op het ogenblik lig ik met myn twee lievelings-kussens in myn rug onder de dekens met het venster bezyden me breed open; het is kwart voor één in de middag, zodus hét mooiste kruispunt van het etmaal, al gevoelde ik my daarjuist nog enigszins prikkelbaar, misschien wegens een tikkeltje vermoeid, toch wel. aldoor verloopt het als volgt, in augustus, blykbaar: overdag duw ik het werk voor me uit, onderhand met opzet, en snuffel ik in boekjes, hersorteer ik allerlei papieren, beluister die nieve cd van jesse johnson, of kyk naar de film "ratatouille", etc; - ook, bovendien, dat gaan bowlen is erg belangryk, allicht te vergelyken met hoe charles bukowski verslaafd was aan paardenrennen in de namiddag; doch op de lange duur zie ik het dan halftwaalf savonds worden, en dàn pas begint de arbeid; aan myn aanstaande theatermonoloog, "de gelaarsde kat"; daadwerkelyk nog steeds door met een dictaphoon in de hand, de eenzaamheid op te zoeken, door, per fiets, de ganse antwerpse ring af te ryden (wel heb ik gisteren die meer loofryke bos-fietspaden bezyden de ring gevonden...)- zodoende zag ik myzelf pas om halfdrie in de nacht weêr thuiskomen, om alles weêr uit te typen. plus: doordat ik eêr die dag ook gaan zwemmen was, lag ik tenslotte in frennen te bed... zodat ik vanmorgen dus niet kon relateren... knorrig karakter... al kreeg ik wel meteen reeds allerlei telephoons en mails binnen... ivm de komende striptekenstudiosessie, gepland voor morgenavond, hoera.
zometeen ga ik het riskeren om in myn dooie eentje in de auto te stappen; om myzelf, integraal op eigen houtje, naar de k.b.c. op het zuid te chaufferen... de eerste rit zonder co-navigator op zulke vervaarlyke wegen... misschien krab ik zelfs alsnog terug? maar zelfs parkeren valt meê, feitelyk. geen intuïtief gedraai en gebocht, doch kalm-technisch mathematisch; eerst je rechtse achterste venster ter hoogte van de snuit van de wagen rechts van je; vervolgens de beide koplampen van de wagen achter je, in je linkse spiegel ontwaren; en dan maar achteruitdraaien en maken dat je diens bumper niet in stukken rydt. hoewel in frankryk of italië is dat zelfs legaal. in afrika is dat zelfs verplicht.
graag een proza-verhaal rond dat stripfiguur pierre lasson, die dan, pakweg, een erfenis krygt en in een spookhuis terechtkomt... - dan moet echter toch eerst "die gelaarsde kat" helemaal af, dus niks voor morrege...
pffieuw, het ga toch weêr warm worden precies...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu