state of being - 10 juni 2012

waarin vitalski de tyd nog eens pakt...

het leven is gemakkelyk als je weet dat je god bent. hoog verheven boven de alledaagse beslommeringen van alleman, en hoger nog boven de bureaucratisch getriggerde paniekaanvallen van jef klak.

     als van sinds myn geboorte lykt het alsof er speciaal voor myn persoon, eender waar ik kom, een rode loper wordt uitgerold... het enige dat ik maar hoef te doen, is aldoor "dankjewel" zeggen. en dat kan er dan ook wel af, why not...

    rond elf uur smiddags opgestaan, vroeger kon niet, vermits het gisteren ietsje voor vyf uur snachts werd... en dan, 's morgens vandaag, er getuige van geweest hoe de patapouffe, effenaf, haar àllereerste stapjes plaatst!! drie stapjes, en dan veilig weêr gaan zitten op d'r pamperkont.

    by de cornflakes voortlezen in de beckett-biografie (de biografische stukjes van carmen cranky leren ons dat het wel degelyk interessant is om je lectuurlyst hier mede te delen; wat je gelezen hebt, wat je gaat lezen maar natuurlyk voornamelyk wat je momenteel aan het lezen bent. dat is een vorm van opscheppen -"kyk eens, ik lees hölderlin..." -, maar het schept toch ook wel een sfeer. al kryg ik het schyt, jawel, van mensen en dieren die er een "missie" maken om anderen aan het lezen te brengen - kan my niet bommen.)

     om twaalf uur smiddags naar myn éigen huis, twee straten verderop, om myzelf uitgebreid te wassen met shampoo en een handdoek. momenteel niet extreem gemakkeyk want ik ben weêr allergisch voor water - in wissant, vorig weekend, te veel en te langdurig door de blakerende zonneschyn gestrompeld en dus myn huid verbrand, dewelke nu hardnekkig aan het verschilferen is geslagen, net als in de tyd van Voor die geniale zalf van dokter mankepoot uit berchem...

    intussen het nieuws gevolgd; cyprus, shaira4belgium, de vrylating van gallileo gallileï.

    om kwart voor één naar middelburg gereden voor een zoveelste woonkamer-opvoering (ongeveer de twintigste) van myn gloednieve conference, "daar sta iemand". was spannend, want betekende tevens dé allereerste confrontatie van deze tekst met een nederlands publiek. maar de ontvangst was voortreffelyk, de beelden hierboven zeggen genoeg - ik kreeg zelfs bloemen?? en de landelyk groene omgeving was ook ronduit subliem, deze warme zondag.

    om 19u was ik terug in de koekenstad, precies op tyd voor het slapengaan van ons huiselyke geluk. mooi lenteweêr doch lichte drizzel onderwyl. en nu bevind ik my opteniéf in de lindeboomstraat, myn gegeerde oranje tempel, om aan zestien teksten tegelyk te werken. deBuren, WeekUp, standup tragedy...

    op de achtergrond speelt er nu op het ogenblik een cassetje uit 1984, hetwelk my pas gisteren in handen viel, met dank aan jo jespers: een opname van een punkoptreden van myzelf - toen ik er veertien was. dus na 27 jaar hoor ik myn eigen, veertienjarige stemgeluid allerlei zeer maffe dingen uitroepen... te gek... wat ik vandaag allemaal doe, is niet meer dan een nederig eerbetoon aan de wilde dingen die ik allemaal uitspookte toen ik een tiener was!