state of being - 2 april 2012

het gaat zeer goed met my. voor een groot deel is dat het geval dankzy jullie. mensen met wie ik vroeger ruzie had, zyn nu myn vrienden. en tom boonen is een échte held, toch? en zelfs voor tom waes nam ik vandaag oprecht myn hoed af, ziende de wyze waarop die het nationale record schansspringen persoonlyk verbrak, chapeau. dat had ik destyds ook met kelly pfaff: aanvankelyk eerder een scepticus was ik, totdat zy haar virtuositeit als kunstschaatster openbaarde (by "sterren op het ys".) iets moois kunnen, is toch wel belangryk; hét antwoord op barbarye; en wintersport is het mooiste van alles dat er bestaat.

. de kans is niet klein, hou je vast, dat luv opnief zwanger is... aldus dat moll een broêr of zus gaat krygen in december... al zyn de signalen echt waar nog véél te pril om nu reeds, alstublieft, op myn blog te plaatsen; pas op 25 april zien we de gynaecologe (een geil wyf), dus net zolang moeten we dit stilhouden. maar goed nieuws is onontbeerlyk. myn moeder heeft haar eerste week chemo er opzitten en ook dat ziet er hoopgevend uit, myn vader en moeder zyn tezamen erg elastisch en godvruchtig, en wellicht waren de doktoren er op tyd by, we zullen zien. myn moeder is zonder overdryven de sterkste mens die ik ooit tegenkwam. iedereen die haar kent, begrypt dit.

. iemand die ik totaal niet ken, een collega van lizzie, kwam onlangs naar my toe en die vroeg zich af, lezers, of het wel gezond is om, naar ze zei, zo openhartig te wezen op deze blog hier voor jullie twee ogen - maar hoeveel, gaf ik haar als antwoord, houd ik niet wél achter? onenigheden op het werk, vanwege de diplomatieke wenken van myn manager, johnny kiday, maar ook aanstormende beloften in de showbizz; dat alles moet pragmatisch verzwegen worden. over myn oneindige panseksuele belevenissen met blonde maagden en zwartharige milfen op pluchen achterbanken kan ik, vanwege myn lief, ook byzonder weinig melden. eigenlyk is het enige bespreekbare, alsnog, myn recent aanzwellende neiging om me te gaan aansluiten by het katholicisme...

. neen, maar dit is myn natuur, het spyt my oprecht jegens eenieder die ik zo nu en dan compromitteer. ik kan alleen, zolang ik leef, waarheid noteren, ook wanneer die waarheid zich, zeer soms, voordoet als een paard dat je, doordat je het te dicht achternaloopt, wegtrapt in je aangezicht.