zondag 31 december 2000
woorden die naar zichzelf verwijzen
al staat het nog niet in de krant
al is het toch redelijk ambetant
er staat hier achter de hoek
een huis in brand
te beginnen bij de onderkant
dat leek mij interessant
+ het nadeel
de opvallendste mededeling
ik heb mij voor u opgesteld
in het grind langs de rivier
daar hoor ik uw stem door weer en wind
geweld in het welige wier
ach, dichte ruiten,
nog eventjes, ilse, en gij komt naar buiten
dan kan het mij niet schelen hoe
dan spring ik u als een panter toe
ik duikel zonder bagage
mijn lichaam van de tiende etage
en blijf daar liggen tot gij mij vindt
voor uw voeten verspreid
op het bloederig grind...
overtuigende poging
uw gouden haren, citersnaren
glanzen op uw feeënrug
als het zoete zeep en uw eigen stem
uw gulp, uw tulp
wil ik stevig voor eeuwig bij me houden...
daarom -
zijn liefdesgedichten
er zijn ook wel verhalende gedichten
oorlogsgedichten
gedichten van 200 blz over een gebeurtenis
maar dat is geen echte poëzie
dat zijn rijmen
een gedicht van sappho
IK WAS LIEVER DOOD
'ik was liever dood'
huilde ze bij het afscheid
en ze bleef herhalen:
'ach Sappho, dit is vreselijk
ik wil je niet verlaten'
ik antwoordde haar:
'vaarwel, maar blijf terugdenken
aan onze liefde
en de offers
en alle mooie dingen
die wij samen beleefden
vele kransen van krokussen
heb je hier geschikt
en heel wat bloemen hebben we
samen gevlochten
en om je hals, je slanke hals gelegd
en met veel kostbare
vorstelijke zalf
hebben we je lichaam ingesmeerd
en op een zacht bed
je verlangen tot rust gebracht.'
huilde ze bij het afscheid
en ze bleef herhalen:
'ach Sappho, dit is vreselijk
ik wil je niet verlaten'
ik antwoordde haar:
'vaarwel, maar blijf terugdenken
aan onze liefde
en de offers
en alle mooie dingen
die wij samen beleefden
vele kransen van krokussen
heb je hier geschikt
en heel wat bloemen hebben we
samen gevlochten
en om je hals, je slanke hals gelegd
en met veel kostbare
vorstelijke zalf
hebben we je lichaam ingesmeerd
en op een zacht bed
je verlangen tot rust gebracht.'
stijlfiguren
rijm
de hemel bestaat, terdege
alleen het formaat valt tegen
wat rijmt op "twaalf"?
wat rijmt op "groente"?
en: andijvie, slordig, turbo.
oplossing?
binnenrijm
af en toe is het dan
afgaan in afganistan
alliteratie
scanderen
wat is scanderen?
twee voorbeelden...
jambe
is er leven na de dood?
rij dan lekker door het rood.
zeker als je met een scoda rijdt!
want rijd je dan jezelf te pletter
hoop dan dat je nà die kletter
weerkeert in een chevrolet
dactyle
eigenlijk heb je aan één partner lang niet genoeg.
zelf heb ik altijd een twéétal vriendinnen.
het moet in een echte relatie van twee kanten komen.
twee voorbeelden...
jambe
is er leven na de dood?
rij dan lekker door het rood.
zeker als je met een scoda rijdt!
want rijd je dan jezelf te pletter
hoop dan dat je nà die kletter
weerkeert in een chevrolet
dactyle
eigenlijk heb je aan één partner lang niet genoeg.
zelf heb ik altijd een twéétal vriendinnen.
het moet in een echte relatie van twee kanten komen.
