bootje varen met mollie, de "new york review of books" meer doorblaêren dan werkelyk aandachtig bestuderen, 's nachts kalm aan de dichtbundel "het gedicht jongen en andere gedichten" rustig-aan herwerken.
zwemmen, eten (de vriend van charlotte zyn hobby is: koken, marineren, bakken, fileren en barbecuen), wandelen, overdag in slaap vallen by 22 graden celsius...
rond het middaguur belde er ineens iemand aan. een kerel met, blykbaar, een sik en een groen jagershoedje. "wadist??" --hy verkocht, sprak hy in het frans, in plastic gewikkelde brioches zoals je die in cheape nachtwinkels vindt, voor, sprak hy "een zeer goed doel". okay, kom maar binnen... hy komt meê naar binnen... ik laat hem de badkamer zien, laat hem zien hoe ik de lavabo laat volstromen met kokend water, neem die kerel by de kruin, duw hem handig kopje onder, hou dit een paar minuten vol, laat hem vervolgens - zodra hy helemààl wit is geworden - eventjes naar adem happen. dan duw ik hem opnieuw kopje onder -en dit zo vier, vyf maal na mekaêr. dan met een trap onder zyn fransosenhol de deur weêr uit, met - zoals ze dat toch noemen - zyn "klikken" en zyn "klakken" de lavendelstruiken in, die de oprit hier opsieren. "dat is," ook in het frans, "wat ik écht onder een 'zeer goed doel' versta!!"
die zien we vandaag niet meer terug...
Een puike actie, en gelukkig geheel zonder 'olympische gedachte'... De meeste Hollanders zouden hiervoor overigens geen kokend water hebben gebruikt (dat kost een paar centen extra!) zonder ons te realiseren welke schitterende neveneffecten dan worden gemist..
BeantwoordenVerwijderenExcuus, 'Unknown' dat was ik (Hans) dus, beginnende blogvolger...
BeantwoordenVerwijderenMag wel hopen dat de lavendelstruiken nu niet zijn overbemest.
ik hoop dat dit echt gebeurd is
BeantwoordenVerwijderen