in de donkere koude vroegte door de slagregen naar de tandarts achter het stadspark. na drie lange jaren van, zoals jullie weten, gedoe en fuzz en pyn en geld en nog meer fuzz, zou ik vandaag éindelyk, na alles, myn nieve tand krygen ingeplant. één minuut voor arriveren, telephoon: de tand is nog nét niet klaar - morgen terugkomen.
weêr thuis in de klappeistraat was het te laat om terug te gaan slapen maar te vroeg voor de polka. kreunend liggend in de wel zoete zetel met een thermoskan havelaarkoffie op het salontafeltje de laatste hand gelegd aan m'n column voor deBuren "leterme en goethe", en dit verhaal meteen doorgestuurd naar de redactie.
juist dan kreeg ik telephoon van rut joos van radio1, onverwacht. de opdracht was om nationaal commentaar te leveren op de digitalisering van de scheurkalenders van "den druyvelaar". ik ergerde my gisteren een kléin beetje aan het serieux van bernard dewulf op de radio - lach eens, man -, dus kwam het goed uit om zelf te worden gevraagd voor zoiets volstrekt onnozels.
vervolgens naar myn pand in de lindeboomstraat gefietst, en net als gisteren de boel daar een beetje opgerommeld. sinds begin september is het een koude drukte geweest, nu alle premières voorby heten, was de tyd aangebroken om (was al drie maanden dringend) een bepaald schildery fatsoenlyk op te hangen en een paar grote, overbodige meubels op straat te zetten. een bad genomen en terwyl naar het nieuws gekeken - breivic in luik... daarna opnief in een zetel in slaap gevallen.
om zeven uur in de vroege avond myn neefje enak (= negen jaar oud) van de muziekschool gaan halen. zyn pa, myn broêr jeroen, myn jongste broêr, heeft zich vorige week namelyk in zyn eigen arm gezaagd, met een elektrische kettingzaag nog wel; gelukkig alleen maar in zyn spieren gesneden - wél twee centimeters diep -, zyn is arm genaaid, zyn hand gezwollen; dus voorlopig kan hy geen auto ryden, vandaar.
myn broêr had my ervoor verwittigd dat de blokfluit-lerares in die muziekacademie te schoten de klok niet altyd strikt in de gaten houdt, zodat ik er maar moest binnenlopen zodra ik er toe kwam, doch in de wandelgang overvallen door die heilige geluiden van achter alle deuren, ging ik er eens goed by zitten. wie was ik, o bloggers, om myn neefje uit zyn werkzaamheden weg te rukken? de hall van een muziekschool is altyd schitterend, waar alle geluiden, kreten, blaastonen en trillingen van alle klaslokalen tot een goddelyke kakofonie tezamen smelten. muziekles is tegenover muziek wat een baby is tegenover de mensheid; zuiverder, mooier - onverbeterlyk.
's avonds heel even baby olifant op bezoek gehad.
daarjuist proberen te kyken naar een film over danton (danton zelf uiterààrd gespeeld door depardieu...), maar cinefilie is iets waar je "in" moet zitten; voordat mollie er was, keek ik tezamen met luv ongeveer één dvd per dag - sinds mollie er is, nooit meer, niet eens omdat het niet zou kunnen, maar ik heb er het geduld precies niet voor. het vervelende aan films is: als je pakweg om 20u begint te kyken, dan wéét je in ieder geval: tot 22u zit je vast - - een aanslag op je vryheid!!
met boeken is dat toch anders...
een versnipperd etmaal, aldus; en morgen wordt het er niet beter op: om acht uur smorgens enak naar school brengen, om tien uur smorgens vergadering met jowan petit en timoleum, om twaalf uur smiddags alwéêr naar de tandarts, om twee uur snamiddags een interview voor feeling, om drie uur snamiddags een photoshoot voor een studente photografie. m.a.w. vermoeienissen zonder loon. welcome to the big slaveship man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu