die 200 euro die ik, inmiddels vyf dagen geleden, lukraak ergens in myn eigen boekenkast verstopt heb, maar die ik nu nergens meer terugvind, begint als een olievlek myn gehele levensgevoel te verzieken. omdat dit voorval tegelyk symbool begint te staan voor de ondergang van onze integrale beschaving. er is geen transparantie meer. in de fundamenten van onze tezamenleving is er geen rust meer.
nooit eerder werd de mensheid zo erg ingekapseld door r.m.z.-controles en bruine venster-enveloppen. de oktoberrevolutie kleurt niet geel-zwart, maar donkerbruin.
er is àltyd huiswerk, àltyd nog iéts dat éigenlyk in orde moet worden gebracht. hoe zorgeloos waren wy in de prille jaren negentig, niet? altyd hadden wy al onze vensterramen wyd openstaan... op straat werden er geen oudjes in mekaêr getimmerd, en vanuit de noordzee zelf zwommen kleurryke goudvissen door het scheld...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu