myn moeder en myn dochter
zaterdag 30 april 2011
vrijdag 29 april 2011
state of being - 29 april 2011
waarin vitalski het huwelyk van william en kate op eigen manier inzegent. teneur: suffe zinsbouw wegens vlak voor dit schryfwerk te langdurig boven de boekhouding voorover te hebben gezeten. weêrtype: aangenaam licht stormachtig.ons eigen koningshuis spuwen wy uit. bart de wever bepaalt die trend. jean-marie dedecker verwoordt ze, door de figuren in laken systematisch "een bende pipo's" te noemen. maar op de engelse royalty kwylen wy ons te pletter, tegelykertyd - hoe kan dit? terwyl, komaan: prins william?? by ons op de speelkoer zouden ze van zo'n melkmuil geen spaander heel hebben gelaten. die lykt echt door melk en rystpap geverfd. scheren moet hy zich niet en hy draagt nog pampers ook. in ons eigen land altyd maar zeiken over de donaties aan onze prinsen, maar hoeveel krygt die engelse melkbroek, die lapzwans, dat potje geitenbry in een rood frakje? waar iedereen zo voor staat te juichen? jawel, anderzyds: pippa middleton, die is wel pure seks. heel europa wil daar nu op... aangrypend, ook vandaag, toen luv my terloops wist te melden, aangaande de koningin:"naar het feest gaat ze niet, ze doet alleen de mis en de receptie..."
onze eigen kerk verdrinken we in een wedloop in verontwaardiging, naar onze pastoors gooien we taarten, zes na mekaâr (terwyl er systémen bestaan om gerechtigheid af te dwingen, naar eigen gevoel taarten rondgooien is Ook fascisme...);- de anglicaanse kerk daarentegen werd nooit zo bejubeld als vanmiddag - al is ze net zo goed van haar eigen van gheluwes vergeven. in de doorsneê londense boekhandel is dit een genre apart, naast "astrology", "geography", "foreign literature", "health" en "arts" heb je daar byna overal een aparte boekenkast "child abuse". echt waar.
enfin, de muziek was wel zeer goed, daar in westminster. dat viel wel op... eigenlyk wil ik alleen maar, op een indirecte wyze, prins laurent verdedigen (remember laurent en van wanten!!!) daarom kan ik alleen maar hernemen met klem: die prins william is een GEBAKKEN DROL EERSTE KLAS.
work
gisterenmiddag (en vandaag trouwens ook) overdag schryfsessie met jowan petit, "een toneelstuk over alles".
op een ogenblik zelf kéihard de slappe lach gehad allebei...
gisterenavond en vannacht,
eigenlyk tot nu, 02 uur,
nog eens "studio vitalski"-time,
de striptekenstudio.
omdat we nu, na vyf jaar werken, vooruitzicht hebben op publicatie van onze reusachtige strip (verschynt midden september) is het elan weêr opgeflakkerd.
veel gelachen met srg en jeroen baeken, kevin cuyt, gianmaria, koen boyden en tim visual
donderdag 28 april 2011
woensdag 27 april 2011
woensdagbunnie
oldschool-bunnie ellen folens
hier terug opgerakeld als
hommage aan den hopper...
afgryselyk, vanmorgen is daar een moord gebeurd...
een toneelstuk over alles
vandaag weêr de hele dag met jowan petit geschreven aan ons toneelstuk, getiteld "een toneelstuk over alles".
jowan vind dat ik zelf het affiche moet maken, dus hier alvast een poging...
dinsdag 26 april 2011
agenda: vandaag in het werckhuys
Literair Café met VITALSKI
LEZING EN CONGRES, LEZING OF GESPREK
Tweemaandelijks organiseren we een literair café in 't Werkhuys. Een BV komt vertellen over zijn/haar lievelingsboeken. Iedereen is welkom & geen inkom. Vandaag te gast: VITALSKI.
| Wie | 't Werkhuys, vzw Recht-Op, De Roma |
|---|---|
| Waar | 't Werkhuys Zegelstraat 13, 2140 Borgerhout |
| Wanneer | woe 27/04/11 van 20:30 tot 21:30 |
| Contact | tel: 0473/131.762 |
maandag 25 april 2011
dinsdagbunnie
doe zoals Barbara Tan:
neem het boek "ik slaap als een croissant" meê naar zwitserland!
state of being - 25 april 2011
waarin vitalski, met op de achtergrond een impromptus van schubert (1797-1828), zyn burgerlyke tevredenheid optekent, op een dag zonder verplichtingen, byna zonder ontmoetingen behalve met de genadige zon. teneur: wel een haardos die dringend moet worden gewassen. decor: door wereldoorlog I kapotgeschoten maar warm geblakerde boerderyengevels als in de provence.de bedoeling was geweest om met jowan petit een namiddag lang voort te schryven aan ons "toneelstuk over alles". de goede man vergiste zich evenwel in zyn agenda, andere verantwoordelykheden riepen hem. zelf had ik de dag hierom vrygehouden; kortom: net als eêrgisteren was ook deze maandag (sowieso feitelyk een zondag), een onvoorziene verlofdag, hosanna. sowieso ben ik, al van toen ik een kind was, een groot liefhebber van het paasfeest, zoveel meer bescheiden dan die andere katholieke feestdagen als het overroepen pinksteren of de byna hysterische kerstmis - de meestal juist erg bombastische paas-oratoria uiteraard daar buitengerekend. toen ik een jaar of acht was, wees myn moeder my, op een paasdag, op het onverwacht openbloeien van enkele zeer prille, zogenaamde "meiklokjes", wyl in de woonkamer het hallelujah uit händels messiah weêrgalmde, zuivere verrukking...
in de paars en lila bloesemende achtertuin van de lindeboomstraat myzelf languit in de bepaald sjofele driezit geworpen, teneinde daar lekker vier uur lang, onafgebroken, te blyven liggen voortlezen, namelyk in het tamelyk dikke leesboek "leven en meningen van kater murr", van de niet eens zo extreem bejubelenswaardige e.t.a. hoffmann (1776-1822). links een tas koffie by de hand, rechts zicht op myn eega en myn dochter. plus, in de aangrenzende tuin, myn neef enak, die vliegen aan het vangen is, om deze cadeau te geven aan het spinnenweb aan zyn voordeur. met mollie op je arm door het huis slenteren, wordt algauw een beetje saai, zoals het ook reeds vlug wat suf wordt om door de straten te stappen met mollie in de "koets" (= voiture); érg fantastisch, onuitsprekelyk geinig daarentegen is het plezier om met mollie op je arm van hier tot aan de bakker, op het groeningerplein te wandelen, zoveel mogelyk in de schaduw, als een voettocht door klein-turkye; en dat is ook wat mollie zelf het allerliefste doet, je bent dan werkelyk met zyn tweeën, haar aangezicht op gelyke hoogte; ze kykt haar oogbollen uit haar kop, mens geworden nieuwsgierigheid. ze is superbraaf in de winkel en begint pas te huilen van zodra je Byna weêr thuis bent... zodra ze dan wérkelyk huilt, geef ik haar weêr aan luv...
onverwacht linda goldface op bezoek gehad, juist toen ik aan m'n column voor deStreekkrant wilde beginnen. daarna weêr naar de klappeistraat voor een sublieme tagliatelle met frisse tomaten en stevige spek. ons daar wel geërgerd aan de marginale achterburen: die hebben een huiskat, maar dan in een kleine dierenkooi, waar ze nooit ofte nimmer uit mag. is dit legaal? de rotzakken!
soms wil ik een roman aanvatten maar ik kan het beter laten, ik merk dat ik er ongelukkig van word als ik er nog maar notities voor maak. is er niet iets geforceerds aan het ineensteken van een letterkundig opus? dat zie ik by alle schryvers rond my: alleen maar yver, yver... maar, zoals bukowski stelde:"as the form appears, the spirit wanes." (hoe meer vorm, hoe minder spirit.)
morgen dan toch schryven met jowan, en savonds naar myn manager in edegem. overmorgen smiddags optreden in het fakkeltheater en diezelfde dag savonds in het zogenaamde werkhuys in borgerokko.
hoe minder ik zelf initieer, hoe beter. je kan best zo weinig mogelyk doen - wat overigens iets anders is dan niéts doen. cfr het verschil tussen weinig verdienen of niets verdienen. weinig verdienen is eigenlyk geweldig: vryheid en groei in één. veel verdienen, is wezenlyk een beknelling. dat leg ik jullie ooit nog wel eens uit. terwyl niets verdienen, zoals men weet, gelyk staat aan de dood. maar nogmaals: weinig, zelfs heel weinig verdienen, dat is de redding, jongens...
morgen, geloof ik, wéêr zo'n zonnige dag...
column weekup
ANTWERPSE GELUIDSHINDER
Het is zeer goed mogelijk dat ik mij vergis, en ik wil ook absoluut niet doorgaan voor racist, maar desalniettemin krijg ik de indruk dat het een midden-oriëntaalse traditie is om zich af en toe over te geven aan het zogenaamde "vreugdevuur", waarmee bedoeld wordt dat mensen uit het volk er dan zonder enig aarzelen toe overgaan, hun schietgeweren in de lucht te verheffen om daarmee lukraak het ene schot na het andere te lossen, niet alleen met revolvers maar zelfs met algehele bazooka's en mitrailleurs, en dit niet alleen op ogenblikken van overwinning, maar ook van onverwachte, miraculeuze genezing en op de verjaardagen van heilige mensen. Dat alle mogelijke kogels die zo worden afgevuurd, gegarandeerd ook weer naar beneden tuimelen, schijnt er bij niemand op te komen.
Dit, het moet gezegd, ronduit barbaarse gedrag, dat nochtans niét dient om uiting te geven aan woede, doch wel aan vreugde, dankbaarheid en plezier, is in het Westen gelukkig onbestaande, maar waar je hier wél aanhoudende mee te maken krijgt, is de meer onschuldige, maar ook flink lastige, akoestische variant van het vreugdevuur: bij overwinningen zoals daar zijn op het voetbalveld, maar ook bij trouwfeesten en overnieuw bij de verjaardagen van koningen en prinsen, plegen de Antwerpse straten geterroriseerd te worden door aanhoudend claxonerend sluipverkeer. Studenten met examens, baby's met slaapproblemen en ijscowagentjes die er niet tegenop kunnen, zullen er weet van hebben: om de drie, vier dagen is het hier een getoet en een geblaas door de straten. En dan zwijgen we nog van de vervaarlijk kantelende wimpels uit menig autoraam.
Nutteloos claxonerende automobielen zijn minder dodelijk dan onbestemd in het rond vliedend gekogelte, maar toch zou ik hierop willen wijzen: wanneer er een dertigtal wagens claxoneert zonder noodzaak, precies op een ogenblik wanneer er één wagen juist met uiterste dringendheid claxoneert, dan is het claxoneren van tweedgenoemd mobiel zonder vrucht; claxoneren bijvoorbeeld dertig wagens om de bruid en de bruidegom te vieren, maar steekt net op dat ogenblik pakweg de vader van de bruid op een wankel kruispunt over en wil er één wagen claxoneren om die ongelukkige te verwittigen, dan gaat dit signaal verloren, en zullen onze fuifbroeders diezelfde dag nog behalve een trouwfeest, tevens een begrafenis in de familie te hebben te celebreren. Toch iets om over na te denken, niet?
zaterdag 23 april 2011
donderdag 21 april 2011
state of being - 22 april 2011
waarin vitalski zich door het etmaal ploegt, met de voor hem zo kenmerkende levenskracht, aldoor tegen iedereen vriendelyk goeiendag zeggend; weêrtype: dik okay; decorstukken: wit met gele verf die van het plafond druipt. hoewel ik gemiddeld pas rond twee uur snachts onder de lakens kruip en dan nog tot halfvier in boeken lees of pulpfilms bekyk (nu "aliens versus zombies"), word ik tegenwoordig altyd rond halfzeven smorgens al wakker, wat wel net goed is, want dan wandel ik met een handdoek om myn middel de trappen af naar beneden: smorgens is mollie op haar best, goed gezind, goedlachs, leergierig, sterk en groot. ik lees de krant terwyl ik haar voeten masseer, niettegenstaande ik op het ogenblik myn buik weêr vol heb van kranten. dé grote tegenvaller van het krantenwezen is dat het de televisie achterna holt, in plaats van die juist straal te negeren. alle poppen dansen aan dezelfde paar touwtjes, echt zielig... om te weten te komen wat er politiek gaande is, ben je beter af met een analyse door chomsky, en als je wil weten welke boeken of toneelstukken de moeite zyn, kan je beter zélf je nek uitsteken. plus, los daarvan: myn eigenste theater- en literatuurstukken worden toch helemaal nooit in geen enkele krant besproken; strikt economisch gezien, ben ik gewoon verplicht om kranten te boycotten. ik bedoel: als ik een krant koop, geef ik geld aan een systeem dat my vertrapt. en toch, toch is het goed zoals het is,- kan zelfs niet beter; als je zo'n groot, doch flinterdun krantenpapier op mollie haar neus legt, dan leert ze hoe ze dat blad met haar twee armpjes van zich kan afslaan, erg leerryk én lollig, ze krygt er geen genoeg van!!...
na een uur loop ik dan weêr naar boven. na wat correspondentie omtrent, byzonderlyk, financiële perikelen kan ik dan toch de slaap weêr vatten, erg diep zelfs. anders is pornosurfen ook een redmiddel - na tot het schimmige nevelenryk te zyn doorgestoten, overkomt een man doorgaans een zeer aangename loomte (aangenaam àls je niet meteen daarna naar de fabriek moet uiteraard...)
had trouwens een rare droom, waarin ik tezamen met jowan petit acteerlessen kreeg van stany cretz...
