een paar losse schetsen, onverplooid rechtstreeks uit myn geruite schriftje... sommige dingen duiken wat later meer uitgeschaafd weêr op, andere verzinken in vergetelachtigheid. maar james joyce (1882-1941) zei het reeds:"onderschat nooit je kribbels." wie zou er de kernachtige potloodschetsen van rembrandt niét verkiezen boven zyn geëlaboreerde schilderwerk?
*warm eten by het opstaan. niét om acht uur smorgens, maar wel byvoorbeeld om tien uur smorgens: bywylen zeer agreabel. om vier uur snachts gaan slapen, om tien uur op: en dan, voor ontbyt, eerst kervelsoep, en daarna kroketten met rooi kool... niet voor élke dag, maar bywylen dus te verkiezen boven droge croissants of een suffe boterham.
*associatie met myn ex-schoonouders, de pa en ma van ginette: die aten àltyd stipt om twaalf uur smiddags warm, ook als ze op reis waren in italië. wy waren toen 20 jaar oud, dus gingen vaak pas slapen om zes uur smorgens. en dàn, de dag daarna, om twaalf uur verplicht op te staan: voor gekookte aardappelen met stoofvlees en zelfgedraaide mayonaise. sommige familieleden die zich in die keuken dan ook bezondigden aan "bierscheten"... niet onpoëtisch maar misschien beter als een herinnering dan als een toekomstvisioen.
*wat als een engel of duivel jou influistert:"dit is jou lààtste dag." dus, kortom, "er komt geen morgen meer". nog een week of nog een maand te leven hebben: gebeurt frequent; die mensen verkopen nog vlug hun kleêrkast en gaan met hun laatste geld nog motorryden langs de route 66. maar: wat als je hoort: vandààg is je laatste dag? wellicht pak je die dag dan zoals die komt, reorganiseer je niks meer. wellicht een intense aandacht voor ménsen. minder voor de vorm van de barkruk, de kleur van de vloer - des te meer aandacht voor de vorm van het gezicht van de barman die jou een van je allerlaatste glazen bier intapt. het menselyke aangezicht is het enige dat telt, eigenlyk. (vandaar ook de ondraaglyke gruwel van het begrip "kopstoot"...)
*klopt het dat een zekere "breneus", of zo, een galliër was die rome veroverde? wat is dat voor iets, moet ik straks eens googlen...
*als puber kon ik myn huiswerk niet maken omdat ik àldoor muziek moest hebben opstaan. "dat betert wel van zodra je ouder wordt," zei iemand. verschrikkelyk vooruitzicht: als puber te moeten aanhoren dat je bewustzyn, dat je zintuiglyke intentie zal afnemen, dat je onvermydelyk zal afstompen. nu heb ik het inderdaad, min of meer, gehad met muziek; ik geef nu de voorkeur aan actua-programma's, babbelradio, documentaire televisie; de meeste nieve muziek verrast my overigens totaal nooit meer, wel in tegendeel. maar: minder emotioneel geworden? nu ik er 42 ben? -dat zeker niet, wel andersom. geen muziek meer ophebben - omdat: als nu de sluizen opengaan, er geen stoppen meer aan is...
*format voor een radioprogramma: iedere week een andere gast die een uurlang komt vertellen hoe zyn begrafenis eruit moet zien. welke muziek, wie er mag komen, wie er niét mag komen. wie zal jouw kist mogen dragen? et cetera...
*thomas mann... arglll... jawel, niet zyn romans, wel zyn dagboekkribbels!!...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
reageer hier en nu