op reis naar amalfi, gewoon voor dat landschap.
zonder, tien dagen lang, met iémand te praten.
gewoon om de dag zich vanzelf te zien verlaten.
met alleen maar meditatie, myn rug algauw slap,
en nooit eens hardop lachen, want nooit eens een grap.
ikzelf en myn schaduw, op gods schroeiende zandplaten.
en zonder ooit zonnecrème, zonder zystraten.
ikzelf en myn schaduw, op gods schroeiende zandplaten.
en zonder ooit zonnecrème, zonder zystraten.
vandaag draagt luv myn kredietkaart,
voor een rondvaart
om elf uur in tossa del mar.
voor een rondvaart
om elf uur in tossa del mar.
en trek, naar omhoog, ikzelf nu die kar
met daarin, ineens, twee kinderen -
zonder, echter, tempo te minderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten