v.u.b.

het publiek daarnet in de v.u.b.

veel improvisatie... langer dan een anderhalf uur doorgespeeld...

het eerste gelach kwam pas na een kwartier... dat deerde niet... een halfuur later was ik goed op dreef... op de duur ging het érg lekker... vooral het stuk over walloniërs, over didier reynders...

hoewel ik nog niet weet hoe, moet ostrega er absoluut by dit jaar; het 100 procent alleen staan optreden ben ik eventjes Kotsbeu; tydens de belcanto-tour herontdekte ik het genoegen, tussen de bedryven door af en toe eventjes op een stoel te zitten om by te tanken... het publiek heeft er alle belang by dat ik myzelf amuseer, als ik met tegenzin aan mn dag begin is het ook knudde...

op het podium een tafel hebben staan met papieren, vitaminen, schriftjes et cetera, is belachelyk rustgevend voor me... dan vergeet ik byna dat het een podium is... 

ik geloof dan ook in deborah haar rol als milfquet, maar spartaans moet zyn het klemwoord voor deze voorstelling, "myn leven met leterme"...

allemaal bedenkingen, toch niet oninteressant voor studenten aan de toneelschool...

ik kan nog blyven zoeken tot oktober - wat een luxepositie... meer dan dertig avantpremieres voordat het écht af moet zyn...