waarin mollie een twyfelachtige ondertoon aan de dag legt...ik weet dat jullie alleen maar goed nieuws van my verwachten. in zekere zin kan ik jullie dat bezorgen ook. sinds eêrgisteren kan ik myzelf, geheel en al op eigenste kracht, op myn zykant rollen. dus op een schouder en een heup, vooral op die van myn linkerkant, die het meest soepel is. vroeger, als ik iets wilde zien dat zich àchter myn rug afspeelde (wat erg vaak gebeurt trouwens), moest ik myn kop soms zo erg omdraaien dat my pa wel eens uitriep, slechts half om te lachen:"nog eventjes en ze draait haar kop er helemaal af!" doch sinds kort aldus, als ik beneden op de driezit lig en myn ma staat aan het aanrecht de fruitvliegjes te bekampen of, beter nog, ze staat zich te schminken (myn ma schminkt zich zelfs voor de dierentuin), dan kantel ik my met opzet zo erg op myn zy, dat het er alles wegheeft dat ik tegen de grond ga stuiteren. zodat ik, snappen jullie, in alleryl weêr moet worden opgepakt - als ik geluk heb, kan ik dan tevens meteen weêr in het leêren zakje knabbelen waarin haar schminkgerief by elkaâr zit. een zakje met een ritssluiting... hoewel de smaak daarvan in principe juist weêrzinwekkend is, - ik trek er zelf een zure smoel van -, toch zyn ritssluitingen nog altyd het liefste dat ik aan stukken zever.
ook tof nieuws is dat ik, voor het eerst sinds ik drie weken oud was, de schryfster diane broeckhoven nog eens ben tegengekomen. ze bekende my eerlyk, het vandaag nog over my te hebben gehad. ook zei ze me, een bewonderaarster te zyn van al myn vele photo's hier op jullie lievelingsblog. om dit zo eerlyk mogelyk op te biechten: het lykt dikwyls alsof iédereen gek is op my. wat my met myn moeder dan wel eens compassie doet krygen. toen ik nog in haar zat, was zy het die, met haar vette pens en haar vochtige twee ogen, het middelpunt van de belangstelling en de nieuwsgierigheid oogstte. in de grond vrees ik zelfs dat ze my nog een broêrtje of een zusje gaat aannaaien, puur om zelf de show nog eens te stelen, althans negen maanden lang. het gevaar is dan echter: wie zegt dat myn opvolger juist zo braaf en lief gaat zyn als ik? da's één kans op duizend.
hier nu wilde ik jullie myn meer droefgeestige nieuws mededelen, maar in feite is zoiets voor een putto onbetamelyk. ik moet, waar ik kom, vrede en liefde uitdragen, en niet al teveel melancholie. nu all right; het gaat over een soort nachtmerrie die ik heb, aangaande de crèche die my wacht in september... het lydt geen twyfel of ik ben sterker dan al die anderen, maar ik kan nog niet lopen, dus gaat dat toch een harde stryd worden. dus inderdaad, daarom huiver ik nu: de allerlaatste maand van myn allermeest absolute maagdelykheid is aangebroken, onweêrstuitbaar.
met een halve kleêrkast vol kleêren waar ik al niet meer in kan... gelukkig heeft myn pa tegen myn ma gezegd dat ik niét sta met een rokje, en ook niet echt met zwart. doe my maar blauw op witte ruiten...
goed, ik vat weêr goede moed...
subiet, nog een kwartiertje, en ik ga myn fles weêr opeisen...
dàt gevecht (ik gestaâg kreunen, zy graag willen voortslapen) win ik ook keer op keer...
I love Molly
BeantwoordenVerwijderenPlezant (net als dat van die chef kok en je state of beings overigens) ... je verschiet er natuurlijk wel je pijlen mee als je dit allemaal ooit wil publiceren. Je zegt er zelf over dat artikels na een week of 2 verdwijnen in de vergeetputten van het internet. Maar met een eenvoudige google search op je site en op state of beings heb je ze allemaal netjes op een rij staan. Trouwens, je zou dit kunnen vereenvoudigen voor ons, de lezer, dor keywords te gebruiken.
BeantwoordenVerwijderenJe pijen verschieten ... aan de andere kant kan je het ook bekijken als een myspace voor literatuur ipv van muziek. Dat heeft ook al veel groepen goed gedaan.
Tenslotte: graag ook een Mollie versie van: http://vitalskiblog.blogspot.com/2011/03/state-of-being-12-maart-2011.html
Sam
Molly, jij gaat dat goed doen in de crêche, maar ik hoop maar dat jouw mama geen "koude douche"gaat krijgen wanneer ze jou daar voor de eerste keer afzet.
BeantwoordenVerwijderenzeg maar mama én papa, yvonne!
BeantwoordenVerwijderen@sam: ja maar, eerst zeg je het is eenvoudig die states allemaal op een ry te zetten, zodat het publiceren ervan twyfelachtig is; maar dan zeg je "je zou dat zoekwerk met keywords kunnen vereenvoudigen"... ga ik dus mooi niét doen hé!
BeantwoordenVerwijderenIk bedoel: het is gemakkelijk, en het kan nog gemakkelijker. Toch niets mis mee? Is trouwens ook voor jezelf gemakkelijker. Zo wordt je blog voor jezelf een beter bruikbaar archief. Je moet zien dat al dat werk niet zomaar verdwijnt. Desnoods onderhoud je een tweede, niet publieke blog, en laat je van dat blog enkel die posts die je publiek wil tonen op je publieke blog verschijnen. Al de tijd die je nu in het verzamelen steekt, kan je beter steken in de creatie van nieuwe stuff.
BeantwoordenVerwijderendat verzamelen valt wel meê, ik pas de tekst echter ook een beetje aan (wél hoofdletters en zo... ...)
BeantwoordenVerwijderenOk, ik zal mij niet meer moeien met de zaak en in stilte verder lezen.
BeantwoordenVerwijderenhet valt me wel op dat ik altyd nogal betweterig reageer op jouw suggesties, dat pleit tegen my
BeantwoordenVerwijderenBetweterig ... ik zou dat niet zeggen - noem het eerder defensief. Iedere mens is in principe tegen verandering. Het houden zoals het is, kost minder moeite, dus doen we dat liever. Als er dan iemand suggesties doet om je werkwijze aan te passen, is het dan ook logisch om in de verdediging te gaan. Bovendien ken ik als buitenstaander maar een deel van het verhaal, waardoor ik in principe al ongelijk heb, nog voor ik een woord geschreven heb. Betweterig ... of je kan het ook gewoon ego noemen natuurlijk. Héhé.
BeantwoordenVerwijderen