lore en luv -
éindelyk nog eens live bunnies !!
HEKSENJACHT
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
29.
Schommelend tussen het vraag- en uitroepteken had ik de volgende zondagnamiddag mijn andere mogelijkheid, die ik volop bezig was verder in te vullen, thuis voor een poosje onbeheerd achtergelaten. Ofschoon niet uitgenodigd, leken de koekjesvriendinnen mijn komst vanzelfsprekend te vinden. En zie, dit keer ging het er nog uitbundiger en feestelijker aan toe dan vorige keer! Wellicht omdat ik ter introductie twee flessen witte wijn had meegebracht, waarvan wij er direct een ontkurkten. Het maakte ons zingen en dansen ongedwongener. Of anders kwam het doordat de meisjes thuis weer een week elke dag vlijtig hadden geoefend. ‘Accentuate the positive’ ging zo vlekkeloos, bracht mij in zodanige droomtoestand dat ik ’t gevoel had dat Jeannette reeds op het podium van de nokvolle Arenberg stond.
Met een vrolijk, onbekommerd Roosje in mijn gezelschap beleefde ik de tijd van mijn leven. Echt waar! En graag had ik dat zo nog lang laten voortduren. Maar toen kwam het ogenblik dat Lucretia de tweede fles ontkurkte en ons vroeg de lege glazen wat dichterbij te brengen. Roosje en Jeannette namen een stoel en toen Lucretia de glazen had ingeschonken waarna het toasten begon, nam zij, en wat noodgedwongen ten laatste ook ik, een zitplaats.
Aan Sneeuwwits blijde gezichtje te oordelen waren Kamiel en zijn Boze Koningin ver uit haar gedachten. Wij zaten zo dicht tegen elkaar aan dat onze knieën elkaar raakten. Eén glas nog en wij zouden de grootste moeite krijgen om niet in elkaars armen te vallen. Dit keer niet om elkaar te troosten, zoals al eerder was gebeurd, maar uit blijdschap, bij het besef dat we waren uitverkoren om elkaar te vinden voor de musical van ons leven. Dit geluk was van korte duur.
WORDT VERVOLGD
nestor burma deel acht...
HEKSENJACHT
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
28.2.
Sneeuwwit stond voor lach en leed.
Scriptgirl Lucretia voor dans en plezier.
Het vraagteken liet me geen moment met rust. Vermoeiend.
Daarentegen streek de uitroep langs mijn gezicht, kortstondig, zoals een zalige zomerbries. Licht en bevrijdend.
Sneeuwwit sliep in mij. Ik beleefde haar levenslange droom met vraagteken.
Daarentegen bestond het uitroepteken uit een tastbare, uitnodigende derrière. Rond en reusachtig: een gekloven wereldbol waarvoor heel jongemannen me zouden benijden. Juist daardoor, en omdat de girl zich zo ongewoon rad en licht uit de bocht had laten vliegen, vroeg ik me af in hoeverre die andere jongemannen nog kans maakten. Mocht ik zeker zijn van haar woord, dan zou die wereldbol met wat geluk tot het einde van mijn dagen voor mijn neus blijven ronddraaien.
Maar wat is zeker? En wat is geluk?
En wat of wie droeg nu mijn voorkeur?
Hoe moest mijn leven verder?
Of bestond er nog een derde, oningevulde mogelijkheid?
Met die vragen zat ik, terwijl Lucretia, dit keer zonder uitroepteken, ongewild een gespreksflard als een zomerbries in mijn gezicht joeg: ‘Juist, het stond vanmorgen in De Standaard.’
Op dit moment had ik gewacht om tussenbeide te komen. Ik had de meisjes kunnen verrassen met de vraag wat er dan precies in de krant stond. Maar de gedachte dat die derde, nog oningevulde mogelijkheid evengoed een kans mocht krijgen, maakte dat ik plotseling op mijn stappen terugkeerde.
Van een nog in te vullen mogelijkheid zou je al gauw veronderstellen dat die leeg is. Maar niets is minder waar. Ik had altijd nog mijn architecturale creaties om mijn avonden en weekends te vullen. Geen vraag- of uitroepingstekens in dat geval, maar ook nul tijdverlies!
Daar moest ik toch wel eens over nadenken. Ik spoedde me naar een krantenwinkel.
Door de uitstekend op Kamiel lijkende robotfoto op pagina drie, had ik hun nieuwtje direct bij de kraag.
‘Hoogleraar op nippertje aan dood ontsnapt. Dader, jongeman met rosse baard, spoorloos.’
Terwijl hij zijn hondje uitliet, was het slachtoffer H.M. op straat aangevallen. Gezien de blauwe sporen rond diens nek ging het om een wurgpoging, welke door tussenkomst van een toevallige passant nipt kon verhinderd worden. De hoogleraar werd niet bestolen. Vermoed wordt dat een gebuisde student met hem wilde afrekenen.
Dat het hier om een kabouter ging, daar had ik het raden naar.
WORDT VERVOLGD...
(blogologie: de correlatie tussen de rubriek "mop van de week" en daarby het prentje van deze actrice, is dit jaar een welgeteld reeds veertien jaar oude traditie!)
2. het kleinste ponyras te wereld is de shetlander. soms hoor je mensen dan uitroepen: de falabella is nog kleiner! dat klopt, maar de falabella wordt niet tot het pony-, maar tot het paardenras gerekend.
3. "no vacation nation", zo worden de v.s. wel eens genoemd, omdat er enkele miljoenen mensen werken die nooit één dag verlof kunnen nemen, die dus jaren en jaren werken zonder een allerminste vacantiedag.
4. werken ze bovendien met een "at will contract", dan kunnen ze ook iedere dag zomaar ineens worden ontslagen zonder een allerminste recht op verantwoording.
5. in de v.s. zyn er nu al "amazon-winkels", waar je identiteit wordt gescand als je daar binnen komt, en waarna een stel machines meteen in jouw plaats al jouw boodschappen doet.
6. het balkje dat je neêrlegt op de lopende band voor de kassa, om jouw waren te scheiden van de volgende klant, wordt officieel, want volgens van dale, genoemd een "beurtbalkje".
7. tydens een massa-extinctie gaan er op korte tyd gigantisch veel organismen tegelyk dood, bvb het uitsterven van de dino's door de inslag van een komeet, die de aarde millenia lang in stof deed waden. tot voor kort ging men ervan uit dat de aarde vyf dergelyke uitsterfgolven heeft gekend, maar zopas is er nog een zesde massa-extinctie ontdekt.
8. die pas ontdekte extinctie-golf dateert van 233 miljoen jaar geleden (je zou van minder nostalgisch worden...) ze greep plaats door een ongewone hoeveelheid vulcaan-uitbarstingen, met als destastreuze gevolgen een opwarming van de aarde én een erge toename van regenval. veel ging dood - maar de dinosauriërs grepen de macht, schildpadden kwamen voor het eerst aan land en zoogdieren maakten hun debuut.
9. sommige ratten worden grààg gekieteld, andere ratten liever niet. ratten die graâg worden gekieteld, maken daartydens een stille soort lachgeluidjes.
10. het gezondste brood is volkorenbrood.
11. mensen met stress zyn vanzelf ook minder geneigd om dingen te geloven.
12. als ze willen, kunnen katten elkaâr in één hap doodbyten.
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
27-2
Na Jeannettes verdwijning stond ik daar: buiten adem en ferm bezweet, maar eveneens zorgeloos en met een leeg hoofd.
Van Lucretia mocht het feestje nog wat doorgaan. ‘Kom, geniet!’ zei ze, nadat zij me een kop thee had ingeschonken. Wat later in haar slaapkamer, herhaalde zij dit precies hetzelfde. Dat was op het ogenblik dat zij haar pantalon los ritste, waarna ik zicht kreeg op haar blote derrière. Hé, dat was zeker geen tegenvaller! En wat toen volgde, was eens wat anders dan zich op zondag machteloos in het haar krabben om de schier onoplosbare problematiek rond allerlei hydraulische toestanden. Achteraf heette het enige minpunt dat ik met mijn plannen om onroerend goed roerend te maken, nul vooruitgang had geboekt. Dat er behalve ik niemand op het resultaat zat te wachten, betekende alvast een troost. Een mens kan niet tegelijk zijn natje en droogje hebben.
28-1
Verstopt had ik me achter de afrollende koekjesband tussen de huizen. Op zachte voet volgde ik de twee hartsvriendinnen. Onderweg naar huis wisselden zij hun laatste nieuwtjes uit. Sneeuwwit aan de linkerkant, de scriptgirl rechts van het trottoir. Hoewel de twee gearmd liepen en, wat hun make-up betreft, beiden van overdreven slagroom hielden, bleef ik me scherp bewust van de grootte van hun verschillen en van hun enorme afstand, als tussen twee planeten.
Om het eventjes op mensenmaat te houden: hoewel ik al maanden achter Sneeuwwit aanliep, zou ik achter haar meer dan ooit een reuzenvraagteken plaatsen. Daarnaast was mijn ervaring met de scriptgirl ultrakort en vrijblijvend, gevolgd als het werd door een luide uitroep met bijhorend teken.
WORDT VERVOLGD...
https://open.spotify.com/episode/0lC7NhP4Y7azxSLk9kJ6a9
De Grote Don Vitalski Radio Show
onderschat: de boosaardigheid van gentenaren
overschat: de striptekenaar servais
naar waarde geschat: de plesiosaurus