die heden een opleiding volgt als trein-begeleidster...
woensdag 31 juli 2019
state of being, 31 juli 2019
het tydperk der lastige kosten is bovenop ons. rocco james conan zyn fietsje is gestolen, in park noord. uiteraard. de computer van de kinderen heeft het finaal begeven, myn éigen computer is tot een zandbak verworden - hoewel ik daar principieel nog meê wil volharden, tégen de heêndaagse attitude in, om altyd maar alles te moeten weggooien meteen, en voor de ouderwetse ambitie, waarvolgens ons communicanten-horloge kon dienen tot aan ons sterfbed. sociale bydragen dit kwartaal: 800 euro. hopelyk gaat dat geld niet alleen naar de villa's van degucht in toscane. de borg voor onze terugkeer naar wissant aanstaande zaterdag, krygen we later wel terug, maar ligt wel érg hoog, en moet pro forma toch érgens vandaag worden opgehoest. ik moét een nief jasje voor dat trouwfeest volgende week zaterdag.
doch, inderdaad, lezers: als dit alles is? what else is new...
vandaag éindelyk kunnen werken aan m'n éigen conference, m'n éigen toneel... en dat schoot aardig op (let wel, hier even tussendoor: ik werk best grààg aan teksten voor anderen, ook daar leer je nog altyd van by, en zelfs vergaârt een mens ook daarmeê nog steeds materiaal voor eigen bloed en bodem...)
enorm veel pas binnengekomen, uiterst boeiende boeken slingeren door het huis... biographieën en stripverhalen... plus: myn hoofdhaar, waar myn fans allemaal zo dol op zyn, schynt in twintig jaar niet meer zo juist gecoiffeerd te zyn geworden als vandaag het geval is.
dinsdag 30 juli 2019
prent vd week
stilaan ben ik evenwel beginnen in te zien dat in dit soort kleurige, hoge-pixel-achtige indrukwekkende landschapsdoeken, de 19e eeuwse americanen beter waren dan de europeërs...
people
komt langs tussen twee ziekenhuisbezoeken door...
poor dog...
in december doen we een paar revues op een ry, en zyn gehele ambitie is nu om tegen dan toch zeker zyn stem te zullen terughebben...
uit het schriftje
sommige woorden passen goed by hun betekenis. byvoorbeeld het woord "podoloog"; een woord met de vorm van een stevig op de vloer staande voet, mét zelfs nog een stuk enkel daarboven. "podoloog." sommige andere woorden daarentegen, kloppen dan weêr helemaal niét. byvoorbeeld: het idee dat, in het frans, het woord "chaussure" waarachtig precies hetzelfde wil zeggen als "schoen", dat kàn ik gewoon niet aanvaarden. daar heb ik het al m'n hele leven moeilyk meê. een "schoen" is een té elementair begrip, dat we te vaak nodig hebben in té dagelykse, vaak te snelle gesprekken, om gelieerd te kunnen worden met zo'n traag klinkend, technisch aandoend woord als "chaussure", dat schynt te zyn afgeleid van een werkwoord, en dat door zyn eigenste vorm veeleêr iets schynt te willen betekenen als "schaafmachine", of één of ander cilindervormig auto-onderdeel.
meteen vanaf ons geboren worden, dus ook in het geboren worden zelf al, vallen we, voor de rest van ons leven, onverbiddelyk onder het juk van een of andere mode; ook sterven doen we volgens het dictaat van de plaatselyke, temporele mode; pas in de dood worden we als eindelyk van mode verlost. in de dood zyn alle mensen, door alle millennia heen, precies aan mekaâr gelyk.
maar dus zeker niet in het sterven, jammer genoeg. sterven in het jaar 1944 was iets helemaal anders dan sterven in het jaar 8000 voor christus.
de beheptheden van kinderen; myn oomzegster eline, dochter van myn jongste zus, wilde op twee- à driejarige leeftyd absoluut geen kousen met een naad aan de tenen; kreeg ze die toch aangereikt, dan werd ze gewoon hysterisch kwaad. niet ver daar vandaan, moeten mollie haar veters om de zoveel minuten strakker worden aangetrokken, en wel op zo'n speciale manier, dat alleen haar moeder hievoor kan worden ingeroepen. rocco james conan is er dan weêr als de dood voor, dat hy zich per ongeluk op de vrouwen- ipv de mannentoiletten zou bevinden. (dit laatste is misschien iets minder ongerymd wel.)
een werkwoord in de mémoires van martin ros:"tandakken". klaarblykelyk wil dit zeggen "erg hard verlangen naar iets". bij van dale on-line is het woord niet te vinden (misschien wel in de boeken van van dale. een goeie uitvlucht om die éindelyk nog eens te raadplegen - doch te lui ben ik, om ervoor helemaal naar beneên te lopen...) (ik ben lui en ik ben moê. ik moet altyd maar oftewel werken, oftewel myn kinderen verzorgen. myn karma is echt afgryselyk, het is ook echt knokken om niet letterlyk opeens psychiatrisch te worden.)
wam de moor heeft dus ooit, zag ik hier, een biographie geschreven over j. van oudshoorn... evenwel in twéé delen, en dat vind ik één deel te veel... ik hou eigenlyk erg veel van dunne boekjes, boekjes van 125 bladzyden, die lekker verkreukeld en verfomfaaid geraken van het lezen...
al een lange tyd heb ik een té lyvige mozart-biographie in huis, in dewelken-ik dan maar om de zoveel maanden één hoofdstuk lees, anti-chronologisch, dwz willekeurig (want "anti-chronologisch" zou natuurlyk ook kunnen worden opgevat als "retrograad"...) vandaag las ik, dat mozarts moeder stierf, maar dat mozart zyn vader daar niet van op de hoogte durfde te brengen. dus: terwyl zy al niet meer leefde, schreef hy in een brief aan zyn pa:"ze is erg ziek - hoewel we nooit mogen wanhopen. maar ik vrees dat we ons tegelyk ook moeten voorbereiden op het ergste." dit vond ik nu eens echt aangrypend om te lezen, man...
de oude tom waits, die van voor de island years, kan ik blykbaar gewoon niet meer aanhoren.
afterLink
dit prachtige gedichtje ben ik neêrig aan het verwerken, om live te brengen, in iéts meer heêndaagse taal...
waar was je te maandag
voor het eerst géén puntschoenen...
wel sneakers van la costa, én sandalen van teva...
van schoenmaat heb ik eigenlyk een 44,5.
een paar schoenen zyn van die specifieke maat...
het is nu wel bewezen: dat ik, 10 jaar tot 15 jaar geleden, gelyk had, toen ik aldoor uitriep waarom kinderen maken absoluut nergens voor nodig was; want toén reeds, waren we helemaal gelukkig gewoon met z'n tweetjes; en die paar uur per jaar dat we nu nog 'ns met z'n tweeën zyn, zyn nog steeds exact even verrukkelyk...
essay over slechte muziek
vanaf het begin der tyden, en precies en exact tot aan het begin van de 17e eeuw, is de westerse muziek er aldoor meê bezig geweest, beter en beter te worden, mooier en mooier en alsmaar meer filosofisch; meteen daarna is onze muziek per generatie slechter en slechter geworden; alsmaar dommer en zinleêger. de finale genadeslag kwam met woodstock, jimi hendrix en de elektrische gitaar en de elektrische basgigaar; sindsdien verkeert onze muziek, kennelyk definitief, in een totale depressie. de mensen zyn depressief. dit komt het best tot uiting wanneer je byvoorbeeld naar de kapper gaat of naar een schoenenwinkel, of wanneer je mag meêryden met een chauffeur die, aldoor onderweg, de autoradio heeft spelen, meestal op zo een luidsterkte, dat je nét niet kan horen wàt er speelt, maar wel nog nét kan gewaarworden dàt er iets speelt; dus een soort enerverend geruis waar niemand gelukkig van wordt. met een boekje by de hand (de mémoires van martin ros) wil ik by de kapper graâg, met veel plezier zelfs, twee uurs lang op myn beurt zitten wachten - fyn is dat, het meditatieve, gedwongen nietsdoen. maar hoe érg je zenuwen op de proef worden gesteld door eigenstydse r&b, gangstarap en hiphop, en consoorten, non-stop maar wel constant en onafgebroken, dat besef je pas wanneer je, na een uurtje, eventjes naar het toilet kan; dààr hoor je dan opeens die stilte! die rust ! hoe mooi!! hoe diepmenselyk!...
als kind van myn tyd, heb ik ook zelf byna aldoor snertmuziek spelen; geluiden die, in de grond, veel te maken heeft met attitude en effect, en minder met echte muziek - maar zéker zou ik daar nooit myn cliënteel, myn passagiers of zelfs myn vrienden meê ambeteren.
jango reinhart!! louis armstrong!! fats waller!! dat waren de lààtste muzikanten van voor de definitieve depressie - wy kunnen ons dat gewoon niet meer voorstellen.
ik kan geen kwartier naar de radio luisteren. ook de zogenaamde hedendaagse muziek van de "goede smaak" is walgelyk.
op festivals kryg ik vooral diaree van dat geluid van die drumstellen - om nog te zwygen van die smartphones die aldoor alles massaal staan te filmen.
de enige reden waarom vroeger niét alles beter was, waarom ik toch bly ben dat ik vandaag leef, is omdat we vandaag de dag naar de tandarts kunnen onder verdoving.
maandag 29 juli 2019
zondag 28 juli 2019
agend dees week
dinsdag 13u: nele bauwens werk-vergaêring.
woensdag: naar myn boekhouder om vanalles te ondertekenen.
donderdag: patje van dooren werkvergaêring (o.v.)
zaterdag: terug naar wissant
state of being, 28 juli 2019
in de living stonden er de gehele namiddag lang twéé televisies tegelyk aan, rocco voor zyn pokémon en mollie voor d'r hettie de heks, zodat het onmogelyk bleek om zelfs maar een stripboek te doorblaêren (de nieuwste tex willer.) uiteraard had kik my, om te arbeiden, naar de machine-kamer kunnen begeven, of anders naar myn recentelyk zeer behaaglyk heringerichte slaapkamer, die uitgeeft op het balkon; maar ik wilde de kinderen toch kunnen zién; dus heb ik de gehele tyd letterlyk niks gedaan. ja: over een vermoeiend uur uitgespreid, heb ik toch één column kunnen uitzweten, voor het magazine "verzin" (deadline aanstaande dinsdag...)
op het kerkplein goed samengezeten met myn ouders en myn zus...
blogologie
zaterdag 27 juli 2019
alternatieve feiten
1. als een raaf eten heeft gevonden en hy ziet dat andere raven hem in de gaten hebben, dan doet die vogel eerst alsof hy zyn eten ergens verstopt; om het daarnà pas ergens anders te verstoppen...
2. de hertogin van northumberland, ik weet niet precies welke, had een "poison garden", dwz een grote tuin met honderden soorten vergif ter beschikking.
3. de afschuwelyke moordenaar mark chapman zyn plan was geweest om, daags na zyn moord op john lennon, niemand minder dan david bowie ook neêr te schieten. hy had al een ticketje voor de eerste ry voor diens toneelstuk de elephantman. john lennon en yoko ono zouden daar ook op de eerste ry hebben gezeten. aldus speelde bowie, met erg veel moeite, voor drie leêge zitjes die avond...
4. de website diedinhouse.com kan tegen betaling voor je uitzoeken of er ooit al eens iemand gestorven is in jouw huis.
blogologie
de komst van de smartphone heeft het aantal photo's op myn blog geen goed gedaan. eêrtyds moest ik altoos, speciaal voor m'n blog, een apart photo-toestelletje meêdragen, wat soms ook wel een echte drag was, maar het photograferen was daardoor meer een daad van bevestiging. photo's trekken met een smartphone, voelt gewoon oneindig veel dommer aan...
state of being, 27 juli 2019
een lastige nacht achter de rug. vooral doordat de oververhitte mollie alsmaar niet in slaap wilde vallen - maar wel, om één uur snachts nog, plotsklaps in myn laboratorium binnenviel, waar ik nét aardig op schryf-dreef was...
uiteindelyk geslapen met de luidruchtig wentelende ventilator bovenop my; minder om de hittegolven van my af te weêren, dan wel om de muggenplaag te verblazen. het bestaan van muggen is er het beste bewys voor, beste bloggers, dat àls er een god bestaat, dat die het dan slecht met ons voorheeft.
opgestaan rond tien uur smorgens. snel naar het postkantoor my begeven, met de wagen ja zelfs. amazon beweert dat ik myn robert crumb-book reeds aan huis moet hebben gekregen maar myn brievenbusgleuf blyft leêg; helaas, ook by de post konden ze my niet voorthelpen - al bleek de mooie, slanke, charismatische bediende daar aan het loket my uiterst behulpzaam...
myn zoon gaan weghalen op de rommelmarkt, waar het inmiddels aan het slagregenen was. hoe jammer; by zonnig weêr is die jaarlykse rommelmarkt altyd een totaal buurtfeest.
jowan petit stond er ook; hy probeerde my deel 2 te verkopen van het verzamelde werk van marnix gyssen...
een halfuurtje langs myn vader en moeder, en vervolgens weêr naar huis: een uurlang bellen met nele bauwens, voor ons toneelscenario, en meteen daaropvolgende cabaretier patje van doorn in de machine-kamer, om ook dié nobele mens wat heet te "coachen", drie uur lang. maar: dat schiet goed op; zyn aanvraag naar my toe bestond eruit, zyn bestaande materiaal van losse flodders om te smeden tot één strak vloeiend geheel - en dat is feitelyk nu al gebeurd. toch werken we nog even verder, zien of ik er nog meer voor kan betekenen...
rond 19u had ik zoveel honger, dat ik eten ben gaan halen by de chinees én tegelyk by de frituur (die frituur is eigenlyk ook wel een verkapte chinees...) eendenborst in champignonsaus op tafel...
agenda
state of being, 27 juli 2019
byna iedereen is die state of beings kotsbeu, ikzelf nog het meest. enige remedie: eraan voortschryven zonder te verpinken, dwz my er geen vragen by stellen. gedenk anders: hoe graâg ik de toch ook super-futiele dagboeknotities consumeer van thomas mann (1875-1955)*, die ook alleen maar zegt:"om tien uur thee gedronken, om elf uur aan "die zauberberg" geschreven, het derde hoofdstuk. om vyftien uur klaus heel even op bezoek."
(*bemerk overigens: geboren was die in 1875 - hoe verdomd lang geleên, dwz welk een ànder tydperk, dat vergeet je doordat je hem associeert met nazi-duitsland ipv met bismarck.)
aldus.
rond tien uur wakker geworden. meteen beginnen inpakken. dit in- en later weêr uitpakken om te reizen, is onderhand tot een eenvoudige, mechanische routine geworden. rond 12u nog eventjes uit wandelen met de children (in het oosten van wissant een soort fitness-speeltuin waar ze gek op zyn - ook desnoods in de vlakke zon...); en dan: hopla, vooruit maar weêr... al zal het afwachten zyn of we onze borg wel gaan terugkrygen...
om files te vermyden, scheen de gps ons, succesvol, binnendoor te verwyzen, wat ons een halfuur stilstand bespaarde; maar: door de vele bochten in het glooinde platteland, werd rocco onwel, tot overgevens toe... op zyn nieve pokémon-shirt...
de kinderen en koningin luv vervolgens afgezet aan het overigens misdadig saaie station van veurne. de kinderen haten de auto en zyn dol op de trein, vandaar. was nog nooit gebeurd: myn gezinnetje uitwuiven op het perron, onderwyl hun trein langzaam wegbolt. een fyn, bevrydend, casa-novaäns gevoel is het wel, om daarna aldus dan eventjes alleen te zyn.
tegen ieders verwachtingen in, met de hulp van mercurius in één ongehinderde ruck tot in antwerpengrad kunnen doorryden, langs de konynenpyp naar binnen. onderweg een niet extreem goeie, maar te doene podcast beluisterd betreffende tom waits ("down the hole"), specifiek betreffende diens langspeler "rain dogs".
in de stad, toch zeker in de krankzinnige seefhoek, is de warmte een beetje ellendig - ook zéker wel sfeervol!, maar vooral toch ellendiger dan aan zee. uiteraard... gisteren zat ik over de gehele dag verspreid vier uurs in het water. (al trof er my wel een vervelende kwallenbeet...)
inmiddels is het middernacht geworden; daar gaan-ik maar weêr huiswerken.
dreamer
een optreden met circus bulderdrang in een soort houten soldatenbarak. total loss, alles gïmproviseerd, weglopend publiek maar dat deerde niet. geert beullens deed zogezegd de act van "de man van goud." in het publiek zat ondermeer dorian vandenbrempt.
hoewel die groep in wezen al 30 jaar niet meer bestaat, betreft 80% van al myn dromen waarin ik bezig ben met optreden, een optreden met circus bulderdrang. daar word ik dan altyd erg geïspireerd van wakker, een "back to my roots"-gevoel, van een aanstekelyk anarchisme.
p.s. via deze link, zie je al myn droom-notities na mekaâr... vooral heel boeiend voor myzelf...
vrijdag 26 juli 2019
donderdag 25 juli 2019
what's up
dat is ooit begonnen voor de radio,
een reeks over sherlock holmes; maar een theater vroeg:"kan je dit ook live komen doen?"; en voor we het wisten, deden we meer dan veertig optredens...
logo
ziehier het logo dat serge baeken voor ons ontwierp...
poster
inderdaad doen we heden, als een vervolg op "sherlock holmes", een reeks lezingen over frankenstein...
we kwamen die telkens weêr tegen in onze lezingen over sherlock holmes, omdat diens geestelyke vader, arthur conan doyle, extreem hard in spiritisme geloofde...
by the way
oké, die dobbelsteen hééft lichtjes afgevlakte hoekjes;
maar dat mollie daarstraks, by een spel mens-erger-je-niet, die dobbelsteen op déze manier kon gooien??? graaf!!
(rocco zegt dat dat spel eigenlyk moet heten "rocco-erger-je-niet". hy speelt dan ook nooit meer meê, hy kan té slecht tegen zyn verlies...)
poe
we deden een reeks over holmes,
en heden zyn we bezig met een reeks over frankenstein;
die laatste overigens ook hier te beluisteren, in een wel zeer academisch jasje;
https://www.home-academy.nl/products/frankenstein/
maar: vooruitziend als immer, zei johan braeckman onlangs:"laten we nu al beslissen, over wie we het hiérna zullen hebben." hy stelde zelf voor "jules vernes?" ik zei:"boeiend! maar voor zo'n lezingenreeks, moet je je publiek helemaal onder tafel lezen, en myn frans is eigenlyk heel erg zwak." toen werd ongeveer beslist:"oké, laten we dan iets doen rond edgar allan poe..."
hierzo inderdaad zonder snor...
bio
om, jammer genoeg, myn vooroordelen bevestigd te zien; mary shelley of conan doyle staan in het midden van het intellectuele bdryfsleven; edgar allan poe uit het boston van de eerste helft van de 19e eeuw, wat zou die my exact kunnen schelen?
niet àlle biographieën grypen my aan. bvb kafka-liefhebber als ik ben, kryg ik toch zyn biographie nooit gelezen, misschien eveneens omwille van die, in zeker opzicht, sterk geïsoleerde staat...
daarmeê staat poe dan toch wél met zyn twee voeten middenin zyn wereld... al staat die daar compleet delirisch...
hy was overigens pro slaverny, die sukkel... hy kwam dan ook van het zuiden...
ook een grappig gezegde:"My whole nature utterly revolts at the idea that there is any Being in the universe superior to myself."
aanknopingspunt
eureka
hy verkocht by leven nauwelyks iéts, maar zei over "eureka" toch, tot een uitgever, in alle ernst, dat het meteen gedrukt moest worden op 400.000 exemplaren. "als je dit publiceert, ga je voor de rest van je leven niks anders kunnen doen." uiteindelyk verscheen het in 500 exemplaren. poe concludeerde, opnief in alle ernst:"dit zal pas worden begrepen binnen 2000 jaar."
later meer
ik heb myn huiswerk gemaakt...