het is nu, zo te horen, twaalf uur snachts geworden, overal knalt het op straat;
des te beter dat ikzelf thuis rustig bezig ben met het oprommelen van myn bibliotheek...
ziehier myn plankje napoleon-boeken...
zaterdag 31 december 2011
voorbye vrydagavond
ik was in keerbergen, jeugdhuis turlevies, voor een benefiet-presentatie.
hier steven de coster en een compaan...
na myn terugkeer uit keerbergen, heel even langs in de "multatuli" in de lange vlierstraat.
ziehier de "sonnettenpaul" (links), die ik vyf jaar niet meer zag. de sonnettenpaul speelt een belangryke rol in myn autobiografie ter hoogte van het midden van de jaren negentig. "uit schrik er niet goed uit te komen," aldus de sonnettenpol, "heb ik het boek nog niet durven lezen. al hebben vrienden my verzekerd dat ik gerust mag zyn."
gisterennacht by bert lezy thuis
een filmpje ineengestoken
met daarin myn nieuwjaarswensen;
helaas: nadien bleek de camera te crashen.
koen boyden (zie photo) zat rustig in de zetel toe te kyken. en poseert hier met opzet erg frivool, omdat hy er op myn blog, naar zyn zeggen, vaak erg zombie-achtig uitziet, doordat myn phototoestel de realiteit zou verdraaien...
vanmiddag
wim degrieck
te zuid-antwerpen
serveerde ons een oneindige resem geniale tapas
zo vierden we oudjaar,
meer niet,
zeer goed...
threesome
gastvrouw charlotte
met haar dochter juliet
én met mollie...
mollie drukt haar affectie uit
door aan haren te trekken,
door in ogen te krabben
en door te byten waar mogelyk...
@ the movies: eclipse totale
te gek, jongen... integrale langspeelfilm: rimbaud & verlaine...
dicaprio = rimbaud - - - en: krankzinnig genoeg blykt dat de graafste casting aller tyden... pfieuwwww...
en alsof dat nog niet genoeg is: verlaine = david thewlis...
vrijdag 30 december 2011
state of being- 30 december 2011
waarin vitalski nog eens old-school zyn dag overloopt... quiet days in clichy...er komen opdrachten binnen, maar ik blyf de boot afhouden. het is eventjes genoeg geweest. je zou vergeten dat je leeft voor een beetje behaaglykheid en meer niet.
gisteren tot in het holst van de nacht zitten schryven aan drie verhalen tegelykertyd. een goeie methode is om daarby een paar pintjes soldaat te maken én om, terwyl je schryft, vier verschillende muziekjes tegelyk te hebben spelen - ik beschik over een platendraaier, twee cd-spelers en een laptop; en zo speel ik dan byvoorbeeld couperin, marin marais, monteverdi en bach door mekaâr, of ook byvoorbeeld kraftwerk, air, daft punk en mgmt door mekaâr - wel niet té luidruchtig; maar zo, door die "white noise", is je brein genoodzaakt zich los te maken van zyn omgeving, plus: je maakt het jezelf onmogelyk om tydens het noteren al teveel te zitten te kniezen; je moét wel voorttypen, of je wordt halfcrazy. de methode is niet nief, met studio vitalski draaiden we ook soms allerlei muziek door mekaâr, namelyk als we het gevoel hadden àlles onderhand zowat te hebben gehad.
hoewel ik pas om vier uur snachts ben gaan slapen, was ik er toch om zeven uur smorgens alweêr uit, namelyk omdat mollie heel goed weet op welke manier ze my naar beneden moet roepen, niet omdat ze me strikt nodig heeft, luv is er voor haar, maar omdat ze zin heeft om lol te trappen. de eerste uren van de dag is ze het meest geniaal, ze koprolt in alle richtingen, radieert, zingt en danst. voorts sprak ze vandaag voor het eerst het woord "papa" uit, ook dat nog... wel byna geluidloos, doch een paar honderd keer na mekaâr... alsook haar eigenste naam, één keer, luid en duidelyk. dus dit is, in genetische volgorde, haar vocabulaire tot dusver: mama, neen! (= alleen maar tegen els crawls...), mooi, bal, papa, mollie...
rond acht uur opnief naar bed geklauterd, wyl mollie en luv alwéêr de zeeleeuwenshow in de zoo gingen bestuderen. alvorens in te slapen, toch een paar uur nog gecorrespondeerd en myn teksten van gisteren wat opgekuist. dan ingeslapen in zithouding, met myn rug in een hoop kussens, en gedroomd van een paar mensen die in waarheid zyn gestorven, doch die in myn droom weêr tot leven kwamen. een zéér intense gewaarwording, precies méér dan een droom, er was iets "echts" aan... ik geloof echt dat ik ze op bezoek had, en dat ze het wel stelden...
rond halftwee smiddags definitief opgestaan en een geweldig ontbyt geconsumeerd: gebraden hertenkalf met aardperen; dit alles in het nieve restaurant op het kerkplein, een staminee geheten "duval" - geen slechte naam... betekent letterlyk "van de vallei"... de eigenaar heeft dan ook zélf een put gegraven, om zo voortaan de toiletten onder de keuken te hebben. twee vriendinnen van luv, gwen en lot, waren ook van de party. lot werkt voor het kabinet van ingrid lieten... de clauskenner george wildemeersch is een oom van haar...
rond 19u een mooie film gezien, "bjutiful" (sic), en dan toch weêr aan het schryven geslagen, met op de achtergrond opnief vier verschillende muziekjes tegelyk. inmiddels werd het halfeen snachts. subiet een vergadering met bert lezy in den thalamus...
gezegend zy deze blog, de heuse navel tussen myzelf en myn kennissenkring. ik moét voor niets meer naar buiten...
donderdag 29 december 2011
woensdag 28 december 2011
opnief een schaakmatch tegen anton van schalkwyk verloren. vervolgens dan ook een tapyt van hem overgekocht, nu zit ik daarmeê. en nog eens daarna by hem om de hoek, in café chat-le-roi, 2 pinten gaan drinken. extra jammer dat ik myn phototoestel niet by me had, het krioelde daar van de prachtwyven. alle cafés zitten overigens bomvol, precies of de wereld gaat vergaan.
mario demunck hing daarbinnen ook rond, de ex van prinses riki. toen hy zopas, op deze blog, het gedicht "beethoven" las, wilde hy daarop, zei hy, een uitgebreid commentaar plaatsen - voor het eerst in zyn bestaan ooit, terwyl hy toch al mooi vyf jaar lang dagelyks op deze blog langskomt. "maar," sprak hy, "toen zag ik dat milla chaud-fontaine al had gereageerd,"- en, zo vond hij, daar had hy niets meer aan toe te voegen.
voorts betracht ik zoveel mogelyk met een deken over myn twee benen in de zetel te hangen om boekskes te zitten te lezen, dus geen hoogdravende romancyclussen en zeker ook geen kranten, maar het magazine "standpoint" of "sfx" of kortverhalen van bukowski. plannen en initiatieven en agendapunten probeer ik zo hard mogelyk uit te stellen. het paradys is aan de nietsnut. al druist algeheel onze opvoeding en algeheel de maatschappelyke druk tegen dat nietsdoen juist in, met volle kracht. "ik heb erg veel tyd vandaag," of "ik heb niks aan de hand deze week," zyn heden ten dage dé uitspraken van blasfemie, erger nog dan "god is een kalf" ofte "onze koning was een rondpoeper." je moét het druk hebben!!
dinsdag 27 december 2011
state of being- 26/27 december 2011
ik weet niet hoe dat by jullie is, maar ik ben, in myn leven tot dusver, een fenomenaal aantal leugenaars, mythomanen, praatjesmakers en batskoppen moeten tegenkomen, prietpraters en paljassen die zich enthousiast aan my opdrongen om alzo myn tyd en energie te kunnen opzuigen - doch wat, vraag ik my vandaag, met tweede kerstdag af, wat schiet er van die mensen nog over, nu in 2011? zelfs de herinnering aan die nulliteiten is verdampt... dit kwam in my op toen er, tydens het kerstmaal, by myn vader en moeder thuis, en met myn drie broêrs en myn zus aan tafel, een paar antieke photo-albums aan het oppervlak kwamen, met daarin photo's van onze grandioze kindertyd, een duizelende levensmacht - de kroon, denk ik, was, in 1975, na alles, alsnog de geboorte van myn jongste broêr, na vier telgen als soort nakomertje: by al dat volmaakts nu ook nog eens, ineens, die prachtig blonde, engelachtig vrolyke baby erby; op àlle photo's wordt hy door ons aan stukken getrokken... geen vreugde te vergelyken met die van huiselyk geluk, eigenlyk wil ik mollie nu ook nog vier broêrtjes geven.
linkie
http://www.nrc.nl/nieuws/2011/12/25/piotr-woont-al-vijf-jaar-onder-de-grond/
filmpje via bovenstaande url is wel zeer vervreemdend. een mens die al vyf jaar in een hol onder de grond leeft, in de bossen langs een autobaan op linkeroever...
maandag 26 december 2011
state of mollie - 25/26 december 2011
in de voormiddag in de zoo een zeeleeuwenshow gezien. die beesten kunnen in hun handen klappen, - zalig! myn moeder bracht my heen en weêr - myn vader zit namelyk weêr gehele dagen lang in de zetel, onder een deken zelfs, niks te doen behalve tegen myn moeder te zeggen:"breng jy eens een pleister?" (voor zyn zere duim- én zyn zere teennagel), of ook:"zou jy eventjes warm water kunnen opzetten?", of ook:"ik zal myn sokken maar eens gaan pakken," - dat laatste zegt hy dan op zo'n manier, zonder zich te bewegen, dat het zogezegd vanzelf spreekt dat luv het voor hem doet... moet hy met my later niet proberen!
in de namiddag in de lindeboomstraat met het vliegende konyn gespeeld. daarna met myn pa in bad geweest. in de voormiddag was myn haar al gewassen met de sproeier, ik ben dan "heel flink", zeggen ze. en tenslotte, rond 18u, weêr in de klappeistraat, nog wat zitten lezen in "pingu wil springen", alsook, voor een miljardste keer onderhand, gekeken naar "zingen met sezamstraat".
kortom: een verre van onvergetelyke dag. zy het juist daarom integraal okay. echter: nu lig ik al een paar uur aan één stuk door te kreunen in de lange nacht, ik weet zelf niet waarom... ik ben nu 10 maanden en 18 dagen, en soms hoor ik myn eigen botten groeien...
radio days
alweêr een nieve blaastaal deze week, de radio-podcast van bert lezy;
http://blaastaal.podomatic.com/
at the movies
battle of los angeles
slechtste s.f.-film die ik in jaren zag, nog erger dan aliens versus zombies. precies een propagandafilm voor het amerikaans leger. op de duur ben ik tydens de film myn teennagels beginnen verzorgen.
... ben wél aan het uitzien naar ghostrider 2, las vandaag in sfx dat die in februari gaat uitkomen...
zondag 25 december 2011
state of being - 24/25 december 2011
hadden we ooit eerder al een zo zachte kerst? ik kan het my niet herinneren... rond het middaguur scheen de zon op zo'n manier dat je, desgewenst, in T-shirt de straat op kon, wat sommige polen in deze buurt nog deden ook. toch sloegen wy ons nochtans nauwgezet geplande bezoek aan de dierentuin maar over, al hadden wy de katholieke dieren graag onze zegen beloofd: het lam en de vos, de eland, het rendier en de witte leeuw (op het ogenblik herbergt de antwerpse zoo écht een stel rendieren, van nu tot eind april...), zodat het, ales by mekaâr, een zeer luie dag werd. we keken naar "la conquête", de prachtig gemaakte film over sarkozy, en later keek ik in myn eentje nog naar twee afleveringen van "dokter who". luv had wildgebraad met veenbessen voor me geprepareerd en ook mollie was erg goed op dreef. woorden die ze al uitspreekt zyn:"mooi", "bal" en sins vandaag ook "gedaan". al met alles dreigde deze dag, als jullie begrypen, al te profaan te worden, doch om halfeen snachts was ik, ter compensatie, net op tyd op bezoek in de sint-willibrorduskerk op het kerkplein, voor een middernachtelyk kerstgebed.
hoewel ik sinds kort resoluut tégen religie ben (dat is inderdaad een nief standpunt voor my), ben ik toch ook tegen mensen die tegen religie zyn - omdat: wat hebben ze in de plaats? een schoenwinkel in plaats van een altaar? een spelletje bowling in plaats van een begrafenis? een bekende vlaming in plaats van jezus christus? het neêrzitten en verpozen op die zachte kerkbank in dat goed lauw gestookte, monumentale bouwwerk deed my ongemeen veel deugd - hoeveel mensen die heden ten dage anti-depressiva slikken, of die niet afgeraken van een tic-nerveux, of die hun vrouw slaan iedere donderdag en vrydag van iedere maand waar de letter "r" in voorkomt, zouden niet tot inkeer vermogen te komen by het meêzingen van de offerande? sommige dingen aan de kerk zyn heel voos (een rozenkrans, een paternoster, een congregatie), doch alleen al met de inzet van het orgel, keizer der alle muziekuitvindingen, staat de kerk toch integraal vanboven.
de sint-willibrorduskerk om middernacht
vlak na de mis.
by de kerststal voornamelyk polen, chinezen, zwarten, kleine mexicanen en slechts hier en daar een geboren vlaming.
sint-willibrordus leefde op het einde van de achtste eeuw en kerstende friesland. hy is de genezer van flegmonen, wraten en bulten en praat net als sint-franciscus met de dieren.
de vuilnisophaaldienst staakte deze week juist toen onze buurt aan de beurt was.
al een paar dagen lang heeft iedereen zyn restafvalzakken gewoon op de drempel staan, niemand haalt ze terug binnen.
het lykt hier wel napels - maar: met die zakken overal, hebben we in zekere zin toch ook wel, alsnog, een witte kerst!
zaterdag 24 december 2011
kerstbrief
toen hernan cortez
met slechts een paar honderd soldaten
uit spanje kwam,
toen waren de inka's
met zesmiljoen -
maar mochten die
van hun priesters
geen oorlog voeren;
1511 was volgens hun kalender
juist een jaar waarin dat niet mocht.
de christelyke kalender
kent zo geen jaar,
en daarom zyn de offerfeesten
voor de bloedige zon van motehcuzoma
niet meer bestaande,
maar vieren wy wel nog altyd
kerstavond, jaar na jaar,
zelfs
in mexico en zuid-amerika.
donderdag 22 december 2011
glazen plafond
uit myzelf zou ik dit niet hebben gedaan
maar ik had dit beloofd
aan die mensen van
een jeugdhuis in keerbergen,
jeugdhuis "de turlevies".
"wy doen een actie in keerbergen
op 30 december.
zou ik
in het glazen huis naar binnen kunnen?
om dat daar
eventjes te gaan verkondigen?"
"daar moet je
zoals iedereen
voor gaan staan aanschuiven,
daarginder..."
een ry van 500 man.
waar geen beweging in zit.
met geldbriefjes in een brooddoos,
een photo van hun hond,
een spandoek met een slogan.
"daar kan ik niet
zomaar gaan tussen staan."
"niks aan te doen..."
"ja maar, ik ben vitalski.
officieel de nachtburgemeester
van de stad
waar jullie dees huis hier
hebben neêrgepoot."
"ik ben maar iemand
van de security, man."
"daarom juist dat ik je verzoek
om het te gaan vragen
daarbinnen, op de redactie.
komaan, kerel..."
"en hoé was uw naam?"
"vitalksi."
"wacht hier..."
hy sluit de nadarhekken,
laat ons, hooguit, één minuut
staan wachten
in het ongewisse
en keert dan weêr.
"het kan niet."
"ik
mag niet
in het huis?"
"neen, je moet
zoals iedereen
gaan aanschuiven ginder."
"maar heb je ze werkelyk gezegd
dat ik het ben? de nachtburgemeester?"
"ze zeggen
dat het niet kan.
sorry."
kid's rythm and blues
ze zyn wel goed bezig
maar ze vinden my gewoon niet belangryk.
dat komt wel even binnen.
gelukkig kwam ik meteen daarna,
onderweg naar nergens,
sam wauters tegen.
nog zo iemand die
dag in, dag uit, keihard vecht.
"ik ben er zelfs meê gestopt.
met optreden en zo."
"oh ja?
wanneer heb je dan
laatst nog gespeeld?"
"eh...
zeven december..."
in de kid's rythm and blues
een blitz doch aangenaam potje
biljart.
blues is wel een goei ding.
hy leeft tezamen met een actrice.
elke dag ambras
maar ze leggen ook
elke dag by.
zelf woon ik alleen
maar verhuis ik
zes keer per dag
over en 't weêr.
onpraktisch maar wel gemakkelyk.
misschien is het een vergissing
dat een man en een vrouw
moéten tezamenwonen.
dit geschreven zynde,
spring ik weêr op myn fiets voor
myn bord spaghetti daar...
at the movies
gezien: conan the barbarian,
°2011
van marcus nispel
quotering: ****
de niefste verfilming van "conan de barbaar" is misschien wel de mooiste tot dusver. meest getrouw aan de originele verhalen van robert e howard dat weet ik niet, want die verhalen heb ik uiteraard nooit gelezen, wie wel? daar moet je halfziek voor zyn. hoewel, die texaan schynt wél ook echte gedichten te hebben geschreven, en hy pleegde op zyn dertigste zelfmoord, da's toch ook niet niks.
maar in ieder geval is deze movie systematisch getrouw aan het traditionele gamma conan-beelden. voornamelyk het eerste halfuur is erg overtuigend; de piepjonge conan, geboren tydens een dorpsplundering; "hy dronk bloed in plaats van moedermelk", dat grypt toch aan...
zwakke punten: de tovenares-dochter van de slechterik is absoluut niet aantrekkelyk, het lief van conan zelf is niet eens ranzig genoeg, in het algemeen zie je dus te weinig borsten, alsook te weinig roodgloeiende, ondergrondse kroegenscènes. ook onbegrypelyk is dat het finale zwaardgevecht zich beneden in een kelder afspeelt en wat later eventueel op een hangburg, in plaats van algeheel vanboven, bovenop het allerhoogste puntdak in de buurt. het kan toch niet anders dan dat de held en de slechterik in zo'n film, onderwyl ze mekaâr afmaken, al babbelend, een ladder beklimmen en/of langs touwen en katrolsystemen alsmaar hoger vluchten? hoe kan de vyand op het einde anders geloofwaardig weêr helemaal naar beneden storten?
geschikt voor mensen vanaf veertien jaar. niet geschikt voor mensen ouder dan tweeënvyftig.
dinsdag 20 december 2011
state of being - 20 december 2011
gaan zwemmen... de huid van myn aangezicht brandt weêr open... onderwyl ik er de voorbye maand juist zo goed uitzag... eenieder werd verliefd op my op het eerste zicht...
sumbiet weêr ineens "overleef je partner" gaan spelen, in bree nog wel... is twaalf dagen geleden, goed nageteld... zal iets vergen om ons er weêr in te heisen, doch we spreken reeds vroeg in de middag af... aan - volgens een idee van veerle - het rond punt van wommelgem... god - als ik dààr maar ni verloren ry! da's een van de moeilykste ronde punten van geheel europa... als merkel naar frankryk of sarkozy naar duitsland moet, dan zeggen die tegen hun chauffeurs:"toch... toch niet... toch niet over het rond punt van wommelgem???"
voor de rest alles all right, dat wel... voor het eerst ooit heb ik helemaal niét het gevoel dat, hoewel zulks toch het geval is, de feestdagen naderen... misschien alsnog rap, ten donderdag, een kerstboom plaatsen? neen, dat niet... doch toch, hier ofte daar, een afbeelding van een masturberend rendier tegen de ruit...
wél is het na morgen min of meer "vakantie", na een krankzinnig jaar als een boksbal; twee lyvige boeken gepubliceerd (myn autobiografie én myn graphic novel), drié succesvolle theaterpremières (de gelaarsde kat, een toneelstuk over alles, overleef je partner), officieel tot nachtburgemeester geridderd, myn beroemde rybewys gehaald, een baby gemaakt en eigenlyk héél veel gelachen ook... ja - dit jaar hoort vast thuis in myn persoonlyke top tien van betere levensjaren...
hoewel, myn echt jonge jaren, de pruimentyd als tienjarige; daarby vergeleken verbleekt toch alles in een byna betekenisloze verveling... een moderne ruis... na zyn achttiende beleeft een sterveling feitelyk niks echt nieuws meer.
REPOST
vanavond, woensdag 21 december, live in cc bree.
en zeg niét dat bree ver weg ligt,
in vlaanderen is àlles vlakby.
beleef hét toneelstuk van deze winter, nog voor het jaar voorby is...
