gedichten-vormen

sonnet

Zo tedere schade als de bloemen

Zo tedere schade als de bloemen vrezen

Van zachten regen in de maand van mei

Zo koel en teder heeft uw sterven mij

Schade gedaan, die nimmer zal genezen.

Eens, toen wij na de nacht tesaam verrezen

Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij

Wisten die lange nacht den regen, ik noch gij

Konden van teerheid immermeer genezen.

Gij hebt de witte en de rode rozebladen

Gebeurd in uw smalle hand, - zij vielen

Vochtig en sidderend weer in ’t diepe gras.

Hoe zal dan ’t hart van even tedere schade

Genezen, nu om u de rozen vielen

Nu uwe handen stil zijn, diep in ’t gras.

J.W.F. Werumeus Buning