VitalskiBlog

3 oktober 2008

Dag Vital,

 

Ik zit er serieus mee... Weet je nog dat je me ooit eens zei dat jij het beu waart dat de mensen je professioneel mishandelden. Dat je ook wist dat ze dat met mij doen... Dat we in het zelfde schuitje zaten. Maar ik heb dus het gevoel dat je daar graag mee wilt blijven varen. Ik vrees dat ik niet op deze boot wil stappen.

 

Ik moet mijn waarde stellen. Als de mensen te weten komen dat ze me voor 50 euro en 150 voor een zaaloptreden kunnen boeken, verlies ik al mijn credibiliteit. De persoon, die voor mij mijn contracten leest en maakt, Marc Périn, die er in het verleden al voor heeft gezorgd, dat wanbetalers en boekingsburo's die me in mijn zak zaten, gestraft werden voor zulke praktijken; die vraagt zich nu af, waarom ik (en ook jij en de andere) weer lijdend voorwerp moeten zijn van ons artiestiek kunnen. Ook wij hebben rechten en plichten en belastingen te betalen t.o.v. ons belgenland, dus wij mogen ook dat verdienen wat anderen op zijn minst verdienen. En jij mag daar zeker niet de dupe van zijn. 

 

De belastingen hebben weer aangeklopt en ze doen heel moeilijk, ze geloven niet dat als ik in het verleden voorstellingen aan minimum 500euro per avond deed (en dit is het bedrag 3 jaar geleden) dat ik nu ineens voor 150 euro ga spelen. Na een verhelderde rekensom, van mijn boekhouder, blijkt dat ik aan zo'n voorstelling de volle 15 euro ga overhouden...

 

Ik vind de voorstelling "Mijn leven met Leterme" ééntje van nationaal niveau (dus niet parochiaal!!!)  en vind dus dat het ook zo mag behandeld worden, zeker door het boekingskantoor. Die naar mijn mening, hun job helemaal niet doen, terwijl ze de voorstelling voor serieus wat geld verkopen... Bloedzuigers... Ik hou daar niet van. Je bent de artiest! Dus vraag ik me af wat ze met een gage van nog meer dan het jouwe, per voorstelling, doen voor jou.

 

Met andere woorden, Vital, ik ben al heel lang geleden gestopt met liefdadigheidsvoorstellingen (buiten de afgelopen zomer-living-toernees) te spelen waar andere mensen zich mee kunnen verrijken, want daar voel ik me iets te goed voor.

 

Groetjes,

Deborah