state of being, 23 juni 2012

bring out your dead...

de presentatie van het kaaipot-festival in turnhout telephonisch moeten afzeggen wegens té heavy verkouden. wat geen lachertje is, dit is nu de tweede keer dit jaar maar slechts de vyfde keer in heel myn léven dat ik een gig moet afzeggen  wegens overmacht.

   oorzaken van deze disease:

    -wisselvallig weder, en daardoor veelal té dun gekleed. brrr...

    -mollie verkouden, die, traditioneel, luv aansteekt, die daarna my dan meestal aanport... een hoesten in huis, van boven naar beneden en weêr terug...

    -al twee maanden lang zonder één dag pauze iédere avond de bühne op: daar wordt een mens niet ziek van, maar juist fit, en gezond - doch niet als zich daartydens een opeenstapeling voordoet van vermoeiende ongerymdheden zoals deze volgende:

    -al een week lang staat er een vreemde wagen, een kia, geparkeerd op Myn parkeerplek!

    -die bouwvakkers in het bouwpand vlak naast myn huis hebben drie grote gaten in myn slaapkamermuur getimmerd. dat geeft een onheimelyke tocht, doch daarenboven liggen myn dekens en slaapkussens onder het steengruis. ook is hier tweemaal zonder aanwysbare reden de ellentriek uitgevallen.

    -iets erger: dé allermeest gevreesde bruine venster-envelop heeft myn brievenbus dus weten te vinden: r.m.z.-inspectie betreffende, of all years, het jaar 2007... al die paperassen tegen deze maandagochtend klaarhebben...

    -het scherm van myn laptop springt aan en uit, en vyf keer per dag, ik kan het niet laten, draai ik een muziekcassetje dat een opname is van een optreden van myzelf maar dan uit 1986, van toen ik er 15 was. ik had die opnames nooit eerder gehoord, waardoor die gewaarwording nu als een regelrechte tydscapsule zo vervreemdend op my inwerkt.

   -eêrgisteren, na een zware dag, te voet van de lindeboomstrasse naar de klappeistrasse, als vanouds te dun gekleed, begon het opeens te slagregenen; daar en toen is er langs myn jas en myn twee broekspypen een vocht tot in myn botten beginnen kruipen, dat er nu nog steeds in rondwaart.

   -en dit had allemaal gekund, ware het niet dat net toén, wanneer ik het veluxraam opendraaide van myn steê in de klappeistrasse, er weêr die eigenaardige, rechtopstaande, eenogige zwerfkater langs de dakgoot "hallo" kwam zeggen - my eraan herinnerend dat ik ooit, lang geleden doch voor altyd, werd behekst, welteverstaan...

    

maar: morgen, zondag, presenteer ik dat kaaipot-festival dus wél, vermits ik goed heb kunnen uitrusten vandaag!!!!