zeer gelukkig wakkergeworden, namelyk met in myn botten nog de sensatie van de opvallend aangename gig in bree gisteren. de laatste tyd begint mollie ook pas rond acht uur katoen te geven. dit komt omdat luv haar tegenwoordig rond halfvyf snachts al eens van de papfles geeft. daardoor zingt onze dochter het in dromenland een anderhalf uur langer uit.
in de voormiddag was luv met de moll gaan shoppen, dus bleef ik in de klappeistraat achter met de kleine rocco james conan. die slimmerik wil inmiddels niet meer indommelen als je hem niet permanent wiegt in je twéé armen tegelyk. hy kreunt reeds als je nog maar met één hand uitreikt naar een tas koffie. desondanks heb ik zo toch zeer goed kunnen voortwerken: met de bengel in myn twee armen ysberend door de keuken, anderhalf uur lang teksten aan het debiteren geweest, repeterend aan wat, eventueel, een herneming zou kunnen worden van het inmiddels vier jaar oude stuk "myn leven met leterme".
het ziet ernaar uit dat ik deze zomer ga worden gebookt door back-line, tezamen met lady angelina en irene de hertogin en, hoogst waarschynlyk, ook met steven van gool, om diverse festivals aan te doen met een soort smartlappenprogramma; daartussendoor zou ik echter, wellicht, zoals altyd, kunnen voortploeteren met myn legendarische living-optredens ook, teneinde de cliënt ditmaal dan echter de keuze aan te bieden tussen, uitzonderlyk genoeg, drie bestaande avondvullers:
-daar sta iemand (instant classic)
-de gelaarsde kat (old school)
-myn leven met leterme (vintage)
maar: we zullen zien. voorlopig beweeg ik my toch zo weinig mogelyk. teveel doen, is niet slim.
in de namiddag in alle rust thuis langzaam voortgeknutseld aan myn geheime roman. totdat myn oomzegster van hier om de hoek, carmen cranky, een uurtje langskwam; die heeft geheel myn laboratorium gepoetst en gedweild en de ramen ingezeemd. goddelyk toeven is het hier nu, dankjewel lieve mevrouw! (die werkt hard, heeft ook juist vyf dagen op ry getapt in haar kroeg...)
rond vier uur was het opnief een koude drukte met de kinderen, al kregen we bystand van, beste bloggers, myn pa en ook van myn ma, met myn pa die in myn hof aan het werken is, al een tyd. dus aldoor is er afleiding - en toch, toch kryg ik alles gedaan waarvan god vindt dat het zou moéten worden gedaan. dwz ik ben wel meer bezig met afwassen en met vuilniszakken sorteren dan met shakespeare vertalen, maar toch maak ik, met rasse schreden ja zelfs, vooruitgang. niét carrièrematig (langzaam ben ik beginnen in te zien dat ik gewoon géén carrière heb, dat dat een begrip is dat voor myn biografie niet opzy is gelegd), maar wel professioneel-meditatief, dwz ik blyf myzelf ontwikkelen als schryver-performer. dat blyft groeien. dat blyft in ieder geval boeien... aannemelyk denkt het publiek dat ik nu al jarenlang hetzelfde sta te doen, doch voor myzelf is het onderscheid fenomenaal.
dan ook nog eens, tenslotte, met de fiets naar de yskoude maréestraat, hier wat verderop: omdat ik daar een barkruk was vergeten - dé barkruk die ik steeds gebruik op myn optredens; daarzonder ben ik gehandicapt.
ieder het recht op zyn fetisj.
dit was een alledaagse state-of-being; zoals het hoort.