nieve korte column voor de streekkrant

NO MORE CARREFOUR

De Belgische Carrefours gaan dicht. Zonder het leed van de ontslagen werknemers aldaar te willen veronachtzamen: zelf heb ik, als klant althans, nooit een hoge pet op gehad van deze grootse, kapitalistische mastodonten. Op de parkeerplaats van de Carrefour was het steevast tochtig en klam. De winkels waren er onpersoonlijk ingericht. In de theehuizen kon ik mij niet nestelen - zeker waren de gebakjes er niet lekkerder dan elders. Toen de Carrefours nog maar pas, hoeveel jaar geleden alweer, hun opwachting maakten, waren ze, na de GB, dé finale doodssteek voor de particuliere kruidenier hier om de hoek. Alleen: die kruideniers van toen waren te weinig verenigd om een ingrijpende stakingsactie op touw te zetten. Wie kraaide er naar dié middenstand? Nogmaals: ook ik brand een kaars voor de nieuwe daklozen. Maar ook deze dood zal, opnieuw, andermans brood zijn. Of gaan wij vasten? Waar vroeger de Carrefour was, is vandaag een kerkhof - maar aan de horizon treedt reeds een nieuwe generatie bakkers aan, die zich lustig de handen wrijven.