state of being, 16 maart 2016

dit is myn meest gebeurtenisloze leven ooit. hier valt zelfs voor myn allermeest genadige lezers geen dagboekblad meer uit te destilleren. maar okay, hier gaat 'ie - zoals vanouds...

    geslapen tot twaalf uur smiddags. dan opgestaan met "het kot voor myn eigen." in die meditatieve toestand goed kunnen arbeiden; myn twee columns voor de streekkrant, met meer plezier dan gewoonlyk, en vervolgens een nadere kyk op shakespeares toneelstuk "coriolanus" (jullie ooit al gehoord van dat stuk??...)

    rond twee uur optenief naar myn bejaarde vriendin in stuyvenberg. onderweg op haar fiets in haar rode jas myn eigenste echtgenote tegengekomen, die er zeer fris en mooi uitzag.

    in het ziekenhuis alles hetzelfde als gisteren; intens veel medelyden, doch vergeefs, om haar onafgebroken angst, de levensangst die van haar lyf afdruipt. "ik voel my zo dun..." gelukkig was els crawls er ook - al scheen die niet helemààl te worden herkend... wel grosso modo, maar niet helemààl...

    thuisgekomen, kon ik net op tyd de deur opendoen voor een post-order-bedryf, dat voor my een boekje by zich had van de neêrlandse schryver a.l. snyders. de zeer bescheiden schryf- en levensvormen van snyders ondermynen alle pretenties in de literaire arena - hy staat erbuiten, hy doet er niet aan meê... bezyden hem, zyn alle zogenaamde arena-vechtende auteurs allemaal antiek.

    van vier tot acht de kinderen; heden ten dage myn meest superbe vreugde; stoeien en ravotten, puzzelen, en enorm boeiende conversaties met ze voeren... ik zeg dit niet uit sentiment, ze zyn écht veel slimmer dan wy, en daarom hoor je constant van ze op...

    om negen uur savonds de voorlaatste aflevering van "gotham". het jongetje dat bruce wayne speelt, draagt de gehele serie. voorts is er een onderscheid tussen dramatisch geweld en overbodig geweld, waarby het tweede afbreuk doet aan het eerste.

     vanaf tien uur savonds weêr aan de shakespeare-studie...

     by aanvang van dit bloggen dacht ik: myn leven is nu eventjes té saai voor woorden; ik zal me dan maar, speciaal voor myn vele, vele lezers, in fictie storten, vandaag althans; vandaar, zoals jullie zien, na zéér lange tyd hieronder opeens een vervolg op het syrië-verhaal van victor glorieux; doch daarna toch het verloop van de voorbye dag hebbende neêrgeschreven, vond ik dat het toch meêviel. myn dagboek lezen sommigen, dat vervolg-verhaal leest niémand (behalve lies van aelst...)