state of being - 14 augustus 2011

waarin vitalski expres kéi-uitgebreid over zyn voorbye etmaal verhaalt, doordat hy vindt dat zyn blog nog eens extra zou mogen worden opgestufft...

vannacht eindelyk de verfilming gezien van de beeldverhalenreeks van jacques tardi, "isabelle avondrood", door luc besson. een zéér goeie, naar het origineel toe eerbiedige maar voor zichzelf toch voldoende elastische interpretatie, een waar genoegen om in actie te zien. ik bekeek de movie in het frans, zonder ondertiteling, omdat ik myn frans toch écht eens moet opkrikken, - en het ging ietsie beter dan gevreesd, dus bemoedigend. morgen het verzameld werk van proust in het frans helemaal doornemen...

    dan viel ik in slaap (rond vier uur 's nachts, ietsje later zelfs) en op een ogenblik, maar dat was feitelyk reeds tegen de ochtend aan, droomde ik dat ik door een heleboel mensen werd lastiggevallen die my persé allerlei kleêren wilden aantrekken die ik niet lustte; vanalles met schotse ruiten, in een bepaald onaangenaam, jeukend textiel. op een ogenblik sperde ik myn mond wydopen om te protesteren, en produceerde ik, vreemd genoeg, precies hetzelfde alarmgeluid als mollie wanneer die iets écht niet ziet zitten, zynde een ferm naar voren gespuwd:"waaaaaaaaaaaaaa!!!" ogenblikkelyk daarop deinsde men achteruit, en wat later droeg ik gelukkig weêr myn eige,, vertrouwde zwarte jeans en myn modderhemd als vanouds. ja, kleêren dragen die je niet grààg draagt, da's geen lachertje...

     rond halfzeven smorgens even opgestaan omdat mollie zo mooi aan het zingen was beneden in huis - als door de odysseïsche meerminnen word je daardoor aangezogen, weêrgaloos... ze kan zich nu ook sinds vandaag uit eigen beweging helemaal op haar buik draaien...

    dan weêr in bed gekropen, opnief in slaap gevallen, dan weêr wakker geworden en zitten schryven (met de rug in een stapel slaapkussens) aan het scenario "overleef je partner", het toneelstuk met veerle malschaert, première wel pas in september, doch aanstaande woensdag eerste byeenkomst de regisseur...

    toen ik, rond de noen, de trappen definitief af kwam, was valerie degroodt by ons op bezoek om onze vakantie in wissant te bespreken, welke volgende week te volbrengen. de maagdelyke dame kwam net van luxemburg, waar ze luc huybrechts tegenkwam; deze wist my, via haar aldus, te melden dat ik eindelyk eens met naam en toenaam (het is te zeggen: ik heb geen toenaam) vermeld ga staan op het affiche van het festival "zuiderzinnen". waar ik al sinds jaar en dag aan meêdoe (wie ook niét?), doch anders dan ramsey nasr of axel daseleire, stond myn naam nooit expliciet in de campagne afgedrukt. dit jaar heb ik eens met myn vuist op tafel geslagen.

    later door de regen naar huis geslenterd en daar twee uur aan een stuk in myn keuken hangen leviteren (ik zweefde anderhalve meter boven de vloer en stond in rechtstreeks contact met myn goeroe in jeruzalem), en dan vlug repeteren voor "de gelaarsde kat". of course, people: ik ken die voorstelling door-en-door, maar om het op te frissen moet je het parkoers op voorhand toch weêr helemaal afleggen, als om de waterleidingen te ontstoppen. een vliegensvlug aframmelen is het dan wel - een verhaal van 75 minuten dat ik er voor myzelf dan op amper drie kwartiers tyd doorjaag - een attractie op zich eigen. alleen john f. kennedy ging Nog vlugger: die kon soms, een ganse speech lang, zeventig woorden uitspreken per tien seconden...

    dan in de wagen, eerst gaan tanken, en dan op naar hertsberge, naby roeselare, byna twee uurs lang in de auto. onderweg luisteren naar de disco-koningin "inna", uit oekraïne, maar ook, afwisselend aldus, naar een franse zender, opnief terwille van myn frans. uitgenodigd bleek ik als nachtburgemeester vanavond te zyn in een bepaald prachtig pand achter een werkelyk adembenemend mooie vyver in het midden van de meest indrukwekkende belgische bossen. een aangenaam, volwassen publiek, een tof gebeuren. goed gelachen, een surrealistisch bestaan houd ik erop na.

    om negen uur savonds was het alweêr allemaal achter de rug, en ben ik voor de lol doorgereden naar oostende, wat vanaf hertsberge slechts 30 kilometers vergt. daar, in de neêrtuimelende schemer, nog een strandwandeling kunnen maken, waar de geur van zeewier de velerlei indringende herinneringen aan deze plek met een gezouten weêmoed doorstrengelde. als kind was ik erg veel aan zee, vooral in westende, en al myn eerste liefjes woonden hier...

    iets gedronken in café het manuscript, daar was wel juist een gevecht bezig. een friet met een hamburger geconsumeerd daar vlakby, en daarna toch weêr eens (lang genoeg geleden) naar het casino, voor de tussen spanning en verveling opgestelde roulettetafels. soms mag een mens wel gokken; wat immers niets minder betekent dan "een zich aanschurken tegen de predestinatie". door af en toe te gokken, leg je voor jezelf wel degelijk een bepaald stuk metafysica bloot. dat je byna niet kàn winnen, is ook juist goed; wie begeert er een vyand die niet sterker is dan onszelf?

    eerst was ik goed bezig, aan een tafel met drie mooi opgetutte antwerpse jongemeiden, maar toen kwam er een naar knoflook stinkende kleine chinees naast my zitten, en prompt was de voorgoed gedaan met myn geluk. wat ik op een uur tyd had opgebouwd, was er na vier minuten weêr door... 

    ietsje langer op de terugweg dan voorspeld, doordat het zo erg regende, een koude augustusregen, met kerkmuziek van radio klara op de voorgrond. al was het reeds 1 snachts, het was overal keidruk was op de baan.

    daarjuist stond ik dubbelgeparkeerd, maar terwyl ik bezig was met deze blog, kwam er een plekje vry.

    nu is het halfdrie snachts, er zit een spook hier op de trap en dat spook wil, zo zegt het, alleen zyn; dus begeef ik my subiet naar de klappeistraat, waar ik in bed met wat geluk een stripverhaal ga lezen nog, en als ik nog meer geluk heb luv in haar billen knyp en mollie een dikke kus op haar kont geef, speciaal voor jullie, teêrbeminde meta-vitalski-bloggers.