family art

aan de inkomhall van de steengroeve dit gebeeldhouwd zelfportret van myn grootoom leonard baeken, wiens genie boven alles verheven.

zelfs in deze amateuristische goedkope photo zie je de d.n.a. van het geslacht balduur vibreren; je ziet baeken-neusvleugels trillen, de constant dolkoppig zich vryvechtende nekspieren, alles.

hy is een oom van myn vader en de belangrykste mens in myn vader zyn leven.

in zyn beeldhouwatelier binnen stappen als kind om er lucifers van de grond te rapen - dat moment is er nog steeds...

hy kwam letterlyk nooit buiten, letterlijk; zyn familie deed boodschappen voor hem, nog een neef regelde zyn paperassen; zodat hyzelf zestien uur per dag kon kappen - de definitie van het begrip "gestaag". en totaal nooit tentoonstellen, dat interesseerde hem totààl geen zak. met alleen een superstoffig radiootje naast hem, voor de rest kolossale, woestijnzandachtige eenzaamheid. én een al jaren lege wiskiefles op een hoge, van spinnenraggen overwoekerde vensterbank. savonds keek hy televisie. hy kon daarom soms totaal onverwacht en ineens, en met héél veel "godverdoemes (als krachtterm) een lofzang afsteken op byvoorbeeld een acteerprestatie van sylvester stallone, dat hy de avond tevoren dan gezien had. hy was eigenlyk zo geniaal, dat de dingen waar hy naar keek, ook vanzelf geniaal werden...

er kwam eens een getuige van jehova by hem langs, na wat van haar gezeur greep hy haar in haar twee borsten en zei:"dees is myn god."