state of being - 16 september 2011

waarin vitalski verloren loopt...

gisteren met een dictaphoontje in de hand door de kalmthoutse heiden gezworven. goeie manier om aan nieve teksten te werken ("overleef je partner", première december); het landschap is er evenwel nog meer uitgebreid dan ik dacht, na een tyd was ik oprecht verdwaald. op de duur begon het weêr donker te worden, byna griezelig eigenlyk - o neeee, sta ik hier nu wéêr voor die kreek??... in het totaal mooi zes uur en een half lopen rondzoeken voor ik terug aan de parking was (natuurcentrum "de vroente"); maar okay: ergens ook wel juist goed: er is dus nog natuur van een triomferende omvang! (weliswaar word ik getekend door, naar is geweten, een welhaast patholgisch gebrekkig oriëntatievermogen, ik loop zelfs verloren in een badkamer...)

    vandaag met jowan petit gerepeteerd voor onze voorstelling aanstaande zaterdag in cc leuven, maar algauw weêr beginnen schaken tegen elkaâr. ik won twee keer, maar voelde my daar enigszins lullig by, ik was liever verloren, al vloek ik dan wel... daarover ging het ook even: jowan speelt liefst tegen computerprogramma's waartegen hy af en toe kan winnen, maar ik juist niet, ik wil van de tegenstander, mechanisch of niet, niet het gevoel krygen dat hy toegevingen doet. liever telkens opnief gefascineerd verliezen...

    daarjuist in bad geweest, myn gehele gezicht staat weêr in brand. myn huid is allergisch voor water, maar het wordt erger met de jaren, ik eindig als de elephantman.

    normaliter zou ik alleen, in myn eigen huis hebben geslapen vannacht, maar reeds te bed werd ik overmand door sentimentele gedachten aan de kleine mollie, die morgen, voor de vierde keer, naar de crèche gaat; ik ben dan maar naar de klappeistraat gefietst en nu lig ik dus hier; als ze wakker wordt, kan ik haar tenminste horen.

    tussendoor myn zeer prille blogberichten bestudeerd, die van 2007; "het lied van capitein" en die andere, meer vreemde gedichtencyclus "de dag dat kolonel olcott explodeerde". in die tyd voelde ik de adem van myn bloglezers niet zo dichtby als tegenwoordig, ik moet bekennen de laatste jaren alsmaar minder "experimentele" blogberichten te schryven...