woensdag 31 juli 2013
state of being - 1 augustus 2013
waarin vitalski de dokter ziet...
om kwart na vier was ik by de dokter, dokter dehaes in de vanstralenstraat. die lange, onherbergzame straat rechts evenwydig met het atheneum.
in de gazettenwinkel was ik het nieuwste nummer van het magazine "empire" gaan halen, om daarmeê de wachtzaal te overleven (op de cover: de aankondiging van "captain america 2"), maar: klaarblykelyk kon ik ogenblikkelyk naar binnen, teneinde te worden gediend...
ik voelde my op dat moment verre van lekker, doch daar was ik dan juist opgetogen om; want als je je wél goed voelt by de dokter, wat zit je daar dan te doen?
hy bevoelde myn buik en maag en alles daarrond. "doet dit pyn?" "neen, dat voelt eigenlyk zelfs zeer aangenaam..."
het vermoeden is dat ik word getergd door een darm-irritatie, aannemelyk vanwege vermoeidheid links en ondoordachte voeding rechts. het is niet zo erg, maar in het jaar 2006 (vlak voor deze blog begon...), heb ik een behoorlyk vennynige slokdarm-ontsteking gekend; en als je zoiets één keer hebt moeten smaken, keert dat algauw gemakkelyker weêr... naar het schynt...
ik heb nu pillen gekregen en ik hoop dat die gaan werken. voorlopig werken ze niét, maar okay...
de timing is niet slecht, voor het eerst in twee jaar tyd heb ik twee weken lang geen enkel optreden voor de boeg! ("dat zal wel geen toeval zyn," aldus dokter dehaes.)
die vermoeidheid, want die is er wel, wyt ik voor myzelf niét aan de verhuis die we in het verschiet hebben (eerder vandaag waren we nog eens by de notaris...) en evenmin aan de misschien wel harde labeur die ik vaak opbreng, maar wel moet die alles te maken hebben met het veelvuldige onrecht dat my, karma-matig, steeds weêr te beurt valt, en waardoor het erg moeilyk is om iets op te bouwen. ik heb een oeuvre van hier tot in tokyo maar nog altyd sta ik nergens.
voorts is dit nochtans een prachtige zomeravond, kaarslicht overal en niet te warm en ook niet te koud. de vuilkar sleept zich door de straten; oud papier en p.m.d. is reeds langsgeweest, huisvuil moet nog komen; en dat geeft steeds een gezellige gewaarwording. het is statistisch bewezen dat als de vuilkar zyn ronde doet, dat de misdaadcyfers in deze gebuurten dan praktisch op nihil staan...
state of being - 31 juli 2013
de lichamelyke besognes zyn er niet op verbeterd... al val ik jullie niet graag lastig met gezeur daarover, ik ga zelf altyd lopen van jammeraars met maag- of rugklachten. maar ik kan niet eten of drinken, lig slap in de driezit, met mollie naar de smurfen te kyken, en val om de vyf minuten in slaap. boeren, winden, zweten en slappe ledematen... morgen naar de dokter... en dit tydens myn vakantie... hoewel myn enige zorg juist is, dat dit over moet zyn voordat ik terug moet gaan werken... voor een volksdichter als deze hier, bestaat er geen ziekenverlof...
weshalve daarstraks, om 22u, dan toch wél gewerkt, namelyk een repetitie afgewerkt met laura en carmen van de jammerklacht, myn nieuwste muziekproject... liggend op myn rug naar het plafond de teksten gedebiteerd... kreeg zelf een beetje schrik van de onheilspellende inslag van die teksten...
dinsdag 30 juli 2013
state of being - 30 juli 2013
troubles met de gezondheid, ik kan niet eten, of dien meteen daarna te gaan liggen; wegens buikkrampen, huiveringen en spierverlamming. eerst dacht ik dat dit aan het vlees lag (ik eet veel hamburgers), of aan de overvloedige koffie, maar nu merk ik dat het met zuivere groenten even erg is. zelfs water drinken gaat byna niet meer.
misschien moet ik dood. effectief kan ik de toekomst niet aanzien zonder zuchten of kreunen...
