Afscheid van een zeeman
Een schip aan de kade,
deinend op het ritme
van algen en wier,
gelokt door de zilte ademhaling
van de zee.
Ankers werden gehesen,
zeilen werden gespreid
en omarmden het avontuur.
De wereld roept.
Het leven roept.
De stroming doet de rest.
De weerspiegeling van de lucht
werd steeds gladder
en leek hen stilletjes te ontglippen.
Tot het wuiven van haar zakdoek
enkel nog beantwoord werd
door golvende vlaggen,
en uiteindelijk ook zij
zich omdraaide.
Als hij terugkomt
is de lente
misschien alweer voorbij.
Een prachtig gedicht!!
BeantwoordenVerwijderenGeen woord te veel pof te weinig!
Heb jij dat geschreven Carmen?
Jazeker!
BeantwoordenVerwijderenBedankt :-)
BeantwoordenVerwijderen