waarin vitalski zich eigenlyk niet erg lekker voelt...
ik hys me geradbraakt door het etmaal. ik zou een dag of drie stryk moeten liggen, en ook twee maanden zelfs in een hangmat moeten kunnen doorbrengen, met op myn schoot al die goeie lectuur die hier ligt te wachten, en verder niets - maar: dit zit er niet in, het blyft een weg en weêr strompelen van de ene contractuele verplichting naar de andere notariële wanbetaler...
in het byzonder myn slokdarm doet weêr vervelend, dat is het. voedsel dat niet naar omlaag geraakt, myn aangezicht dat verschilfert en 's nachts die nydige reflux die my altoos uit de slaap houdt... dit krygt geen mens bolgewerkt... ga naar de doktoor zeggen jullie - maar ik weet uit ervaring dat de doktoren er in principe niks tegen op kunnen, ze steken dan wel allerlei stethoscopen door je neus, die erg veel pyn doen en veel geld kosten, maar ze lossen niks op. alleen de witharige magiër uit münchen, ja, die vreemde vogel die met zyn voornaam is geheten "konrad"; die zou hier wel raad meê weten - maar: die neemt ten andere male zyn duitstalige telephoon niet op, misschien is hy ook zelf integraal zeeziek...
in het kielzog van deze vermoeienissen, o lezers, heerst daarom een zekere angst over my; angst byvoorbeeld voor het idee dat die lezing morgen, in liedekerke, niet een compleet fiasco wordt, maar dat nu reeds is; en nog véél méér angst voor die cutting edge awards in de arenberg te vrydag; ik heb, eens natellen, al minstens zestien jaar geen televisie meer gezien - dus: hoe moet ik zoiets modieus nu presenteren? ik weet van NIETS en ik ben ook helemaal niet geliefd by die massa... liefst zou ik my willen verbergen onder het podium...
maar dus, welaan: oki doki...
hoewel - neen, eigenlyk: misschien wel enigszins oki, maar dus zeker helemaal niet doki...
ook angst immers, voorts, voor de processen die zich meteen daarna zullen moeten zien te voltrekken; ten eerste dat ding met gert jochems, een compleet nief theaterstuk, beginnende by nul, en voorts, tegelykertyd (!), het amateurgezelschap in turnhout; evenééns een compleet nief avondvullend programma - zelfs maar een zicht proberen te krygen op de casting is reeds een totale onmogelykheid...
ik moet er tussenuit maar ik kan er niet tussenuit...
post scriptum: bovenstaand geëmmer werd genoteerd rond negen uur savonds. een zeer onpraktisch uur voor dit soort van confessionele schryfsels! nu inmiddels zitten we een halve dag verder, het is precies drie uur na middernacht, en alles is erg optimaal, dear blogger. werkelyk! ik ben eigenlyk overal klaar meê, hier in de machine-kamer. my vooral weêr eens hard geamuseerd met de mémoires van emanuel swedenborg (1688-1772), maar ook met die behaaglyk goeie chauvage in myn rug en de goddelyke violen van marin marais...
Soigneert u maar :-)
BeantwoordenVerwijderen(en ik klap niet over doktoren, noch over magiërs)