maar, met die buikkrampen erby, gisteren dan toch naar "the wolverine" gaan zien, opnief met 3D-brilletje... ik was de enige in de zaal (de ugc), dus ik kon m'n voeten hoog op de bank voor my leggen, met m'n benen wyd uiteen. dat deed wel goed... het was dan ook een goeie film...
zondag 28 juli 2013
state of being - 29 juli 2013
waarom zit ik hiermeê in myn gedachten?
op de bradery op het kerkplein staat een gigantische glybaan die uitmondt in een diep waterbad. verhit door de juli-zon, voelt mollie hier wel wat voor. maar telkens we de meest wilde kinderen in het wel heerlyke water zien neêrplonsen, leg ik haar uit:"dat is voor grote kindjes. dat zie je wel, hé? dat dat voor grote kindjes is..."
in de namiddag passeren we deze glybaan opnief. beiden vragen wy ons af: zou zy er toch niet wél op willen?
voor we het terdege beseffen, hebben de vriendelyke begeleiders van de bradery haar in haar rillerige onderbroekje op hun arm - "wil je toch niet liever beneden blyven?" "neen," zegt mollie resoluut, nochtans compleet tegengesteld aan de doodsangst in haar twee ogen. als ik er nu aan terugdenk... haar zo naar boven te moeten zien klauteren, langs die grote, dikke touwen... zo fenomenaal hoog, tussen die volwassenen - met "spelen" niks meer te maken. als jy of kik zonder touw om de middel de mount everest beklommen, was dat lang zo heavy nog niet, dit hier was puur sterven.
ze roetsjt naar beneden, kletsnat, en roept en gilt:"mammaaa-aaaaa!!! mammaaa-aaaaa!!" ze weent de sterren tegen de grond wanneer ze weêr in myn armen valt, en roept dan, boos en verwytend (!), naar my uit:"dat is niét voor kléine kindjes!!"
zaterdag 27 juli 2013
de effecten zyn inderdaad overweldigend, maar in principe wil ik niét worden overweldigd, dus ik ben myn mening nog aan het vormen...
welja; goeie passages (de herinnering van dat meisje dat wordt achtervolgd door zo'n monster in de stad) en zwakke passages (gezwollen nep-heroïek...)
donderdag 25 juli 2013
state of being - 26 juli 2013
ik trek my nu maar terug in contemplatie. het is niet voldoende om je geluk "niet van anderen te laten afhangen," zoals dat heet. die onafhankelykheid volstaat nog niet. de ambitie,- of we noemen het maar eerlyk: de strategie -, die bestaat eruit, om voor de anderen zelfs met nadruk weg te rennen. hoe zoet de zoektocht die je alleen maar kan afleggen op voorwaarde dat je totaal alleen bent en blyft!
praktisch iedere ontmoeting is een hindernis, iedere voetstap een vergissing. een lotsbestemming voltrekt zich niet langs een lyn die begint by een telephoontje. neen, arme lezers: het is werkelyk goed,- geloof my nu maar -, om zo weinig mogelyk te doén, en om zoveel mogelyk alles te vermyden. laat je niks wysmaken. heb niks nodig!
en blyf in die zetel zitten. de zetel is een goeie uitvinding. het is niet liggen, maar het is zelfs niet zitten...
alleen bloggen is ook wel tof. hier moet ik geen schoenen voor aanhebben.
ik herinner my een prachtige, zonovergoten middag...
today
die wellicht de drums gaat doen voor
m'n meest recente "project",
"vitalski en de jammerklacht";
al myn meest droevige liedjes...
non-gig
er was maar drie man opgedaagd.
ik kan gerust voor drie man spelen ook, maar een friet-hamburger die ik overdag in de zoo had verorberd, bekwam my door het warme weêr zeer slecht; dus heb ik de zaak blauw-blauw gelaten.
wreedaardig het lot voor deze éne fan, die wel speciaal voor my uit tilburg was gekomen... hy heeft me reeds ongeveer tien keer zien spelen. dus ga ik toch nog geen zelfmoord plegen.
financieel kom ik met myn flauwekul nog rond tot eind december. als het tegen dan nergens is gebeterd voor my, ga ik in 2014 voor general motors werken...
night talk
en heeft net gedaan
die rechts is
kwaad aan het zyn omdat
haar zoon alleen gaat wonen
maar ze weet niet eens waar
