state of being - - - 21 augustus 2010

vandaag nog eens vyf uur lang, aan één stuk door, aan myn schryftafel voorover gebogen gezeten. wat erg lang geleden was, namelyk van december 2009, toen ik, in één ruk, myn kolossale autobiografie in mekaar stak - "ik slaap als een croissant". een mens mag nu eenmaal nooit iets ondernemen waar hy geen honderd procent zin in heeft.

    wat iets moet zyn dat, als ik dit mag zeggen, àlle auteurs wel zullen kennen: het oneindig langdurige rondhangen in huis, boeken ter hand nemen, dan weêr terugleggen, shittige films bekyken, half-noodzakelyke sms'jes versturend; tot dan ineens toch, dikwyls pas na dàgen, na weken, de engel van de inspiratie onverwacht, van bovenaf, op je schouders komt neêrgeland, om je een en ander in te fluisteren; zelfs maar een kribbeltje kan zo verrekte ààngenaam zyn dan... aaah...

    maar dus: het begin van alle wysheid is, om niet tegen die natuurlyke loop in te gaan. zelf ben alvast bereid om tien jaar lang niks te doen.

   komend weekend doe ik weêr een "hotel jarretelle" in knokke, en de dag daarna een "smartlappen-avond" in deurne; maar voorts is het algeheel windstil. de voorbye twee jaar werd deze "vakantie", die het toch is, aldoor voor my uit geschoven, als een peen op een kromme stok, elke keer kwam er wat tussen. getraumatiseerd als ik echter ben door myn ocmw-verleden (rond 1996, toen ik er 25 was; toen leefde ik van het ocwm), zal ik tegen een opdrachtgever, eender vanwaar afkomstig, aannemelyk wel nooit, ooit, "neen" kunnen zeggen. met als gevolg dat ik versplinter, en dat ik aldoor op braderyen dreig te belanden als ik niet uitkyk.

    en dat is juist goed, dat is werk, dat lykt me beter dan te moeten worden gesubsidieerd. hoewel, ieder moet het zelf maar weten...

    ik ben, eigenlyk (blabla...), als een insect - welteverstaan, lezers, in die zin dat insecten nu eenmaal dé allermeest eeuwenoude, en dus dé allermeest krachtige levensvorm zyn in de geschiedenis der biologie. een kakkerlak is niet echt mooi, maar hoe kryg je hem kapot? ik vlucht voor jullie achter het behangpapier - maar jullie krygen me niet te pakken. ik zal jullie allemaal overleven. en dan zal ik verslag uitbrengen, wacht maar...