state of being - 28 augustus 2011

waarin vitalski terug thuiskomt, en de besognes weêr by de hoorns vat...

zou er liever niet over beginnen, maar kan niet anders, want lig er al een paar weken van wakker: morgen gaat de kleine mollie naar de crèche... nu is het toch haalbaar: omdat we hebben uitgemaakt dat we het een beetje gradueel aanpakken; morgen slechts een halfuurtje, vrydag een uurtje, maandag weêr een uurtje, en zo zéér rustig voort - ook indien dit door de opvang niet wordt toegelaten. ja, natuurlyk is het wel goed als zo'n dreumes verder ziet dan pappie en mammie - maar dat moét dan toch niet met een schok? toch niet plotseling wy allebei weg én, tegelykerwyle, even plotseling, een totààl vreemde omgeving? neen, wy zullen haar pas loslaten als ze het daar een beetje kent... en dan nog, dan nog zal het niet meêvallen... de mollie is het meest sensitieve creatuur dat je ooit hebt gezien, ze hoort en ziet en voelt àlles... we hebben ook van meet af aan kritiek gekregen dat we haar te hard verwennen en beschermen en op haar wenken bedienen, maar dat is ook juist onze bedoéling, verdomme. afzien is niét noodzakelyk. wie zegt van wel, houdt de oorlogsdynamiek in stand. niet door evolutie, doch revolutie: wereldvrede!!

    wissant is my zeer goed bevallen, ik geloof dat ik onderhand klaar zou zyn voor kluizenaarschap... heb geen behoefte meer aan feestjes, verlokkingen, roem, rykdom, maar wél aan horizon, rust en zelfs aan verveling... als je schryft en leest, wat heb je dan nog meer nodig?

    gelukkig waren de twee optredens meteen by aankomst in de schelde-stad erg aangenaam, vooral vanwege het gezelschap: irene en wolf, alsook vanwege de formule: de meest afgezaagde liedjes staan brengen (ciske de rat, vader abraham, roy orbison), afgewisseld met, zonder dwang, myn allermeest afgezaagde moppen, voor een pretentieloos publiek, dat my wel van naam kent doch my nooit eerder bezig zag (dus zoals ikzelf de paus ken); total relax, en zeer succesvol, tenminste de tweede keer toch...

    vandaag zou ik hebben opgetreden in een comedy-marathon in "den buster"; ben wel even gaan kyken, maar dan weêr voort gefietst met stille trom - ik was er niet klaar voor, sorry. misschien ben ik gewoon niet grappig genoeg, all right? die echte "comedy-scene" - ik sta daar buiten... de opkomst van de "comedy" in vlaanderen, liep eigenlyk gelyk met de ondergang van myn persoonlyke carrière. tenminste: sindsdien hoor ik écht nergens meer by... en goed ook, alleen wel vermoeiend soms...

    ben nog altyd franstalige boekjes aan het lezen (de biografie van bernadotte, een generaal van napoleon) en voornamelyk, met een franse radiozender op de achtergrond (france-info.com), ziekelyk veel aan het schaken tegen de computer, byna niks anders zelfs... ik geloof evenwel dat dit schaken ook deugdzaam is als een strategische meditatie over myn bestaan zelf; waar ik sta en waar ik, de schrale jaren die my nog resten, naartoe kan... het is een training tégen de impulsiviteit, en toch moet je net zo lief het yzer smeden wanneer het gloeit - kortom: een gevecht in timing; en ja, zo staat dat in alle encyclopedieën: timing is hét alfa en omega van "the art of being vitalski".

    trouwens, ik ben wel érg populair, hoor... toen ik vanmiddag over de cultuurmarkt liep, van de dekeyserlei tot op de grote markt en dan tot aan het maarschalk gerardplein; overal, om de vyftien meters, word ik menslievend aangeklampt door oma's, duivenmelkers, actrices en studenten, altoos als "nachtburgemeester"; preciés vyftig procent van die passanten opent het gesprek met:"tiens, onze nachtburgemeester is al wakker?" jullie, bloggers, zullen zeggen: word je dat dan niet beu, die dikke onzin?, - maar neen dus; gedenk het gevoelen van een landbouwer wanneer die ziet dat, op zyn veld, de kroppen koolsla al aardig opschieten...