state of being - 27 augustus 2013

waarin vitalski de avond verhaalt...

een zekere jan doet af en toe een karwei voor me. eigenlyk zou ik hem willen vragen om gelyk zeven nieve wanden en drie binnendeuren te installeren op de verdieping hierboven. zodat ik dan geen dubbelzinnige loft meer in de aanbieding zou hebben (ik verkoop myn huis), doch wel een pand met diverse slaapkamers... klinkt gemakkelyker voor de cliënt. but, anyway, daar heb ik nu eventjes het geld niet voor... dus voorlopig kwam die jan alvast enkele stenen plinten, die waren gebarsten, weêr by mekaâr lymen. halftien savonds. goed groggie van de efteling. we dronken thee terwyl 'ie werkte.

    -hoe heet alweêr dat café in kontich?

    -de goeie morgen...

    -ja. kom je daar nog altyd?

    -heel vaak, ja.

    -weet jy nog, toen ik daar myn optreden had, vorige maand, toen liep daar een geflipte blondine in de rondte, een heel erg kleine, dikke blondine...

    -ja...

    -haar man, die veel ouder was, had ze by zich, maar ze flirtte met de halve inboedel. en daar zat die gast dan maar wat by te glimlachen...

    -ja, wendie, bedoel je.

    -o ja?

    -die hele kleine.

    -maar ik dacht dat ze anders heette. dat ze zelfs een jongensnaam had... in ieder geval, ze vond dat ik niet genoeg had  verdiend, en toen is ze speciaal voor my in het café een extra inzameling gaan doen, by alle klanten, ook die pas later, pas na de voorstelling waren binnengekomen. dat vond ik ongelooflijk ferm, echt. en het leverde wat op ook. dus: daarom had ik haar beloofd, haar een boek van me cadeau te zullen doen.

    -daar heeft ze my zelfs over verteld.

    -warempel?

    -en ze vond het jammer dat het er niet van gekomen is.

    -het erge is, inderdaad: op een warme avond ben ik effectief met myn biografie onder de arm naar d'r pand in deurne overgefietst - toen ik in haar straat aankwam, was ik haar adres, op een bierkaartje, ineens kwyt. heel raar, dat moet uit myn kontzak zyn gevallen.

    intussen kreeg 'ie telephoon. daarna ging ik weêr voort:

    -ik ben een man van myn woord, dus als je haar ziet, vraag haar adres en sms my dat door. dan gooi ik dat boek alsnog by haar binnen.

    wat later ging het over onze financiën. hy begon erover, hy vroeg: hoe doe jy dat dan?

    -tegenwoordig heb ik een g.c.v. dat is méér dan een vzw maar minder dan een bvba. ik ben zogezegd zaakvoerder maar ik betaal maar 230 per maand r.m.z. myn boekhouder is duurder dan myn r.m.z.

    toen hy klaar was, dronken we opnief een thee citroen. ik drink al drie weken geen koffie meer en stel het goed zonder. liever thee citroen en géén spastische slokdarm, dan koffie en de dood.

    -myn vriendin luv woont hier vlakby in de klappeistraat. daar heeft ze twee peertjes aan het plafond, waar ze nu spots wil hebben. maar ik weet niet of je ook iets van ellentriek afweet...

    (ook een van myn vensterbank heeft hy, een tydje terug, enorm goed hersteld... met mensen in de straat, het nylpaard vooral, maar ook met anderen, hebben we het al meermaals staan bewonderen...)

    dus belde ik even naar luv - ben jy nog wakker? is het goed als ik met die klusjesman nog rap even naar uw lampen kom zien.

    ook luv d'r huis staat te koop. tweehonderd en tien duizend euro.

    in oktober verhuizen we naar de renier sniedersstraat. dit adres kan ik nog maar vrygeven sinds vandaag, vermits pas sinds vandaag die neo-nazi's van "vespa", de stadsbouwdiensten, hun voorverkooprecht hebben weten verlopen...

    behalve myn eigen fiets staat ook de fiets van myn broêr serge hier in huis. dus hoefden die jan en kik niet te voet naar de klappeistraat.

    zo fietsten die jan en kik zy aan zy door de kerkstraat en langs café de kroon, het overvolle terras. den eddie die gouden zaakjes doet. die jan strafbaar wegens geen fietslampen, ik strafbaar wegens ryden op de stoep (anders dan op de stoep kàn je in antwerpengrad niet naast elkaar fietsen.) door de onverwacht zomerse buitenlucht en alom kletterende vacantie-geluiden een vaagweg jongensachtig gebeuren. waar is de tyd dat ik, te fiets, tezamen met eduard videtski deze contreien werkelyk opjoeg...

    aankomende in de klappeistraat, overgelukkig om hier weêr aan te komen: doordat ik, kennelyk, een uur geleden, toen ik hier was vertrokken, by het op de fiets klimmen uit het oog was verloren: dat ik myn laptop eventjes op de drempel van de voordeur had laten liggen - die splinternieve apple lag hier nog steeds te grabbel... uch... argll...