hun uniformen zyn eigenlyk helemaal aan elkaâr gelyk. ze zyn in ieder geval beide tégengesteld aan camouflerend. wat vooral voor de fransman wel begrypelyk is: onze zuiderburen begonnen pas in de late loop van de eerste wereldoorlog in te zien waarom rood nu toch niet meteen dé ideale kleur is om de vyand in tegemoet te wandelen. de twintigste eeuwse amerikaan heeft dan weêr het excuus dat captain america in het byzonder, byzonder vaak uit vliegtuigen naar beneden duikt, doch ook vanaf motorfietsen naar boven tuimelt; hy springt en vliegt, en heeft dus wel geregeld een staalblauwe lucht als decor.
anyways: beiden zweren zodus by rood en blauw, met uitzondering voor, by beiden, de benydenswaardig mooie, bruine, hoge laarzen, alsook de bruine, lederen handschoenen, met ook voor beiden daarboven twee smetteloos witte hemdsmouwen - voor de fransman zyn die brede mouwen een voorbode tot de dynamische, achttiende eeuwse romantiek, voor de amerikaan een stylvol appendix by, door banalisering van diezelfde romantiek, de schat die hollywood herbergt aan mantel- en degenfilms.
ik zie nu ineens, om het eerlyk te hebben, dat captain america géén cape aanheeft... dus... nu moet ik toch eerst héél eventjes héél dringend horizontaal gaan liggen... ik zei het al: dit werck is nog niet af!
Vitalski, you are crazy.
BeantwoordenVerwijderenkheb Captain America niet gezien (ik heb eigenlijk bijna alle stripheldprenten van de laatste jaren gemist, behalve de batmans)
maar jou diepgaande analyze is super!