van "vrij vers" naar muzikaal parlando

EENZAAMHEID

we woonden tezamen op het vierde verdiep

in een huis waar nooit iemand sliep

dan liepen we naar beneên voor 'n goeie vriend

die ons riep door het raampje van z'n jeep

hier was alles eerlijk, hadden we nooit ambras

we leefden alledrie van de ziekenkas

en jij viel in je zomerjurk in het gras

o, we hadden mogen weten dat dit te mooi was

---

wat later liep je naakt, zelfs heel de zondag

toch zei je ons dat je daar geen zonde in zag

dan ging voor m'n ogen met die vriend overstag

en vond je nog dat dat aan mij lag

hier was alles vredig, waren we tevree

we leefden alledrie van het ocmw

toen zag zelfs je moeder mij opeens op tv

waar waren wij mee bezig, gingen wij in mee

---

eenzaamheid

is de reden waarom ik hier nu zwerf
onze buurman heeft het verkorven

z'n brede, zweetachtige lijf

verloren wij ver weg op een werf

en z'n gouden tanden in een blauwe autoband

eenzaamheid

blijft het woord dat ik in de muren kerf

ook mijn geliefde is gestorven

dr met een staaf doorkliefde hoofd

belooft de boomtoppen bloed in iedere nerf

een wilde winter waait dra door het land

arme honden zoeken nog een mand

laatste keer

eenzaamheid

snijdt door de ziel als een scherf

heel m'n leven naar de bijenkorven

m'n voetstappen in het krijt,

m'n tien vingertoppen in de verf

zo beland ik onderhand

op de voorkant van iedere krant

-mammie-ie-ie

waar zaten wij met ons verstand