allisia,
denise...
live in de "who's afraid"...
zondag 30 april 2023
dakkan / dakkanni
dakkan: de zanger "kammeniboemski" dit jaar nog een van de beroemdste acts van vlaanderen, aldoor op tv en in alle quiz-programma's en op alle fêstivals.
dakkanni: op het einde van je leven écht nergens spyt van hebben. dat kan wel ogenschynlyk maar dat kan niet écht.
alternatieve feiten
1. op de cover van de "dag allemaal" van deze week staat in het groot natalia, met het opschrift "mannen hebben té vaak van m'n goedheid geprofiteerd".
2. oreo-koekjes kwamen voor het eerst op de markt in 1912. de vorm die ze vandaag hebben, dateert, mits enkele kleine modulaties, van 1952. "oreo" is de naam van een wyk in new york. in dié wyk bevond zich de eerste oreo-koekjes-fabriek.
3. het woord "hagedis" komt misschien van het sanscriet "àhi", willende zeggen slang, nadien in het latyn "anguis". doch een andere verklaring zou kunnen zyn dat het komt van het oud-hoogduits "egwi", willende zeggen "angst". in ieder geval heette een hagedis in het oud-middelnederlands een "egedisse".
4. in het algemeen bedraagt de afstand van een "sprint", om nog werkelyk van een "sprint" te kunnen spreken, minimaal 60 meter en maximaal 600 meter. meest gebruikelyk zyn 60, 100, 200 en 400 meter.
state of being, 1 mei 2023
1. de manier waarop ik opleef van het vooruitzicht dat ik straks, maandag, niet moet gaan werken, is wezenlyk ongezond. dit wil namelyk zeggen dat ik al die veel meerdere keren, wanneer ik op maandag wél moet gaan werken, te erg vind.
2. ik kyk byna nooit twéé keer naar iets; omdat er een overaanbod is aan dingen die ik nog nooit heb gezien. toch ben ik nu, per ongeluk, voor een tweede keer naar "breaking bad" beginnen kyken. is dan ook wel lang genoeg geleden, vorige keer was mei 2015 (dat soort dingen kan ik vanzelf opzoeken middels deze blog.) nu is het een extra plezier om te checken wat ik wél nog wist en wat niet meer.
3. myn oor-aandoening is voor 85 procent voorbygestreefd... ik dans een vreugdedans. wel heb ik nu dubbel zoveel compassie met myn moeder, wier oor-aandoening wellicht ongeneeslyk is... ik bid voor iedereen, iédereen heeft recht op een frisse conditie, god is niet eerlyk.
4. op zoek naar die datum ("wanneer keek ik vorige keer naar 'breaking bad'?"), kwam ik volgende anekdote tegen van toén, betreffende myn toen vyfjarige dochter:
5. "daar in de buurt plukte mollie twee klaprozen. op weg terug naar huis begon het te slagregenen. we kwamen druipnat weêr aan. "sorry," zei ik beschaamd tegen mollie, die er effectief uitzag alsof ze recht uit een aquarium kwam. mollie zei:"ja maar die regen is wel juist goed voor deze twee bloemen."
6. het is zoals pierrette my daarstraks vertelde: als je alles wil consumeren wat ik ooit al heb geschreven en genoteerd en gecreëerd - dan kom je met één mensenleven al niet meer toe.
gast-auteur
48.
De chauffeur, een gedrongen kerel met dikke snor, kwam als de duivel uit een doosje gesprongen. Hij inspecteerde het glas, en nadat hij had vastgesteld dat er geen schade was, kwam hij met moordende blik tot bij de greppel aangelopen. De termen waarmee een Fransman iemand voor rotte vis uitscheldt, waren Joseph minder bekend. Hier en daar ving hij wel iets op, maar hij kon er enkel om glimlachen, - een reactie die de woede van de man ten top dreef.
‘Zie dit!’ onderbrak Joseph hem, wijzend naar de spatten op zijn broek. Even meende hij dat de bestuurder over de greppel zou springen, maar blijkbaar had het reële gevaar dat een tweede treffer hem ongenadig het water in zou drijven, tijdig zijn ogen geopend. De kerel droop af.
Nu kreeg Joseph mooi de kans om op de achterbank te kijken. Ondanks het bevuilde glas was hij er zeker van dat de taxi geen passagier vervoerde. Dan moest de Borsalino ergens rondhangen of naar binnengegaan zijn. Maar gaandeweg sloot de eerste mogelijkheid zichzelf uit. Want behalve het voor hem uitlopende gezin, viel geen hond meer te bespeuren. Joseph bleef staan. Nu hij het gebouw, waarvan sprake in de huurovereenkomst, had gezien, viel het hem op dat het rolluik voor het venster aan de voorgevel, door de groei van een wingerd, die zich over de onderste helft van het afgebladderde houtwerk en tussen de spleten van de afzonderlijke latten had vastgehaakt, al jaren niet meer was opgetrokken. Het gaf iedere voorbijganger vast de indruk dat de hoeve onbewoond was.
Hij wachtte tot de volgende familie hem had ingehaald en vroeg aan een grijze heer in regenjas wie daar woonde. De man trok geënerveerd een wenkbrauw op en liep door, net zoals de rest van de familie. Alleen het jongste dochtertje, dat met haar poedel aan de leiband achteraan hinkelde, vond het nodig iets te zeggen. ‘Waarom smijt u stenen naar de auto's, mijnheer?’
(WORDT VERVOLGD...)
zaterdag 29 april 2023
dakkan / dakkanni
dakkan: een gehoorapparaat dat eender welke taal die je hoort, meteen live naar jouw taal ombuigt (klinkt zelfs al byna vintage...)
dakkanni: dat het door plastische chirurgie mogelyk zou worden om jezelf een vruchtbaar dubbel geslacht aan te meten, is aannemelyk, maar dat je jezelf dan zwanger zou kunnen maken door een op en neêr gaande beweging van je fallus, dakkanni.
onderschat /overschat
onderschat: spontanuous combustion van groepjes pistache-noten (echt waar)
overschat: bob seger (zie photo)
naar waarde geschat: baseballen zoals die vroeger écht werden gemaakt, namelyk van paardenhuid
alternatieve feiten
1. "gili", de mentalist, die eigenlyk heet lieven gheysen, en die is geboren in kortryk, speelde in 1998 een cameo in "wittekerke".
2. om een reden die ikzelf niet goed begryp, kéék ik met tamelyk hoge regelmaat naar wittekerke.
3. een gemiddelde muis kan gemakkelyk 30 centimeters hoog springen.
4. in de natuur leeft een muis gemiddeld vier maanden. in een door mensen veilig gedomesticeerde setting leeft een muis maximaal twee jaar.
5. jodie foster heet by haar voornaam feitelyk alicia. haar zussen noemden haar altyd jodie voor de grap.
4. "familie" ging van start in 1991, "wittekerke" in 1993. "thuis" ging van start in 1995.
6. jodie foster begon haar carrière op driejarige leeftyd, in een televisiereclamespot.
waar was je niet te zaterdag maar te vrydag
te zaterdag was ik in de wiskiebar "wholly spirits", naar daren gechauffeerd door de unieke romeo spinelli...
te zaterdag
meer specifiek naar de spoed.
daar werd my een vloeistof gegeven die ik driemaal daags in myn oren moet droppen...
eigenlyk schynt het meteen reeds wonderen te verrichten...
eigenlyk schynt het meteen reeds wonderen te verrichten...
ik zou het moeten afleren om altyd zo lang te wachten alvorens naar de docter te gaan...
@ nestor
ik dank u, ad nestor, voor uw verhoord hebben van myn gebeden.
niét ben ik reeds, aan myn beroemde linker-oor, genezen, maar wél gaat het er weêr iétsje beter meê - op dit moment van notuleren, kwart na één in de zaterdagnacht.
véél dank ik aan luv, die my naar de afdeling spoed heeft gedwongen, en meer nog aan de doctoren, die my daar geduldig ontvingen. toen ik zei: "sorry dat ik hier nu voor naar de spoed kom," zeiden ze: "dat is niks."
ook véél dank ik aan het belgische gouvernement, dankzy hetwelke zo'n ziekenboegen-bezoek én het aansluitende apothekers-feestje betaalbaar heet; dank dat ik zoveel belastingen mag en kan betalen;
een paar van die druppels en het érgste is voorby; ik heb het te laat laten worden, ik had twee uur geleden alweêr in bed moeten liggen om te rusten, het zoemen is er wel weêr, in myn overbelaste schedel, in myn hersenen zelf - maar niét zo erg als gisteren, làng niet zo erg als eêrgisteren;
en vooral ad nestor, de goede bozerik, kome daarvoor alle lof toe.
vooral sinds deze afgod, ad nestor, zonder de échte god te beledigen, myn levenspad is gekruist, by naêr nazien 23 october 2022, is myn leven ineens een belachelyke roetsjbaan van voorspoed, geld, vreugde en succes geweest.
dat komt omdat hy de kwaaie daemonen wegjaagt, zodat ik eindelyk veilig en ongehinderd myn ding kan doen...
gast-auteur
47.
Zondagnamiddag bij mooi lenteweer. Met voorzichtige tred wandelde Joseph langs een naar Anatole France genoemd kasseiwegeltje. Hij had er speciaal op gelet door wie hij werd gevolgd. Voor en achter hem liepen enkele gezinnen van de buitenlucht, het heerlijke zonnetje en de rustgevende landerijen te genieten. Rekening houdend met zijn verstuikte voet en het ongemak van de moeilijk begaanbare paden, zou hij, zoals de meeste Parijzenaars, zeker ook al op zijn stappen zijn teruggekeerd. Hoewel het platteland hem meestal gauw verveelde, voelde hij zich opgenomen in een wieg van onschuld; alsof de natuur hem herinnerde aan de waarheid van zijn eigen leven, aan datgene in hem dat nooit wordt beroerd en altijd zal ontsnappen aan woorden, definities. Hij keerde terug naar een verre zondag uit zijn jeugd, toen hij aan de hand van grootvader naar de Leemskuilen wandelde. -‘Een ijl hoofd
vindt geluk
in sprookjes.’
Achter hem klonk het geronk van een naderende auto. Joseph ging aan de kant staan; het hobbelige wegdek in acht genomen, kwam het gevaarte snel aangereden. Zo kon de auto - een taxi - hem zonder gevaar passeren. Maar alsof het moedwillig gebeurde, deden de voorste wielen de modder tegen de berm hoog opspatten. Te laat om weg te springen! Verontwaardigd stelde Joseph vast hoe zijn broek en vest getekend waren door een spoor van bruine smurrie. Zijn razende vuist maakte een loze zwaai, - een impuls waaraan hij nodig lucht moest geven. De achteruitkijkspiegel gaf beslist een lachwekkend heerschap te zien; een aansteller die, bij gebrek aan een schuldige, de hemel ter verantwoording riep.
Wat hij van de passagier op de achterbank had gezien, kwam neer op een voorbijflitsend beeld. Terwijl Joseph noodgedwongen zijn weg vervolgde, probeerde hij die vaagheid te belichten door er ontbrekende lijnen en kleuren aan toe te voegen. Een van die elementen, kortbij het zijraam, oogde als een zwarte schijf, - de schuine rand van een borsalino, - met daaronder twee ogen vol leedvermaak.
De weg maakte een kromming. Tussen de begroeiing van hoge struiken langs de kant, werd eerst de doorgezakte nok van een dak zichtbaar, vervolgens een verweerde muur en ten slotte, midden verlaten weiden, het totaalbeeld van een bouwvallige hoeve. Hé, daar keerde de taxi reeds over dezelfde kasseien terug! Om ver genoeg van de plassen weg te blijven, sprong Joseph over de sloot. Het naderende voertuig afwachtend, greep hij een flinke aardkluit. De taxi passeerde en ineens, - alsof het buiten zijn wil gebeurde, - zag hij de klonter over de sloot vliegen en, zonder dat het zo bedoeld was, midden het achterste zijraam uit elkaar spatten. De taxi stopte.
(WORDT VERVOLGD...)
donderdag 27 april 2023
avond
eerste repetitie met de veredeling,
dé vosselaarse toneelkring,
voor wie ik opnieuw "ik ben bly als het regent" regisseer...
snachts
lezen in een érg leuke conan,
eentje waarin conan oud en versleten is,
opscheppend met stoere verhalen die echter niemand gelooft,
en waarin hy op den duur de fut niet meer heeft om zyn hakbyl nog te kunnen optillen...
uit het schriftje
een vreemde vorm van afasie: hy kan de klok niet meer lezen, doordat hy daar niks meer van begrypt; maar: wel kan hy sindsdien gewoon uit het hoofd aldoor exact zeggen hoe laat het is...
"die mens is als de bliksem; in die zin, dat hy sociaal niet kan worden aanvaard zonder in zyn buurt andere mensen, die dienen als een soort bliksem-afleider."
na een zekere crisis waar ze lang geleden door moest, zei chris van camp me wel eens:"ik wil nu ouder worden als een alsmaar meer excentriek iemand." (was wel voordat ze barend leerde kennen...)
het volgende mollie-citaat is zo krankzinnig, dat ik dit hier binnen twee dagen weêr weghaal. "papa, als wy kidnappers zouden zyn - dat is natuurlyk helemaal niet zo, maar stel je dat eens voor... als wy kidnappers zouden zyn, en wy zouden met snoep een kindje in onze auto lokken en meênemen naar ons thuis - zouden wy dat kindje dan opsluiten in onze garage?"
op bovenstaande vraag viel zéér moeilyk een eenduidig antwoord te geven... telkens wanneer ik zei "zoiets doen wy toch nooit," zei ze:"ja, maar stél!! stél!!"
op bovenstaande vraag viel zéér moeilyk een eenduidig antwoord te geven... telkens wanneer ik zei "zoiets doen wy toch nooit," zei ze:"ja, maar stél!! stél!!"
op den duur zei ik dan maar:"ja... dan zouden wy dat wel degelyk opsluiten in onze garage..."
vandaag zandlopers gaan kopen. dit is zoiets dat men, in de showbiz, jarenlang kan zeggen:"eigenlyk zouden we een zandloper moeten hebben..."- maar het is zoiets typisch dat er dan nooit van komt: écht op de fiets springen, om er een te gaan kopen. maar vandaag dus toch. dwars door de regen zelfs.
hier staat "malcolm gladwell", weet zelf niet waarom... alsook "jason mraz"...
iemand raadde my aan:"elvis and stax"... alsook "ancient aliens", een documentaire waardoor je in ufo's gaat geloven (kan je dus beter niét naar kyken...)
zeer kleine vlaamse gehuchten met desondanks overdreven kleine onder-verdelinkjes; bvb naast kontich, is er ook "kontich kazerne". of "kessel statie" versus "kessel hei". er bestaat ook "duffel mylstraat". tussen "duffel oost" en "duffel west" tiert een hardnekkige vete, ondermeer over wie de kermis mag hebben. tussen poppel en ravels was er zoveel ruzie over de vraag op welke grond deze ofte gene kapel mocht komen staan, dat dit hier de oplossing was: de kapel werd in ravels gebouwd, maar niet zonder eerst op dat stuk grond zand uit poppel neêr te strooien. .
in wommelgem kazerne (het bestaat) was er volgens gert jochems ooit een boerin woonachtig, die te gierig was om haar toilet door te spoelen. dus wat deed ze (hy vertelde my dit tydens het eten...); met een grote pollepel schepte ze de geleden drollen uit het wc, om die dan ietsje verderop in de bossen te gaan weggooien...
de agressie van semi-professionele fietscoereurs op de antwerpse zogenaamde fiets-o-strade; in het passeren vloeken en tieren ze alsof gewone fietsers dat fietspad eigenlyk niet mogen gebruiken.
gast-auteur
46.
‘Justine hielp hem overeind. Alsof het een deur was, draaide zij het schilderij Manao Tupapao en duwde hem uit alle macht op de wandelgang van een denderende trein voor een ontmoeting met de Armeense aartsvader. Aan zijn hand liep een meisje met wit gezicht. Een engel zonder vleugels. Zij gooide haar handen in de lucht. Snippers van een verscheurde tekening dwarrelden over de beslijkte vloer. Zij bedankte ergens voor. ‘Sprokkel het raadsel bijeen. Probeer vooral niet eruit wijs te raken.’
‘Een ijl hoofd
vindt geluk
in sprookjes.
Wijdbeens springt de zee
over de hoofden,
schuimvlokken in de wind.
Arm of rijk:
verkopen zij hun veters
op het plein of elders.
Eender wat, de tijd maalt
en kent geen genade.
Genade wortelt nu.’
Om zich van deze onsamenhangende woorden te bevrijden, was tijd nodig. Misschien kon Annemie hem helpen. Hij draaide haar nummer en verontschuldigde zich voor het late uur. ‘Hoor eens, kwam de opdracht om me naar Parijs te sturen van baron zelf?’
‘O nee, het was de huismeester, in naam van de barones. Ik herinner me die autoritaire bullebak nog goed. Zeg eens, hoe gaat het ginds?’
‘Rot! De hele dag ziek geweest. Maar nu voel ik me beter. Tot ziens!’
Joseph hees zich omhoog en hinkte naar de badkamer. Hij begreep niet waarom hij Annemie had opgebeld. Nog minder begreep hij zijn vraag. Als gewoonlijk vertrouwde hij op zijn intuïtie. Voorzichtig liet hij zich in het hete water glijden: een stuk wrakhout, zwevend tussen de bodem en het dampende watervlak. Uitgerekend op het moment dat hij op een vreemd strand aanspoelde en meende zich daar van alles en iedereen te hebben bevrijd, rinkelde de telefoon; een ruwe schok, die hem tot het besef bracht dat hij de wereld wel kon loslaten, maar dat de wereld hem niet losliet. In gedachten zag hij Isabelle zittend op het puntje van haar stoel, klaar met haar uitleg waarom zij hem niet eerder kon bereiken. -‘Sinds Harold dat meisje kent, denkt hij nergens meer aan. Ik hoop dat hij zijn studies niet verwaarloosd.’
Niet bij machte om tijdig op te nemen, strompelde hij het bad uit om zich af te drogen en naar de balie te bellen.
‘Het was een dame uit België!’
‘Ha, meer hoef ik niet te weten! Merci!’
(WORDT VERVOLGD)
onderschat / overschat
onderschat: de gevaren waaraan verkeersagenten aldoor blootstaan.
overschat: biographieën van vorsten.
naar waarde geschat: tandpasta.