op dinsdag geef ik svoormiddags engelse les in het atheneum van schilde, en snamiddags in het atheneum van schoten. dit is een antropologisch cadeau. vorig jaar dacht ik nog dat àlle scholen waren zoals die in schoten; "dit is een school", "dit zyn leerlingen." nu hier die waterval van verschillen... zoals een teckel en een dobermann onderling zo verscheiden zyn, dat je byna niet begrypt waarom ze zoölogisch toch onder eenzelfde dierenras vallen (onder de noemer "hond"), zo vat je ook van die twee educatieve instellingen byna niet de onderliggende, gezamenlyke categorie.
sochtends had ik job aan de schoolpoort, daar alle aankomende leerlingen met een spuitbus hun handen ontsmettende. een ongewoon religieus aandoend ritueel; ze steken, in het voorbygaan, in een stoet, hun sprakeloze handen naar je uit, en jy gaat aan het besprenkelen; de doop en de hostie in één. "welkom, kom binnen, goeie morgen, veel succes." dwz "de heer zy met u." misschien is dat ook wel een van de motiverende krachten achter de corona-gekte; de horizontaal en verticaal verbindende beweging van de ceremonie, het meest juiste woord is nog het sacrament. inclusief daarvan de definiërende werking op de verhouding van de angstige mens en de dood. "wy willen niet dood! heer, geef ons het leven!"
in de namiddag in schoten kwamen er, by aanvang van de les, twee leerlingen die ik vorig jaar had, de klas snel binnen: "meneer, waarom hebben wy jou niet meer! dat is helemaal niet tof, géén les krygen van jou!" can you beat that? ten overstaan van al die niéve leerlingen in myn klas, die nog geen idee van me hadden, tevens de beste reklaâm indenkbaar...
De invloed van een goeie leraar is echt van onschatbare waarde. ok dit is een torenhoog cliché maar 't is waar!!!
BeantwoordenVerwijderenik begin dat in te zien ja...
BeantwoordenVerwijderen