state of being - 20 mei 2012

gisterennacht, nog nà myn bescheiden deelname aan "kraak het cultuurhuis" op het de conickplein, flink wat uren doorgeschreven aan myn lange gedicht "het lied van capitein"... daar ben ik al een paar jaar zoet meê, maar het einde is nog lang niet in zicht... een leuke bezigheid, genadeloos aristocratisch: een uur lang nadenken over één zin. wel niet iédere dag willen doen! en ook ben ik van mening dat je voor zoiets geen subsidies mag aanvragen!!

    doch ik wil maar uitgelegd hebben waarom ik gisteren uiteindelyk pas om vier uur 's nachts te bed lag, om uit te leggen, daarna, waarom ik vandaag, zondag, wel reeds om tien uur weêr uit de veren was (om myn gezin gade te slaan), maar waarom ik een halfuur later (wanneer sezamstraat begon), net zo lief het recht had om opteniéf naar boven, de slaapkamer weêr in te kruipen, ditmaal om het tot een uur in de middag vol te houden.

    daarna een beetje voortgelezen in de verrassend boeiende biografie van de vergeten superster bobby darin (http://www.youtube.com/watch?v=SEllHMWkXEU), en daarna drie koffies en een paar stevige boterhammen met leverpâty. en frieten met omelet. kan niet beter...

    door het zonnige weêr naar de garage; om met de renault megane, die het is, martinus wolf in de ommeganckstraat zyn piano terug te brengen. door die zogenaamde "soiree" rond zyn figuur vorige week, een zeer eerbare piano-recital, is wolf er met zyn muzikale perspectief kennelyk weêr helemaal bovenop. het publiek bestond, hier by me thuis, uit maar een twintigtal mensen, maar die hebben wolf wel één voor één weêr helemaal duidelyk gemaakt waarom hy zo geniaal is. martinus wolf is een huiveringwekkend goed componist én als uitvoerder is hy onvergelykbaar, te achttiende-eeuws om modern te heten, et cetera.

    daarna met de reuseltjes (= mollie en luv) voortgereden naar park noord. dat park ligt maar op een steenworp van ons koertje af maar toch is het een genoegen om die afstand te overbruggen met de automobiel. de weg is geen lachertje; de seefhoek en de bilzen willen zeggen: iédere vierkante meter biedt het verkeer ons een crisissituatie (kontduwers, byna omvallende zandcamions in achteruit, sirenes van mugs én van politie tegelyk, keihard doorscheurende discotheken op afwisselend vier en twee wielen, hasjies voor hun stamdeur smorende ghanezen, een barkruk die over het pleintje vliegt een dronkelap in het midden van de weg plat op de buik - dit alles op één keer vyfhonderd meters), maar in zyn geheel is dat juist relax, uit je doppen zien maar minder vermoeiend dan met de troninet over al die kasseien...

    een goddelyke namiddag, zeer mooi weêr, drie uur lang zonnebaden met, voor het eerst in haar leven in badpak, madame patapouffe de la crakôt, zoals ze tegenwoordig wil worden genoemd. linda goldface was van de party, die zullen we van de zomer nog wel veel vaker zien, althans hopelyk, en dus ook haar zeuntje, tibo goldface het petekind, van ondergetekende,

    goldface zelf zullen we minder vaak zien, die slaapt nu in auto's in tenten omdat hy zoveel werk heeft in duitsland...

    leen2 liep er ook in de rondte, die stond vorige week in alle boekskes...

    dju, ik moet voort... tot later...