state of being - 25 januari 2012

met myn verjaardag zit ik dus in utrecht, gelukkig, en wel om daar mooi vyftig minuten poëzie naar voren te brengen. dit voorbereidende, heb ik my daarjuist goed geamuseerd. sommige gedichten voor altyd weggegooid, ander zeer oud materiaal toch nog iétsje herschreven... ik zal wel écht erg weinig talent hebben, want zelfs na jarenlang herwerken is het dikwyls Nog niet af.. maar ja, fuck it...

    een ouwe vriend van my is naar hier onderweg, hy is niet heel erg gelukkig, vandaar... en hy is te voet, want hy heeft al wat op... wat zal dit bezoek hem baten, niet veel - maar goed, waar hy nu zit, wordt hy ook gek, geloof ik... en dat op zo'n regenachtige nacht...

    door de traagheid van myn schuldenaren zit ik in de rode cyfers momenteel... dat heb ik zojuist gecheckt... als iedereen netjes zou betalen wat my toekwam, was het heel anders. financiën leren ons het best het verschil tussen praktyk en theorie. verdomme... zelf ben ik anders altyd ultrakatholiek met rekeningen, ik kan het niet uitstaan om schulden te hébben. maar de ene kan er niet aan doen, want de andere wacht evenééns op nog anderen, en zo kabbelt dat hele systeem (kabbelen: hier niet in de betekenis van schommelen, zoals in water dat schommelt, doch kabbelen in de betekenis van brak-worden...) ik schryf dit hier nu maar neêr, lezers, niet om by jullie te zeuren, doch om jullie te troosten; "je bent niet de enige." integendeel: alle auto's en huizen en alle pronk en praal die je overal ziet - is allemaal van mevrouw leemans. we leven geleend. dat is de sign of the times.

     tussendoor lezen in "zomer te termuren". de lectuur van "pieter daens" van louis paul boon was op het shockerende af teleurstellend - voornamelyk, by naêr inzien, wegens het totale gebrek aan humor, gek genoeg, hoe kan dit?; één lange dreun, wel "belangryke materie" en "krachtige woordenschat", maar daarmêe is het gezegd - maar daarom juist naar dat tweede deel van de kapellekensbaan gegrepen, hetwelk uw dienaar nog nooit gelezen had - en, gelukkig: wereldklasse, effectief; een taal die permanent tienduizend kanten tegelyk uitsputtert, fenomenaal, - dit lezen, is eigenlyk hetzelfde als met een transformator ongafgebroken op hoogspanning zitten rillen, roepen en juichen en je op de borst slaan. sterker dan thomas mann, marcel proust, james joyce en douwes dekker. en dat van onze contreien???

    - daar wordt op de deur geklopt. sumbiet nog rap die bunnies posten en gedaan...

    (nu is het een paar uur later, en heb ik de dt-fouten er denkelyk uitgehaald, en kan ik halfdronken zeggen dat we nog naar de kroon zyn afgezakt...)