toen ik jonger was, vond ik tweede kerstdag een van de moeilykste dagen van het jaar; een beetje zoals die koude tocht die je gewaarwordt wanneer je uit een goed warm, aangenaam ligbad overeind komt te staan, nog op zoek naar je handdoek. nu ik ouder ben geworden en de dingen naar waarde heb leren te schatten, ben ik die tweede kerstdag juist beginnen te appreciëren als gewoon opnief een kerstfeest - maar dan zonder de muziek. een goeie zaak, aangezien er tevéél muziek is tegenwoordig.
rond halfnegen smorgens opgestaan, na alwéér een aangename droom. vitalski-bloggers zullen weten dat ik doorgaans juist word bestookt door nachtmerries - ik kan de weg naar het podium niet vinden, of ik loop naakt door de aldi, of myn vrouw staat het voor myn twee ogen met een andere man te doen; maar tegenwoordig, net nu vooral myn carrière in het slop zit, heb ik erg toffe dromen, ja eigenlyk. geregeld lach ik zelfs hardop in myn slaap.
in de voormiddag een vergadering gehad met irene vervliet, de bejaarde hertogin, om te na ye zien of ik, als nachtburgemeester, geen nievejaarsreceptie zou moeten geven, meer specifiek dan in "het reuzenhuis" in borgerokko. ik denk van wel, eigenlyk, en heb daarvoor inmiddels reeds de avond van den eerste januari aangekruist. tegelyk denk je wel:"beter niét aan beginnen, beter thuis zitten, beter niéts doen" - maar dat is dan, op langer termijn, net zo nefast; stervelingen die écht niks doen, worden ook alleen maar gratis paranoïde.
in de namiddag valerie over de vloer en wat later lizzie.
voorts blyft het een huismannen-bestaan. het spyt my om dit te moeten zeggen, maar het hoogtepunt van dit etmaal was rond een uur of 19: toen ik mollie in de maxi-cosy over de keukenvloer versleepte, om met haar te spelen dat die keukenvloer een rivier was met overal krokodillen waar ze voor moest uitkyken. wat voor jullie misschien, sympathiek, op het scenario van de ideale huisvader gelykt - in waarheid was dit een kwartiertje van acute regressie, van beschamend compleet infantilisme... ik geloofde er namelyk zelf helemaal in...
met de conditie is alles goed. alleen ben ik een beetje winderig. mensen die hier op bezoek komen, zeggen dan vriendelyk dat ze geloven dat rocco een nieve pamper aanmoet, en luv kykt zulks dan na, maar zelf verdwyn ik stilzwygend naar het belendende vertrek. gelukkig zyn het wel geluidloze winden. maar van een alarmerende zuurgraad. wellicht door de feestdagen in het verschiet.
goed, nu vlug myn nieve column voor De Streekkrant aanvatten en dan weêr door de regenval naar elders fietsen...
misschien kan je een japanse wc-pot aanschaffen-die analyseert wat je achterlaat en je een dieetsuggestie geeft voor je gezondheid te bevorderen!hersenloos de pot op- als dat geen gruwelijke nachtmerrie wordt!
BeantwoordenVerwijderen