ver over de regenboog
ver over de regenboog
scharlakenrode kleuren
vegen deze tranen droog
ademen in myn oog
maandag vele dagen geleden
geleden en vergleden
zonder een aanwysbare reden op een slede
ver vergleden naar de gryze zee
ver waar de arend vloog
hoger dan zyn veren
gy weêr die my bedroog
voor een liefde die my beloog
- - - -
ver, ver over de regenboog
voor oorlog of onweder geboren
voor een gevederde weêrwolvin die my bevloog
vol van tepels waar eêrtyds ook christus aan zoog
zovele honderden jaren geleden
in een verleden dat zich ontkleedde
staand op een ton op een toog op café
brak jy myn hart traag in twee
bloediger dan hoe de adelaar zich bewoog
in een boog boven vreemde rivieren
in een vlag vastgebonden aan je allerhoogste masten met je meê
als een karkas voor de scarabee
- - -
(iedereen zing meê)
voor de myne, volg de zijne
oceanen vol met tranen
volg de treinen naar het einde
naar de staven van de haven
daar waar we leeuwen sinds eeuwen graag levend begraven
- - -
ver over de regenboog
wou ik jouw schoonheid verscheuren
aandachtig als een archeloog
klauterden-ik naar omhoog
dan even, zeventien eeuwen geleden,
nog steeds onderweg naar dat eden,
halsoverkop als een afgeknalde ree
als een icarus dus terug naar beneê
in nevels en onty ontwaarden-ik hier toen ineens een eenhoorn
de enige die ik gedoog
namelyk gy die nog één keer de hemel uitspoog
ver over de veroverde de regenboog
- - -
voor de myne, volg de zyne
oceanen vol met tranen
volg de treinen naar het einde
naar de staven van de haven
daar waar we leeuwen sinds eeuwen graag levend begraven
eerst verschyn je, dan verdwyn je
dan verdwalen wy in een maatschappy
die ons in brieven betracht te beschaven
maar ons liefdeloos afslacht als slaven
daar waar we leeuwen sinds eeuwen graag levend begraven
dubbele gelaagdheid en assimilatie
ver, ver over de regenboog
voor oorlog of onweder geboren
voor een gevederde weerwolvin die mij bevloog
vol van tepels
waar eertijds ook christus aan zoog
nader bekijken - inhoudelijk
in een vlag vastgebonden
aan je allerhoogste masten met je mee
als een karkas voor de scarabee
aan je allerhoogste masten met je mee
als een karkas voor de scarabee
nog meer intertekstueel
1896-1928
ZELFMOORD DES ZEEMANS
De zeeman
hij hoort de stem der Loreley
hij ziet op zijn horloge
en springt het water in
nader bekijken - vormelijk
in een vlag vastgebonden
aan je allerhoogste masten met je mee
als een karkas voor de scarabee
alliteratie
rijm
binnenrijm
omkering
vb walt whitman
Verzoening
Woord over alles, mooi als de lucht,
Mooi dat de oorlog en al zijn bloedbaden
Door de tijd heen
Volkomen verloren worden.
Dat de handen van de zusters Dood en Nacht
Zonder ophouden, opnieuw en altijd opnieuw
Deze bezoedelde wereld zachtjes wassen.
Want mijn vijand is dood, een man goddelijk als mezelf
Is dood.
Ik kijk waar hij ligt, wit en stil in zijn kist -
Ik kom nader,
Buig en raak met mijn lippen lichtjes
Het witte gelaat in de kist.
Woord over alles, mooi als de lucht,
Mooi dat de oorlog en al zijn bloedbaden
Door de tijd heen
Volkomen verloren worden.
Dat de handen van de zusters Dood en Nacht
Zonder ophouden, opnieuw en altijd opnieuw
Deze bezoedelde wereld zachtjes wassen.
Want mijn vijand is dood, een man goddelijk als mezelf
Is dood.
Ik kijk waar hij ligt, wit en stil in zijn kist -
Ik kom nader,
Buig en raak met mijn lippen lichtjes
Het witte gelaat in de kist.
modern voorbeeld
Een Radio Met Lef
Het was
op de tweede verdieping in Coronado Street.
Ik werd daar altijd dronken
en gooide dan de radio door het venster
terwijl hij nog speelde, en natuurlijk
brak dan het glas in het raam
en de radio zat daar dan op het dak,
speelde nog,
en ik zei tegen mijn vrouw:
“Ah, wat een heerlijke radio!”
De volgende morgen haalde ik dan het raam
uit de hengsels
en droeg het de straat uit
naar de glazenmaker
die er een nieuwe ruit in stak.
Telkens wanneer ik dronken werd
bleef ik die radio maar door het raam smijten
en hij zat daar dan op het dak
te spelen –
een toverradio,
een radio met ballen,
en elke ochtend bracht ik dan dat raam
terug naar de glazenmaker.
Ik weet niet meer precies hoe het afliep
maar ik weet wel nog
dat we eindelijk verhuisden.
