kwart na elf savonds;
eenzaam, verlaten en alleen op myn kamer aan deze blog bezig...
het is maar enkel dankzy deze blog, o lezers, dat ik deze gruwzame opeenvolging der uitputtende dagen het hoofd weet te bieden...
doordat ik voel hoeveel compassie jullie met my hebben, kan ik er weêr tegen voor een dag...
En compassie dat wij hebben! 't Heeft gene naam!
BeantwoordenVerwijderenbedankt voor het goede leesvoer
BeantwoordenVerwijderentx
BeantwoordenVerwijderen