het is verdomd hard doorperen deze zomer, zeven dagen op zeven overdag gelukkig huisvadertje maar savonds, feitelyk ook wel gelukkig, iédere dag staan optreden, byna aldoor voor ongeveer dertig mensen, voor weinig geld (muntstukken in een sigarenkistje), onderwyl ik wel de inspectie op myn dak heb - doch: het gaat toch allemaal erg lekker, met name doordat ik aldoor overnieuw word ontvangen met veel warmte, nergens slaag kryg maar wel overal te eten en te drinken en gemeend applaus en zo. het is goed dat ik, naast die one man show in woonkamers zes dagen op zeven, één dag op zeven die stand-up tragedy doe, doordat die twee 'projecten' mekaâr complementeren; met "daar sta iemand" kom ik als een vreemdeling tussen vrienden en familie eenzame show staan geven, met "stand-up tragedy" ontvang ik zelf die vreemdelingen in myn eigen thuis en word ik, ten zeerste, omringd door, op het ontroerende af, mensen die het goed voorhebben met de wereld; valleke die vlug cava gaat halen, lisa dhondt die myn afwas doet, ernst löw die al myn teksten van buiten leert, jowan petit die aanbiedt om te regisseren, sofi legon die komende maandag in badpak komt, en lut en jirka die overdreven veel reclame zitten maken overal. echt een leger eigenlyk... met nu zelfs de tornado's terug levend (dwz myn aloude punkrockgroep...)
dus ja, ik ben arm (kan my alsmaar geen nieve laptop permitteren...) maar tegelyk erg ryk, doordat het, kinderen, een rykdom is, inderdaad, om je met de hardst werkende, uitgebuite klasse te mogen identificeren... wie ryk is, wordt permanent dreiging gewaar...
jaja, dat zal wel...
heb trouwens precies een serieuze valling...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu