a poem a day

JOYCE

dus goed, de man heeft gewerkt

alsof zyn leven ervan afhing.

vermoedelyk

omdàt

zyn leven ervan afhing.

hy kon nooit een gesprek voeren met iemand

zonder intussen aldoor

te zoeken.

naar woorden

die nog gebruikt zouden kunnen worden.

die nog zouden kunnen worden meêgesleept

tot in zyn eenzame,

schemerige,

tochtige hol.

waar nog de blauwe zee van circe

op de rotsen beukt...

maar wat als hy de mensheid nu

geen vyf manuscripten

zou

hebben nagelaten

maar

slechts vier manuscripten?

zodat hy precies

zeventien jaar

vakantie gehad zou hebben.

- aan "finnegan's wake"

schreef hy toch zeventien jaar lang

onafgebroken...

naar het casino, iedere dag,

en langdurig ontbyten en

wél discussiëren over politiek...

dobbelen, vroeg gaan slapen,

bloemen schikken.

neen, dat kon hy niet, hy

moést

zichzelf

folteren

tot effenaf

àlles op was.