ik weet niet hoe dat by jullie is, maar ik ben, in myn leven tot dusver, een fenomenaal aantal leugenaars, mythomanen, praatjesmakers en batskoppen moeten tegenkomen, prietpraters en paljassen die zich enthousiast aan my opdrongen om alzo myn tyd en energie te kunnen opzuigen - doch wat, vraag ik my vandaag, met tweede kerstdag af, wat schiet er van die mensen nog over, nu in 2011? zelfs de herinnering aan die nulliteiten is verdampt... dit kwam in my op toen er, tydens het kerstmaal, by myn vader en moeder thuis, en met myn drie broêrs en myn zus aan tafel, een paar antieke photo-albums aan het oppervlak kwamen, met daarin photo's van onze grandioze kindertyd, een duizelende levensmacht - de kroon, denk ik, was, in 1975, na alles, alsnog de geboorte van myn jongste broêr, na vier telgen als soort nakomertje: by al dat volmaakts nu ook nog eens, ineens, die prachtig blonde, engelachtig vrolyke baby erby; op àlle photo's wordt hy door ons aan stukken getrokken... geen vreugde te vergelyken met die van huiselyk geluk, eigenlyk wil ik mollie nu ook nog vier broêrtjes geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu