de oekraïners blyven putin op zyn donder geven, nu zelf in de aanval, gehele hectaren russische munitie in de krim aan flarden knallend, dag na dag, en uur na uur nu inmiddels. nog zes of zeven maanden hooguit en die oorlog is voorby, mogelyk valt er op een woensdagnamiddag in september of october een atoombom of een kernbom maar naar alle waarschynlykheid geen heel erg grote, een beperkte atoombom, dat misschien wel, met alles verschroeiende gevolgen op locatie maar niet in brussel, niet in london en zeker niet in tossa del mar.
in tossa del mar is er zelfs geen noodweêr kunnen uitbarsten, er traden wel dreigwolken op, rond den vieren, elektrostatisch geladen paarse luchtbloemkolen van over de kim - maar: het waaide over, letterlyk één druppel heb ik gevoeld, uit het toeristentreintje stappend, in een struikelende beweging tegen de hotpants van de gebruinde beachbitch vlak voor my, maar mollie voelde géén druppel, geen halve druppel, en luv en rocco james conan voelden zelfs nog minder, al zei, in het calameres-restaurant dat we daarna aandeden, om zeven uur savonds, laatstgenoemde, rocco james conan, toch wel dat ie het, in zyn t-shirt, ineens een beetje koud kreeg.
en normaal is het nooit koud in catalonië. nooit één halve minuut - al zeker nooit aan de kust. dus dat wél is de schuld van putin, de slechtheid van die onmens heeft invloed op het weêr. op het klimaat letterlyk maar op het weêr telepathisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten