donderdag 31 oktober 2019
waar was je te woensdag
tezamen met, zie photo, braeckman en van bendegem...
tydens de lezing ontstond er een discussie
tussen johan en myzelf,
onderwerp: een scène uit "the elephant man" van david lynch.
johan zei:"op een ogenblik roept john merrick uit: I am a human being!"
ik stak myn hand op:"sorry - hy roept uit: I am not an elephant!"
johan:"wel - misschien roept hy uit: I am not an animal!"
ik weêr:"neen, hy roept uit: I am not an elephant!"
daarnet nagekeken. in waarheid roept hy klaarblykelyk drie dingen uit, in deze volgorde:
1. I am not an elephant!
2. I am not an animal! 3.
I am a human being!
state of being, 31 oktober 2019
gelukzaligmakend waren die twee dagen duits-talige ardennen... dwz, het waren drié overnachtingen, dat wel een cruciale aankruising zynde; twee volle dagen, zonder inpakken en/of uitpakken of/en rondryden... expres, gedurende die twee dagen, ook niets gemaild of noegabollen ge-sms't, alleen maar puberale stripverhalen liggen lezen, en voor de kinderen voorlezen uit de smurfen... de schapen eten gaan geven... de buitenlucht op zo'n indringende manier helder, zuiver en fris, dat vooral het daarna terug binnenkomen erg heerlyk is...
gisteren laat in de namiddag wilden de kinderen toch nog naar buiten; het donker viel toen evenwel zeer plotseling in; zodat we op de tast door de velden liepen; van zeer ver weg doemden er toen vreemde, gillende, byna buitenaards aandoende mensenstemmen op - waarachtige blairwitch was dat, brrr...
vanmorgen weêr naar huis, eventjes byslapen, en vervolgens, zodoende, naar aalst. een minder grappig evenement: het gezeik aan de ring is begonnen, dwz prompt afgesloten - voor hoelang weêral?; een uurlang stapvoetse file, langs eender welke zy-weg die je probeert; en dan, vlàk voordat ik, éindelyk, ergens oostelyk, de snelweg op kon: per ongeluk zes meters te vroeg afgeslagen!! resultaat, niks aan te doen: helemaal terugryden - hélemaal!!; na anderhalf uur in de auto zitten, stond ik om halfzeven savonds letterlyk terug aan m'n voordeur!!...
toch: alles kwam nog goed... m'n batteryen zyn goed geladen, ik kan wel wat hebben...
oldschool
postte deze photo vandaag;
de living tornado's in 1999...
allemaal even mager...
dinsdag 29 oktober 2019
agendapunt
bendegem + braeckman + kik;
frankenstein
(vreemde licht-inval op myn linkerflank...)
waar was je ten dinsdag
maandag 28 oktober 2019
dinsdagbunnie
astrid stockman,pianolerares van rocco james conan,
is erg goed aan het scoren in "de slimste mens"...
state of being, 28 oktober 2019
afwisselend my beziggehouden met de kinderen links, rechts het binge-lezen van de gehele stripverhalen-serie geheten "de torens van schemerwoude", dwz eighties vintage... heel vroeger heb ik die ridder-albums wel eens allemaal door mekaâr gelezen, maar nu wilden-ik eindelyk eens de exacte opeenvolging der episodes ontwaren. wat overigens tegenvalt, ik dacht dat die hoofdfiguur, de dolende ridder, aldoor in één richting onderweg was (met name naar schemerwoude), maar in de helft van de serie besluit 'ie, eigenlyk, om ineens naar jeruzalem te trekken... da's jammer, ik vind niet dat waarachtige helden-epiek twee richtingen tegelyk kan uitroeien...
voorts is het hier fris en gezond her-ademen, onder een goudkleurige wolken-hemel. het gras is nat, maar de lucht toch droog... de beken bruisen, de everzwynen juichen...
(noot van de volgende dag: dat helden-epiek geen twee kanten kan uitroeien, is natuurlyk een zoveelste imbeciliteit op deze blog, waarvan het succes dan ook almaar meer ondoorgrondelyk. je zou juist moeten zeggen dat helden-epiek per definitie twee tegengestelde kanten uit roeit, cfr odysseus, die na de trojaanse oorlogen naar huis wil - maar toch eventjes een omweg maakt langs dertien betoverde eilanden, eenogige reuzen en zoveel mogelyk hoerenmadamen...)
(noot van de volgende dag: dat helden-epiek geen twee kanten kan uitroeien, is natuurlyk een zoveelste imbeciliteit op deze blog, waarvan het succes dan ook almaar meer ondoorgrondelyk. je zou juist moeten zeggen dat helden-epiek per definitie twee tegengestelde kanten uit roeit, cfr odysseus, die na de trojaanse oorlogen naar huis wil - maar toch eventjes een omweg maakt langs dertien betoverde eilanden, eenogige reuzen en zoveel mogelyk hoerenmadamen...)
actua
die gratis oorlogspropaganda voerden ten voordele van de vyand...
smorgens wist ik nog alles wat ik had byeengedroomd, wat de moeite was - maar nu, laat savonds, weet ik alleen nog dat ik in myn droom op een ogenblik gebiologeerd geraakte door de geogafische naam exeter. met die britse stad heb ik niets te maken, maar mogelyk is het een onderbewust klank-spel met "ex-eater", vermits ik tegenwoordig soms met opzet met een lichte honger ga slapen...
zondag 27 oktober 2019
agenda dees week
woensdagavond, 30 oct: frankenstein-lezing, cc de werf, aalst
donderdagavond, 31 oct: publiek spelen voor nele bauwens in cc tienen
vrydag 1 nov, van 14u tot 17u: schryvers-coaching voor "verzin" op de boekenbeurs
vrydag 1 nov, avond: de kempenkrak solo, in beveren, info mail vitalski3@gmail.com
inderdaad ben ik na de panne, myn family gaan ophalen in het faubourgh, en daarna in één ruk tot hierzo door gesjeesd, wat toch mooi goed is voor, alles byeen, zes uurs auto-ryden...
het sop evenwel de kool meer dan waard zynde!
zaterdag 26 oktober 2019
actua
op het plein in amsterdam (roelof hartplein)
waar 'ie aan het einde van zyn leven kwam.
wat een mooie tekst,
alle teksten van jan arends zyn yzersterk...
waar was je te zaterdag
met de vraag of ik op de valreep zyn voorstelling wilde "coachen", in de arenberg...
een fyn privilege want door omstandigheden kan ik de première donderdag niet bywonen, en nu heb ik ze dus toch gezien...
state of being, 26 october 2019
uitgeslapen, wat tegenwoordig wil zeggen: zelfs tot negen uur (ik geloof m'n eigen oren nog altyd niet...) in een stil huis voor school gewerkt; om daar voor de rest van de vacantie vanaf te zyn, maar ook omdat ik alsmaar meer een écht leraartje begin te worden (administratie, toetsen verbeteren, agenda bywerken.) in de vier kranten tegelyk gelezen, die ik vannacht uit het tankstation van ranst had meêgegrabbeld. kranten lezen is soms een fyne bezigheid, het is meer doorblaêren en titels scannen dan echt lezen; oneindige interviews over coalities en zo, daar hebben we de televisie al voor. tegenwoordig schyn kik een ernstige voorkeur voor de tyd, dwz de fet gewaar te worden, ik snap er weinig van maar de lay-out is voornaam en je ontsnapt even uit dat eeuwigdurend club-blad-achtige van pakweg de-morgen, waar je àltyd maar geïnteresseerd moet zyn in de toevallige mening van julie cafmaeyer en co. ik heb absoluut niks tegen deze julie maar ik moet niet elke dag weten wat haar opinie is.
rond drie uur gaan bookshoppen, in diverse boekenwinkels, en daarmeê veel te veel geld opgedaan ook; dit gaat weêr twee, drie dagen aan my knagen en wroegen. toch echt een soort junky-business... één of ander boek dat al tien jaar bestaat maar dat je een week of twee geleên ineens in de gaten kreeg - op den duur MOET je het OPEENS hebben, en dan neem je, in je val, nog zes andere boeken meê ook. dit alles, vanwege het vooruitzicht op onze reis naar de ardennen maandag; alsof je geen twee dagen op reis kan zonder een hutkoffer vol nieve leesboeken en tekstblaêren, echt debiel is het...
daarna dus naar styn vranken overgefloten geworden...
heden schryven we negen uur savonds, de kinderen maken hun borst nat voor de beddenkamer, al zal dat weêr een geheel ritueel gaan worden...
dreamer
myn kinderen zaten my met een kalishnikov achterna. dat was allemaal maar voor het spel, maar net zo lief moest ik lopen alsof m'n leven ervan afhing.
later droomden-ik dat ik met bent van looy door antwerpen fietsten. we maakten een omweg, maar die loonde de moeite, want het leek overal een soort irenisch stadspark. op den duur kwamen we wel op een rotsachtig gebergte, dat dreigde in te draffelen onder onze wielen...
column streekkrant kempen / antwerpen
EINDE
Op woensdag 27 januari van het jaar 2010 schreef ik myn eerste column voor de Antwerpse editie van wat toen nog "De Streekkrant" werd genoemd. Zo ben ik dit gazetje trouwens àltyd blyven noemen, met de naam "Streekkrant" wist je beter waar je aan toe was. Geen controversiële politieke stellingnames, waar je sommige adverteerders mee tegen de borst zou hebben gestoten, en ook geen wereldnieuws over olietankers in de Golf van Perzië. Alleen maar eenvoudige, eerlyke berichtgeving over restauratiewerken aan de Kathedraal, over een spookryder in de Klappeistraat, over een optreden van een lokale doedelzak-groep in café De Cabron. Dat was myn onderwerp, punt uit. En daar was ik erg bly om ook. Columnisten die voor de zogeheten "gerenommeerde pers" schryven, zyn verplicht om eigen, gedurfde standpunten in te nemen, en die krygen dan kwaaie lezersbrieven op hun dak, waar ze dan opnieuw op moeten reageren. Dit kan niet goed zyn voor je hart. En de authenticiteit van zo'n debat is in de grond toch fake; uiteindelyk wint de broodheer. De macht van een columnist duurt maar net zolang als zyn opdrachtgever het wenst.
Vanaf 25 oktober 2013 schreef ik bovendien ook aparte columns voor De Streekkrant van de Kempen, wat maakt dat ik hier, alles bij elkaar genomen, exact mooi 760 columns bijeen creëerde. En ja: deze bezigheid was tot een tweede natuur voor me geworden... Dus inderdaad: wel zeker ga ik dit missen. En vooral zal ik jullie nu missen, lieve lezers. Ook voor De Morgen en voor Gazet van Antwerpen heb ik ooit mijn pen mogen slijpen - maar van De Streekkrant kreeg ik altijd, wonderwel, tiendubbel zoveel lezersbrieven binnen. Oprechte dank daarvoor! Als God het wil, komen mekaar zeker nog wel eens tegen...