Er was een vrouw beneden
die in de tuin werkte in haar badpak
en haar man klaagde
dat hij nachten niet kon slapen
dat hij nachten niet kon slapen
omwille van mij
dus trokken we eruit.
en in de nieuwe woning
vergat ik
ofwel de radio uit het raam te gooien
ofwel de radio uit het raam te gooien
ofwel
had ik er geen zin meer in.
Ik weet ook nog dat ik de vrouw miste
die in de tuin werkte in haar badpak,
ze groef nogal met die troffel
en stak haar achterste in de lucht
en ik zat dan in het raam
en zag de zon schijnen
over dat ding
terwijl de muziek speelde.
van "vrij vers" naar muzikaal parlando
EENZAAMHEID
we woonden tezamen op het vierde verdiep
in een huis waar nooit iemand sliep
dan liepen we naar beneên voor 'n goeie vriend
die ons riep door het raampje van z'n jeep
hier was alles eerlijk, hadden we nooit ambras
we leefden alledrie van de ziekenkas
en jij viel in je zomerjurk in het gras
o, we hadden mogen weten dat dit te mooi was
---
wat later liep je naakt, zelfs heel de zondag
toch zei je ons dat je daar geen zonde in zag
dan ging voor m'n ogen met die vriend overstag
en vond je nog dat dat aan mij lag
hier was alles vredig, waren we tevree
we leefden alledrie van het ocmw
toen zag zelfs je moeder mij opeens op tv
waar waren wij mee bezig, gingen wij in mee
---
eenzaamheid
is de reden waarom ik hier nu zwerf
onze buurman heeft het verkorven
onze buurman heeft het verkorven
z'n brede, zweetachtige lijf
verloren wij ver weg op een werf
en z'n gouden tanden in een blauwe autoband
eenzaamheid
blijft het woord dat ik in de muren kerf
ook mijn geliefde is gestorven
dr met een staaf doorkliefde hoofd
belooft de boomtoppen bloed in iedere nerf
een wilde winter waait dra door het land
arme honden zoeken nog een mand
laatste keer
eenzaamheid
snijdt door de ziel als een scherf
heel m'n leven naar de bijenkorven
m'n voetstappen in het krijt,
m'n tien vingertoppen in de verf
zo beland ik onderhand
op de voorkant van iedere krant
-mammie-ie-ie
waar zaten wij met ons verstand
liedjestekst als poëzie
Jacques Brel - Laat me niet alleen
Laat me niet alleen, toe,
vergeet de strijd,
toe vergeet de nijd.
Laat me niet alleen,
in die domme tijd,
van misverstand,
ach vergeet het want,
't is verspilde strijd.
Hoe vaak hebben wij,
met een snijdend woord,
ons geluk vermoord.
Kom... dat is voorbij,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen.
Lief, ik zoek voor jou
Lief, ik zoek voor jou
in het stof van de wegen
de paarlen van regen
de paarlen van dauw,
ik zal heel mijn leven werken
zonder rust om jou licht en lust
goud en goed te geven.
Ik sticht een gebied waar de
liefde troont, waart de liefde
loont, waar jouw wil geschied.
Laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen.
Laat me niet alleen,
Laat me niet alleen,
Want, uit een vulkaan
die is uitgeblust,
breekt zich na wat rust
toch het vuur weer baan,
en op oude grond
ziet men vaak het graan
heel wat hoger staan
dan op verse grond.
Het wit mint het zwart,
zwakheid mint de kracht,
daglicht mint de nacht,
mijn hart mint jouw hart.
Laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen.
Laat me niet alleen, nee,
Laat me niet alleen, nee,
ik huil niet meer
nee ik spreek niet meer
want ik wil alleen horen
hoe je praat,
kijken hoe je lacht,
weten hoe je zacht
door de kamer gaat.
Nee, ik vraag niet meer,
ik wil je schaduw zijn,
ik wil je voetstap zijn,
ik wil je adem zijn
Laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen,
laat me niet alleen...
gedichten-vormen
een mens staat steeds op het kruispunt tussen angst voor de toekomst en spijt om het verleden.
het leven is een horizontale val.
mijn beroep is humor, dus als jullie de hele namiddag niet één keer met mij lachen, valt dat onder de categorie "pesten op het werk".
van alle publieken waar ik ooit voor heb mogen staan optreden, zijn jullie het meest recente.