victor glorieux is bezig met het uitschryven en componeren van een nieve wereldhit, "waarom toch zo verlegen", - - binnenkort by jouw betere platen-boer!!
waarom toch zo verlegen
ik hou van jou, maar ik kan het jou niet vertellen
ik blyf je trouw, maar daar zyn geen woorden voor
je bent m'n vrouw, maar ik durf niet naar jou bellen
schat, waarom heb je dat nu zelf niet vanzelf door
de eerste keer toen ik je tegenkwam
toen was ik zo verlegen als 'n lam
je zei: wil je niet met me dansen?
ik knabbelde van zenuwen op m'n kam
dus danste je maar op een ander
en ik, ik bleef alleen aan de kant
ik wou dat ik mezelf wel kon veranderen
maar ik heb het niet in de hand - want:
ik hou van jou, maar ik kan het jou niet zeggen
ik blyf je trouw, maar daar zyn geen woorden voor
je bent m'n vrouw, maar hoe moet ik jou dat uitleggen
schat, waarom zie je niet vanzelf dat ik by jou hoor
wat later kwam ik je tegen
in het park, ja by het water van het meer
opnieuw werd ik helemaal verlegen
ja nog erger dan de vorige keer
je zei: wil je niet met me wandelen?
maar ik, ik bleef zitten op de bank
dus ging je dan maar wandelen met een ander
en ik, ik gryp naar de drank
want ik hou van jou, ik jou van jou,
mooie mevrouw
(orgel-solo)
hier moet dan nog een laatste strofe komen,
waarin de zanger uitlegt
dat de volgende keer wanneer hy zyn geliefde tegenkomt,
dat hy het haar dan toch wél zal zeggen;
het enige dat reeds duidelyk is,
is dat de zin waarin wordt gezegd:
"als ik jou tegenkom",
dat die regel waarschynlyk zal rymen
op
"al ga ik verder helemaal naar de bom";
en dan, op het einde, in "repeat":
ik hou van jou - nu zeg ik het toch
ik hou van jou - heb je dat gehoord?
ik hou van jou - en nog geen beetje
ik hou van jou - hoor je my nu?
ik hou van jou - voila, ik heb het gezegd
conference-matig gaat aan dit liedje een geëmmer vooraf, over waarom het altyd de branieschoppers zyn die overal aandacht krygen - terwyl d'r ook veel verlégen mensen zyn, die minstens zoveel te vertellen zouden hebben - àls ze het maar zouden durven.
plus daar dan nog deze conference aan vast: over hoe ikzelf, victor glorieux, er op het podium wel steeds heel erg dapper en vry uitzie, maar dat ik in het echt ook juist verlegen ben, en dat ik, byvoorbeeld op café, erg moeilyk met iemand in gesprek kan geraken...
(pas vanaf december 2016 gaat victor glorieux weêr op tournee...)
suggestie: ik durf je alleen te spreken via de intercom.
BeantwoordenVerwijderenInzake wasmand:
BeantwoordenVerwijderenMaar ..., in Holland leeft een kunstenmaker
die op den elfde van den tiende nog geen enkele
sok draagt. Zelfs de korte broek huist nog aan
zijn kokette billekes. Toegeven aan de langere
broek is instemmen met de verhuizing van het seizoen
der warme zonnen. Nog even niet. Prinsessen draagt ie
in zijn hart, op koninginnen heeft hij het niet zo.
Kousenbanden daarentegen hebben op velerlei momenten
der dag zijn innig-kloppende-belangstelling. Edoch, hoe verloopt
de verdere gang van zaken in het grote gezin in Den Vlaanders?
Ge moogt niet stoppen met vertellen, vanuit den afzink naar
den arrivé zal de ware poëet nimmer aflaten in anderstalig spellen.
De gaten in zijn sokken.
Ook zij worden gedicht met losse praatjes, wollig als 't moet.
Uwes
(Geniaal genieten)
BeantwoordenVerwijderenAllez, omdat gij het zijt, Uwes:
De kunstenmaker uit Holland droeg op tijd en stond zelf een kousenband.
Dit was vooral in de zomer nogal genant, omdat dat blauw kanten dingentje vaak onder de pijpjes van zijn korte broek uit kwam piepen. Zeg nu zelf, een prinsessensok en een kanten kousenband. En zijn jongste zus, die had nog maar één prinsessensok, met gat dan nog wel.
Omdat het inmiddels al veertien oktober geworden was, en de nachten al wat kouder, kozen enkele broers en een verstandige zus voor lange wollen sokken.
Daar zat alweer een probleem, want als ze lang zijn, dan heten ze geen sokken meer, maar kousen. Zo zaten deze vier kinderen in de sokkenmand te zoeken, naar kousensokken die ongeveer dezelfde lengte hadden. En toen gebeurde dit...
Inhoudelijke studie:
BeantwoordenVerwijderenonderkledij + gewoonten even-zo-blij
Op vrijdagavond hijs ik mijn appetijtelijke-ik
in een schoon kleedje. De lichaamseigen frivolerd
mint menige zotte strapats -zulks thans een weetje
Zo-een-inzicht vanuit het schijnbare plots-klappende-niets.
Reppen middels trappers aan de fiets. Het zal je maar gebeuren
Uwes