toen mollie en luv hun middagdutje gingen doen, begaf jullie dienaar zich naar zyn letterkundig laboratorium in de lindeboomstrasse, voor een zoveelste schryfsessie met de zonet vermelde jowan petit, namelyk van 13u tot 18u (wat toch langdurig is, vyf uur lang schryven en bediscussiëren...) meer dan twee uur tekstmateriaal hebben we nu by mekaar, dus mogen we onderhand meer dan een halfuur schrappen, een goeie luxe. grosso modo zit het verloop van deze voorstelling wel goed: stapvoetse inleiding, grappige liedjes, koldereske dialogen, meer venynige dialogen, een onverwacht zich vertrappen in diep filosofische aanstellery (leibniz en krishnamurti), daarna een zeer lange vertelling, tussendoor een "dirigeer-act" en feitelyk, om het af te ronden, drie speciale kleppers... (sorrie voor zoveel uitleg waar jullie niet veel aan hebben...)(maar dit is myn vak. als je een film ziet over een bakker, zie je die bakker byna nooit écht bezig met het bakken van brood; hy gaat in parys zyn dochter bezoeken, doet een duel, ontsnapt langs riolen; maar gewoon bakken, dat doet hy niet, hoe kan dat...)
dan weêr naar de klappeistraat, waar luv sinds lang nog eens keilekker eten voor me gereed had. tot myn relatieve ontgoocheling was mollie alreeds naar bed, een uur vroeger dan normaal; geheel uitgeput, wellicht door de warmte; haar rug is aldoor klam en lauw; waar alles op neêrkomt: je zou haar met mes en vork kunnen opeten, het lieve roldier - die slimme smiecht, die heilige luiaard...
ze maakt de hele dag geluidjes, - mauw, mauw... wiihi...
met luv naar de film "nowhere boy" gekeken, een biopic over de jonge john lennon. na een aanstekelyke eerste helft, verzandt deze movie tydens de tweede helft in een flauw drama waar je niet in meêkan. in de concertfragmenten kan je ook niet geloven. geef ons dan maar "control"!! (wél op zich fenomenaal is de verhouding van john lennon met zyn moeder uiteraard...)
luv moest er ook al rond 20u in. ze slaapt maar nauwelyks...
wéêr terug in de lindeboomstrasse het laatste uur zonlicht (het wordt donker rond halftien) gespendeerd in myn geurig bloesemende achtertuin, in de driezit aan het tuinhuis, met het boek van de zonet vermelde chomksy in myn twee pollen. over het zuivere fascisme van de verenigde staten... de agressie van israël... de leugens van nu ook weêr obama... mega-deprimerend...
vervolgens door het vroege, zwoele donker richting istvan gefietst, aan het centraal station, teneinde hem myn microphoonset te overhandigen. morgenavond immers twéé optredens na mekaar: eerst in schoten, vervolgens in berlaar; istvan zet alles in berlaar op voorhand reeds voor me klaar, goed van hem, hoef ik niet te stressen... hy bood my een zelfopgewarmde lazagna aan, waar ik echter te hyperkinetisch voor was... ben eerder richtingloos door de antwerpse binnenstad beginnen rondfietsen - heerlyk, overal jonge mensen, klinkende wynglazen en klaterend gelach... vooral op de stoepranden van studentencafés roepen mooie meisjes naar my uit:"goeienavond nachtburgemeester!"
op de groenplaats een whisky gedronken en naar al die mooie grieten zitten kyken. ik werd gebeld maar nam niet op. tenslotte, op de terugweg, in de wolstraat, door een stoffige vitrine een boekhandel in aanmaak getroffen - de nieve eigenaar bleek niemand minder dan leon leonski, de huisvriend van wylen jmh berckmans. bezyden boekhandel "demian", plus recht tegenover "de groene waterman", kompt er nu dus Nog een boekenwinkel - verschil is dat ik by leonski vriend aan huis ben, we hebben meteen bedisseld om er een try-out te spelen binnenkort. en, tot spyt van myn portemonnaie, my een hele hoop boeken geschaft (omdat het superleuk is om rond elf uur savonds te boekenwinkelen); céline, hans warren, jacques pressers napoleonboek (was me namelyk ontstolen - maar hoe vreemd, o kinderen; het lykt écht alsof het tweedehandse exemplaar dat ik nu heb, myn eigen exemplaar van toen is; de kreukels zyn hetzelfde, i don't know...); albert thym, camus, noem maar op. thuis moet er een nieve kast komen maar ik heb geen muren meer.
nu is het 00:20u en ben ik opnief in de lindeboomstrasse, aan het bloggen met op de achtergrond kraftwerk. buiten blyft het erg lekker, maar wat kan ik doen? ik ben geen tuinier en gewoon in het gras gaan zitten wordt ook vervelend. in spanje is het altyd goed weêr; in het belgisch koninkryk voel je je verplicht om het goede weêr te "consumeren" - doch hoe? ik kan toch niet om één uur snachts naar de putten van ekeren?
