naar de apotheek gestrompeld voor dafalgans. dan weêr in die zetel gaan liggen. willen lezen in dat boek over de geschiedenis van "penny dreadful" - vergeefs.
hoofddoel: maken dat ik deze avond die show kan geven. dus verder my zo weinig mogelyk bewegen.
gelukkig had jahwe myn agenda klaarblykelyk zodanig georganiseerd, dat ik nu ook wel de kàns had om niks te doen vandaag, overdag...
eens in zaal lux in kapellen aangekomen, ging alles vanzelf... er is een briljante airco. de techniekers soigneerden my hard. in de spotlichten, met de headset op, de gehele voorstelling nog eens helemaal kunnen doorspelen. alles ging vanzelf, echt subliem...
toffe zaal, gedroomd publiek.
dit is "staan optreden"; wat een fyn ding, de essentie hiervan is: je zo hàrd mogelyk zo achterlyk mogelyk staan aanstellen... dàt is de stiel... je bereid je wel voor, en je bouwt wel een verbaal-intellectueel soort vangnet op - maar de essentie is dat je belachelyk moet doen, zo belachelyk dat je het zelf niet voor mogelyk houdt.
ook dit volgende gevoelen was lang weggeweest: de gewaarwording van gespeeld te hébben" het tevreden weêr leêglopen in de auto. en thuis stilletjes de trappen beklimmen terwyl de kroost reeds lang en wel onder de watten ligt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten