@ the movies

the courrier

in dit soort films scoort cumberbatch toch het best. het kan niet anders of deze film moet zyn begonnen met iemand die uitriep: "laten we nog eens zo'n film maken zoals 'the imitation game'." deze, the courrier, had in principe wel nog veel "spannender" gekund - doch: vermoedelyk werd dat gewoon niet eens beoogd. maar het engelse burgermannetje dat terechtkomt in het heetst van een spionage-systeem in moskou - voor dié rol is cumberbatch geboren. hoewel de film zelf erg eenvoudig is in alles (plot, dialoog, photografie) neemt dat acteren van cumberbatch zelf by momenten weêr monumentale proporties aan, eigenlyk zelfs nog beter dan het beste van een jack nicholson of een leonardo dicaprio (ja, leonardo dicaprio is ook véél meer dan een tienersekssymbool, die hoort écht ook wel tot de top zes van meest virtuoze acteurs ooit.)
    met dit soort films heb je de dag daarna spyt dat je hy alweêr uit is...

ik wou hier afsluiten maar eigenlyk heb je dan toch alleen maar een holle frase. wat is er dan zo monumentaal aan dat virtuoze acteren? kan ik dààr eigenlyk wel iets op antwoorden?
    -nooit overstatement, nooit understatement; nooit "te dik er bovenop" (sylvester stallone), nooit met nadruk "cool" (nicolas cage).
    -een onuitputtelyk arsenaal aan gezichtsuitdrukkingen; een héél klein beetje schrikken, een beetje harder schrikken, schrikken, hard schrikken, keihard schrikken - dit alles met alleen nog maar de wenkbrauwen.
    -de permanente uitstraling van het zich bevinden in een specifieke omgeving; nooit het geïsoleerde individu, dat bezig is met acteren, maar altyd, zoals mensen zyn, een resultaat van wat achter voor en onder hem is.
    -een taligheid waarin, toch zeker volgens myn eigen verbeelding, de integrale geschiedenis van de engelse litteratuur resoneert, van voor shakespeare tot heden; althans in engelse films; in americaanse film spreekt ie dan ineens perfect americaans (denk ik, maar het is aan americanen om daarover te oordelen);
    -volledig volmaakte, onberispelyke dictie, een permanent van zichzelf bewuste phrasering en een intonatie die hard is in de zin van transparant maar zacht in de zin van fysiek aangenaam voor onze trommelvliezen.

    goed, dat was een gooi.
    is een moeilyk ding, "wat is goed acteren".