hectische voormiddag. pas rond vier uur snachts gaan slapen - - maar vandaag toch erg vroeg op, namelyk: om te mollie-sitten, luv moest naar de coiffeur. gelukkig was mollie erg rustig en zelfs lollig. eens luv terug was, met een zwaar, chique kapsel, kon ik overnieuw in bed kruipen en zelfs nog inslapen ook. gedroomd dat ik seks had met allemaal mooie, jonge, lachende vrouwen in een badkamer... vreemd, zo'n dingen droom ik nu anders nooit...
rond drie uur smiddags was alles ingeladen en kon onze beroemde ardennen-reis worden aangevat... de twee achterbanden van onze wagen, een kia, zyn evenwel al een tydlang naar de botten, en nu zelfs nog erger dan ooit; dat geleken reeds meer, zonder te overdryven, twee ledige zandzakken dan twee echte wielen. aan het rondpunt van wommelgem is er een q8, doch: zo druk en zo vervelend, zelfs luv zei: verdomd, we geraken er wel. dus we reden door.
ter hoogte van malmedy begon mollie ineens abnormaal katoen te geven, om mysterieuze redenen, maar wel zo ongemeen hard, dat we acuut de snelweg af moesten, teneinde in het eerste, het beste ardeense dorpje onmiddellyk te parkeren om met haar uit te stappen. we doen het portier open, trotseren de motregen en wat zien we, vlak voor onze snuit? een kleine, bedryvige garage met daarboven in prachtige cowboyletters:"b.a.n.d.e.n.w.i.n.k.e.l."
50 euro per band. op dertien minuten geflikt.
great, mollie!
een kwartier later wou onze dochter toch drinken. koude melk is beneden haar niveau, dan crepeert ze nog liever. "nog een kwartier en we zyn ter plekke - - maar ze moet blykbaar Nu drinken." met de melkfles naar, kennelyk, een dierenarts daar in die straat - "hebben jullie een microgolf?..." "nu geen tyd, wy zyn een hond aan het opereren!" echt absurd, maar het was nog waar ook: door de glazen voordeur zag ik effectief een kolossale hond op de tafel liggen, met de bezorgde klant erby (die klant lag wel niét op tafel...) vervolgens by een duitstalige boer aangeklopt, eindelyk succes. mollie moest al lachen toen ze me van de overkant van de straat er weêr aan zag komen - precies of ze Wist dat die fles nu intussen was opgewarmd - de kornuit...
met de gehele familie aldus in waimes; drie broêrs en een zus en hun eega's en voorlopig ook zes van hun kinderen. in een gigantisch huis, ieder een eigen badkamer zelfs. myn pa en myn broêr serge reeds verslagen met schaken - in beide gevallen niet echt eerlyk, in beide gevallen van meet af aan aan de verliezende hand, en dan toch, op de valreep, ingeblikt - hiha... krieken met vleespudding... een biljarttafel in het souterrain... een grote hof en het weêr is ook goed genoeg... de graphic novel "emma frost", nog altyd de rockox-biografie, een boekje over camus, et cetera - maar lezen kan niet, er loopt altyd wel een broêr of een zus of een neef voorby...
het is nu drie uur snachts, ik ben de laatste die nog op is. ga ik by luv en mollie liggen, of installeer ik my met een deken in deze salon hierbeneên?
ben dus on-line... al neem ik het my voor, myn mails niét te beantwoorden. alleen deze blog snachts... daarzonder heeft myn leven nu eenmaal geen zin...
morgen om zes uur sochtends met myn twee oudste broêrs, in het krieken van de morgen, koeien gaan doodslaan. tenminste, dat is een beetje het plan... tegenwoordig slaan de meesten in deze branche, die arme dieren met een stok pal bovenop het midden van hun schedel, maar zo vind ik er niks aan, trouwens dat Kost ook veel teveel koeien, zo sla je er op een halfuur tyd tién dood als je wil. traditioneel moeten die dieren op hun flanken worden geslagen, net zolang tot ze geen kick meer geven. per boer mag je trouwens nooit meer dan vier of vyf koeien tegelyk nemen, die man moet zyn beroep nog kunnen uitoefenen. ja, ik zou daar eens een boek over moeten publiceren; over hoe die gehele, best geraffinneerde stiel, 's morgens vroeg koeien-doodslaan, verloederd is de laatste generatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu