we hebben mekaâr één keer live ontmoet, ik mocht hem eens interviewen, hy was toen opgetogen om te mogen bemerken dat ik al zyn boeken meêhad, en dat ik die ook allemaal had gelezen. sindsdien kon ik niks voor hem verkeerd doen. toen ik snel weêr uit zyn party stapte, belde hy my op, en dacht ik dat hy kwaad ging zyn, maar toen ik hem uitlegde dat ik door de politieke associatie opdrachten verloor, had hy daar begrip voor, vooral toen hy vernam dat ik twee kinderen heb. "och god hebt gy kinderen hoe oud zyn die" etc, dwz hy was echtwaar een kindervriend. één keer hadden we echt afgesproken, in zyn party-club in hoegaerden - maar: ik kwam er pas om halfeen snachts toe, en toen was hy nét weg. da's eigenlyk jammer. maar hy belde my dus een paar keer op, en dan was ik wel degelyk vereerd. myn omgeving zag op hem neêr, maar zelf waardeerde ik jean-pierre van rossem heel erg, namelyk als een surrealist. de besten der belgen zyn surrealist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten