na een stuk of vyftien afleveringen vertelt lady dedlock aan esther, die net bekomen is van 'small pox', de waarheid: "ik ben je moeder"; én ze ziet zich er natuurlyk meteen ook toe genoodzaakt daar aan toe te voegen: "wy kunnen elkaar nooit van ons leven ooit nog weêrzien."
ik moest hard blèren toen dit speelde, maar luv mocht dat niet zien natuurlyk, dus deed ik alsof ik aan m'n neus krabde met m'n ligkussen...
och jongens zoals charles dickens, zoiets kan op het ogenblik geen enkele schryver meer. nu moeten ze gehele schryfredacties achter zo'n serie aan zetten, maar dickens verzon die vierhonderd karakters en even zovele intriges, aldoor drama, allemaal in zyn eigen dooie eentje.
en het is géén poppenkast, het is sociaal bewogen. door dickens zyn er honderdtallen mismaakte weeshuizen gesloten geworden, zyn er talloze desastreuze juridische procedures herroepen etc
en meteen na edgar allen poe ook nog eens een pionier in het detective-genre...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu