maandag 30 december 2013
31 december
de nacht van dinsdag op woensdag kom kik pas na den vieren thuis, zodat er van metéén bloggen niet veel sprake zal wezen; daarom hier dan maar een repost van een essay van exact één jaar geleden: de adembenemende vergelyking tussen captain america en de vicomte du turenne... (enige mankement van dat essay: dat de hier afgebeelde red skull er nergens in opduikt....)
comparisons, deel 1
een vergelyking tussen enerzyds de vicomte de turenne (1611-1675) en anderzyds captain america (1935 - ?)
dit hier maar een oppervlakkige schets, later hoop ik er dieper op in te kunnen gaan...
van beiden is geweten dat zy in hun prille tienerjaren bekend staan als goedaardige minkukels, met een zwak gestel en een verstrooid stel hersenen. als scholieren blunderen beiden er aandoenlyk op los, zenuwachtig, verstrooid, ietwat beschamend.
de amerikaan, steve rogers, meldt zich vrywillig aan by het nationale leger, meerbepaald om te mogen gaan strijden tegen de duitsers; juist vanwege zyn erbarmelyke conditie wordt hy over de hele lyn afgekeurd. driehonderd jaar eerder hoort de fransman, henri de la tour, zyn vader, aldoor verwikkeld in militaire intriges, geregeld verzuchten dat zyn zoon "in oorlogstyd nooit iets zal kunnen betekenen".
steve rogers, die president truman wil dienen, krygt dan toch één kans, namelyk van ene kolonel geheten "chester philips", die onze held, onder de noemer "operation rebirth", een fenomenaal serum toedient (speciaal voor de vitalski-bloggers: dit serum bestaat ondermeer uit een zekere, fameus zogenaamde "vita-straling); henri de la tour, die lodewyk de veertiende getrouw wil dienen, krygt, in weêrwil van iedereen anders, één kans, namelyk van de geniale kardinaal richelieu, die hem een integraal leger toevertrouwt. en net als steve rogers vecht ook henri de la tour voornamelyk tegen de duitsers, goeddeels om de elzas te verdedigen.
steve rogers doet het zo goed, dat hy algauw officieel wordt omgedoopt tot "captain america". henri de la tour schopt het algauw tot "maarschalk-generaal van frankryk".
in het totaal zyn er drié "captain america's" geweest (nà de al dan niet vermeende dood van de eerste, wordt er immers tweemaal na mekaâr een dubbelganger verwekt.) de eer om "maarschalk-generaal van frankryk" te worden genoemd, is in de gehele geschiedenis van deze natie slechts aan zes figuren in het totaal toegekomen...
comparisons 2
kolonel philips; kardinaal richelieu;
beiden als enigen in staat om door de negatieve schyn van hun patriottische superheld in wording heen te zien...
comparisons 3
rond turenne bestaat de hardnekkige mythe dat hy tydens zyn militaire campagnes 's nachts de tyd niet eens nam om naar zyn tent te vluchten - hy sliep, zo zeggen alle annalen, eenvoudigweg bovenop zyn kanon; inderdaad: precies zoals captain america, die in de eind-episode van "the making of captain america", horizontaal platligt bovenop een pylraket (wel met dit verschil, dat captain america daarop is vastgebonden...)
die passieve, martelaarachtige houding waarmeê laatstgenoemde, de amerikaan, zyn zekere, katholieke dood tegemoet wordt gekatapulteerd (aan een kruis of aan een kruisraket genageld; da's ongeveer hetzelfde), die vindt zyn precedent, zien we duidelyk, in de dood van zyn franstalige voorganger: tydens een inspectieronde door een verdwaalde kogel neêrgeschoten, bleef turenne wél mooi nog een lange tyd voorover liggen op het zadel van zyn paard, om op die manier nog ettelyke honderden meters voorts te schryden.
zoals de weggekatapulteerde captain america tenslotte begraven wordt in een ysvlakte van de atlantische oceaan, zo wordt turenne uiteindelyk opzygelegd in het struikgewas aan de kant van de weg. captain america zou weêr tot leven komen, maar ook de dappere fransman zien we zyn ogen nog twéé keren opendoen.
(maar, zoals bukowski het stelde in een van zyn brieven, meerbepaald een brief van februari 1981: jezus was ook maar een "fucker"; want doordat hy lazarus opnieuw tot leven wekte, is die man, ietsje later, wel nog mooi een twééde keer moeten doodgaan en liggen sterven...)
comparisons 4
de sidekicks van turenne en captain america, respectievelyk condé en bucky.
al moet gezegd dat het partnerschap turenne-condé van korter duur was.
comparisons 5 (voorlopig einde)
hun uniformen zyn eigenlyk helemaal aan elkaâr gelyk. ze zyn in ieder geval beide tégengesteld aan camouflerend. wat vooral voor de fransman wel begrypelyk is: onze zuiderburen begonnen pas in de late loop van de eerste wereldoorlog in te zien waarom rood nu toch niet meteen dé ideale kleur is om de vyand in tegemoet te wandelen. de twintigste eeuwse amerikaan heeft dan weêr het excuus dat captain america in het byzonder, byzonder vaak uit vliegtuigen naar beneden duikt, doch ook vanaf motorfietsen naar boven tuimelt; hy springt en vliegt, en heeft dus wel geregeld een staalblauwe lucht als decor.
anyways: beiden zweren zodus by rood en blauw, met uitzondering voor, by beiden, de benydenswaardig mooie, bruine, hoge laarzen, alsook de bruine, lederen handschoenen, met ook voor beiden daarboven twee smetteloos witte hemdsmouwen - voor de fransman zyn die brede mouwen een voorbode tot de dynamische, achttiende eeuwse romantiek, voor de amerikaan een stylvol appendix by, door banalisering van diezelfde romantiek, de schat die hollywood herbergt aan mantel- en degenfilms.
ik zie nu ineens, om het eerlyk te hebben, dat captain america géén cape aanheeft... dus... nu moet ik toch eerst héél eventjes héél dringend horizontaal gaan liggen... ik zei het al: dit werck is nog niet af!
maandagbunnie
vandaag precies 130 jaar geleden geboren.
hiertoe aangespoord door emile verhaeren, beschreef zy nauwgezet het wel en wee op het kasteel missenburg in edegem
te zondag
zeer goed verteerbare hinde met kriekenpeer!
zondag 29 december 2013
rubriek "voze woorden"
1. "metselen" - willende zeggen: drinken gieten by voedsel dat nog in je mond zit, om dit voedsel als het ware te 'metselen'.
byvoorbeeld:"hoewel 'ie nog aan het kauwen is op z'n hamburger, drinkt 'ie toch reeds van z'n blikje bier - om die hamburger in z'n mond als het ware te 'metselen'..."
of ook byvoorbeeld:"haar boterham met hesp is nog niet binnen, maar toch drinkt zy al eens van haar koffie-met-melk, namelyk om deze boterham met hesp te 'metselen'"...
2. "dek-af" - willende zeggen: maak dat je wegkomt.
byvoorbeeld:"die kerel met zyn kacheltjes meldde zich hier vanmorgen weêr aan, ik schud hem door mekaâr - dek af, man! afdekken!!"
3. "klapkuit" - boven een eerder als smal aan te duiden enkel, een naar verhoudingen te brede, en dus te gauw breed uitdeinende kuit.
byvoorbeeld:"ze zat het ganse ontbyt lang te metselen, maar pas toen ik, onder het tafelkleed, haar klapkuiten ineens zag, dacht ik stilletjes by mezelf: o please, dek af..."
"onderschat / overschat"
overschat: kamagurka
onderschat: het harmoniepark
naar waarde geschat: édith piaf
agenda
oudjaarsavond breng kik thuis door, altyd welkom om een halfuurtje een glas te komen heffen (een glas citroenthee dan wel.)
dan pas 9 januari de bühne weêr op: voor de vierde aflevering van Goethe Op De Apenplaneet
gig
daar heb ik op twee jaar tyd vyf woonkamer-gigs gespeeld, dus dit was nu om haar nievejaar in de verf te zetten.
unieke opstelling; alain hubert, geert vanbever, ernst löw en bert lezy.
keep working
tegenwoordig worden we op alle openbare plekken waar we filmen meteen teruggefloten door de toezichthouders, maar deze keer konden we helemaal loos gaan.
onderwerp "kliklynen", mét absolute glansrol voor alain hubert (geheel links), die me een fenomenale slappe-lach-aanval wist te bezorgen!!
terug thuis
zaterdag 28 december 2013
weekendbunnie
wa was vandaag
my tot over myn oren volgestoken met dafalgans en trachitols, en my dan, plat op de rug, naar de arenberg overgevoerd laten worden door ons ma en ons pa.
de belangrykste dag van het jaar is kerstmis en hét meest zinvolle dat een mens kan doén met kerstmis, is voor vyfhonderd kinderen gestalte staan geven aan charles dickens' a christmas carol. zodat ik op slag genezen bleek, en tezamen met al myn vrienden een prachtwerkje mocht afleveren, feitelyk ietsie tégen myn bange verwachtingen in...
enige nadeel van de laringitis: phototoestel thuis vergeten, om aldus nààst de portretten te grypen van een bedwelmend aantal schoonheden (allemaal milfen ondertussen), die ik reeds twintig jaar niet meer had gezien (vermits de actieve bloeiperiode van myn hechte band met hoofdrolspeler geert beullens dateert van twintig jaar terug...)
daarna weêr naar huis door de slagregen, en, opnief doodziek, met moeite chinees gegeten, en daarna met luv in de zetel naar het laatste deel liggen kyken van de best vermakelyke langspeelfilm "submarine".
daarna, savonds laat
in weêrwil van myn keelpyn weêr anderhalf uur lang bezig geweest met het opruimen van de linkse garage... was liever in een ligbad gekropen, maar hier érgens moet een fles aceton of white spirit zyn omver gevallen, dewelke het ganse pand nu reeds drie dagen lang in een wurggreep houdt...
de helft van àlle bullshit zodoende uitgesorteerd, in kasten en dozen - maar toch de boosdoener nog niet tegengekomen... ):
studio vitalski
al ruimende, kwam kik deze hoop papieren hier tegen: de manuscripten van een stripverhaal in wording, door integraal studio vitalski... het scenario bedraagt 80 bladzyden maar het tekenwerk blyft steken rond pagina veertig...
valt dit nog te redden? de tekenstylen zyn té divergent maar sommige plaatjes zyn prachtig en de dialogen swingen de pan uit...
valt dit nog te redden? de tekenstylen zyn té divergent maar sommige plaatjes zyn prachtig en de dialogen swingen de pan uit...
aanstaande lente myn tekenbende weêr verzamelen...
nocturne*
nu zit kik in de zogenaamde machine-kamer, het is kwart na één snachts en uitzonderlyk genoeg hoor ik helemaal boven in huis de kroko junior beginnen wenen (uitzonderlyk in die zin, dat hy wel gerégeld weent in het midden van de nacht, hoe zou je zelf zyn, maar dat het nooit eerder tot hierbeneden doorklonk.)(toch nét voldoende ver weg weent dit kind, opdat myn ondergrondse-eiland-gevoel integraal gevrywaard blyve, zonder hetwelk, achter twéé langs myn kant vergrendelde poorten, er geen grond was voor myn belangryke litteratuur.)
donderdag 26 december 2013
vrydagbunnie
als alles meêzit spelen we te zaterdag opnief een "standup tragedy", namelyk in dilsen-stokkem
agenda
geert beullens en vrienden spelen
"scrooge"
state of being - 26 december 2013
in de loop van de nacht alwéér heel erg ziek geworden, smorgens wakker geworden met een joekel van een keelontsteking - kan byna niet meer asemen... koortsrillingen, die wel niet onaangenaam aanvoelen, vermoedelyk wegens een gezwollen prostaat die, hoe-dan-ook, genotsdriftig tegen m'n blaas aanschuurt... zodoende non-stop de gehele dag in bed liggen wegkwynen, ten koste van de generale repetitie voor "a christmas carol"... morgen toch wél spelen, ik ga daar wel ergens achter een gordyn liggen totdat ik op moet, ik speel maar twee keer vier minuten, gelukkig maar... maar ik kan niet praten, m'n strot plakt dicht...
woensdag 25 december 2013
tweede kerstdag-bunnie
haar prys hier zynde een microphoon, die haar op voorhand in alle staten bracht; eens ermeê thuisgekomen, blykt die microphoon nul, nihil geluid te versterken of zelfs maar te vervormen, gewoon één bewegingloos plastic prul.
in bed weende mollie luidkeels:"ik Wil niet die microgolf!!"
maar toch, o lezers, toch wenst ook Mollie jullie een volmaakte tweede kerstdag...
maar dat ze dit doen met kérst - de dinosaurus, die toch een gigantische aanfluiting is jegens het scheppingsverhaal; dit roept byna om wraak!
column streekkrant kempen
KEMPISCHE KERSTMIRAKELS
Wij Willen Wél Een Feestbus!!
Goed vier jaar geleden, zaterdag 25 december van het jaar onzes Heren 2010, reed ik, een klein halfuurtje na de middernachtmis in de Antwerpse Sint-Willibrordus-Kerk, mijn Renault Megane uit de garage, niet voor de lol, maar wel omdat mijn toen pasgeboren dochtertje Molly de slaap niet kon vatten - tenzij op de achterbank van een zachtjes ronkende station-wagen; een verwende gewoonte, die er bij haar reeds toén helemaal zat ingebakken. De bedoeling was om de geheiligde dennenwouden van de Kempen op te zoeken, meer bepaald die van het schitterende gehucht Vosselaar, waar mijn Pa en mijn Ma wonen. Ik dacht:"Ik drink daar een Glühwein, en dan maak ik weer rechtsomkeert; heen én terug staat dat zelfs 's nachts toch garant voor een goed uurtje voortbollen."
Het door Jezus Van Nazareth getekende gesternte besliste evenwel anders, mijn dochter was echt héél erg rusteloos, en daarom moest ik, eens ter hoogte van de Konijnenberg, nog meer en méér blijven gasgeven. Op goed geluk ontvouwde zich daar een adembenemend mooie route voor mijn twee ogen, langs onze meest bijzonder stukjes Kempische oernatuur; van de Boskant en Tielendijk naar Dongenbos en de Hoge Rielen. Eens ik echter, zonder dat dit op voorhand gepland was, à negentig kilometers per uur het Albertkanaal overstak, werd dit verhaal ietwat grimmiger. De Kempenaar begrijpt het; de Limburgers zijn wel tof, zeker wanneer ze ons met hun grote borden opzij van de weg zo enthousiast "welkom" heten, maar 's nachts ben je daar weinig verloren! Ik prevelde hardop tot het Christusfiguurtje, dat ijverig aan mijn achteruitkijkspiegel hing te bungelen:"Here Jezus, ons lot is in Uw handen vannacht."
Rond halftwee 's nachts passeerde ik Genk en daarna arriveerde ik in de kleine maar zeer wonderlijke gemeente genaamd Lutselus. Hoewel de wanhoop mij nader stond dan het hardop lachen, werd ik gelijktijdig toch een zekere opluchting gewaar, omdat ik nooit écht had geloofd in het bestaan van een gemeente met de naam Lutselus - maar nu zag ik het met mijn eigen oogkassen - Lutselus bestaat! (Maar: niét in de Kempen.)
Vlamingen die hun geschiedenis kennen, voelen dit aankomen: juist toen ik, precies wanneer Molly eindelijk in slaap viel, de prachtige Regina Paciskerk van Lutselus passeerde, begon dit bouwvallige maar hoogvereerde bouwwerk ineens, zo zag ik, te daveren in zijn grondvesten, en ziedaar: precies voor mijn twee onverschrokken oogbollen zag ik het zelf gebeuren, hoe deze prachtkerk voor 95% in mekaar begon te zakken - net op Kerstavond, hoe kon dit?
Met Jozef en Maria als mijn getuigen, sprak ik ogenblikkelijk hardop het oprechte voornemen uit, om nooit van mijn leven ooit nog met Kerstmis, maar ook niet met nieuwjaar of met Pasen, de auto te nemen - maar ziedaar: vorige week, met de Kerstavond van 2013, nam ik, tezamen met mijn gezinnetje en ook mijn Grootmoeder, de trein van Antwerpen naar Turnhout: totdat daar, precies tussen Lier en mijn eindbestemming, m.a.w. precies ter hoogte van Nijlen, een gigantische kastanjeboom op de rails neerstortte, zo aangeblazen door Jahwe's opnieuw met de Kerst op ons afgestuurde storm…
Met oudjaar deze week, o lezers, zou ik, zo was het althans plan, als internationaal Nachtburgemeester de bus dan maar nemen, maar - ziedaar: de feestbussen van Mol, Geel en Willebroek zijn afgeschaft. Wat nu? Te voet van mijn Nonkels naar mijn Tantes en weer terug? Maar wat, o lezers, van De Streekkrant, wat als ik dan klokslag om twaalf uur 's nachts, druk doende ben met langs de grachten van Mol Donk te strompelen? Zo kàn je toch geen goed jaar inzetten??
column streekkrant antwerpen
WINTEROFFENSIEF
Stad Antwerpen Spreekt Oorlogstaal
Het aantal misdrijven neemt in Antwerpen evenredig toe met het aantal feestvierders, wat geen wonder is; er is niets zo gemakkelijk als het afpakken van een mens zijn portefeuille op het ogenblik wanneer deze juist druk bezig is met te staan overgeven opzij van een trottoir. Want helaas, zo wordt in onze Scheldemetropool het feestvieren nog steeds veelal geïnterpreteerd - toch zeker met oud op nieuw: jezelf het Lazarus zuipen, jezelf te buiten gaan aan de meest afschuwelijke rotmuziek, om dan onderwijl, van lieverlede, je autoportieren vergeten op slot te doen, je sleutels op al je voordeuren laten zitten en de inbreker eventueel zelfs bij te staan bij het intikken van je eigen voorruit - omdat je eenvoudigweg niet meer beseft dat je hier zélf woonachtig bent.
De beste maatregel zou er daarom uit bestaan, o lezers, om al dit soort van feestvieren ronduit te verbieden, zeker met oudjaar. Ja, de 31e december zou er een avondklok moeten worden ingezet: na tien uur 's avonds niemand meer buiten!! Dit idee moge ongeloofwaardig klinken uit de mond van onze internationale Nachtburgemeester - juist omdàt ik een specialist ben in dit overdreven wilde gekwinkeleer en gefuif, ken ik er de zo bittere keerzijde van. Eigenlijk zou geheel de Antwerpse bevolking om twaalf uur 's nachts, bij het aftellen van de nieuwe jaarwende, op een harde stoel aan tafel moeten zitten om Scrabble te spelen!
Maar okay, naar dit soort waarschuwende wijsheden luistert niemand nog, en zeker al niet de politie (al zou die wél, bij uitstek, over de middelen beschikken om iedereen binnenshuis te houden, desnoods met de knuppel!) Neen, als vanouds zet de Groot-Antwerpse politie een actie op touw dat wordt geheten het "Winteroffensief", wat ongewild misschien wel als een belediging zou kunnen smaken aan het adres van onze gesneuvelde Grootvaders in de Ardennen in '40-'45, maar goed... Meer specifiek is het winteroffensief van 2013 "Hades" bijgetiteld, wat wil zeggen: de onderwereld van de Griekse Oudheid. Aangezien het Antwerpse Winteroffensief vooral met een helikopter wordt ingezet, is die naam, "Hades", dus opnieuw een beetje een mistreffer; want vooral juist vanuit een helikopter kan je niét zien wat er zich afspeelt in die onderwereld. De hades, daar zou je beter de rubberbootjes voor inzetten die iedere dag heen en weer pendelen op het zwartbruine strontwater van onze ondergrondse Ruien. Al geef ik toe: de lucht is daarbeneden wel iéts minder fris en vrolijk dan vier-, vijfhonderd meters boven de luchthaven van Deurne.
Alle gekheid op een stokje: diep in mijn hart ben ook ik wel opgetogen over dit Winteroffensief. Ik ken persoonlijk vier of vijf Boma's wier handtas al wel eens gestolen werd op de Meir (kan je dit evenwel zien vanuit een helikopter?) En dit volgende risico nemen we er maar bij: dat er vroeg of laat ook criminele bendes gaan opduiken, die ook zélf helikopters zullen besturen. Een heli is bezig met landen in jouw achtertuin in het midden van de nacht - je reageert verrast:"Yes! De flikken hebben een inbreker bij zijn lurven!" Maar dan ga je op het terras staan om het gade te slaan met een zaklamp - "Fuck! Dit zijn de inbrekers!!"
Het enige échte gevaar waar ik als verantwoordelijkheidsgezind Nachtburgemeester op wil wijzen, is dat er bij onze nieuwe generatie nu reeds een tendens aan het oplaaien is om, bij wijze van sport, dit volgende hier te bereiken: om op één seconde tijds te worden gefilmd door een politiecamera, én te worden geflitst door een flitspaal, én te worden gefotografeerd door die helikopter van bovenuit. "Tourné general!" Zo lacht dan de steeds zo onstuimige jeugd…
Elk voordeel heb zijn nadeel...
dinsdag 24 december 2013
lyriek
KERSTAVOND 2013
myn dochter heeft aanleg voor drama -
om uitgerekend op kerstavond op haar buik
op de parket te gaan liggen kronkelen,
zodat luv met haar naar het ziekenhuis kon.
de rest van de lange avond doorgebracht
met els crawls en de film "breathe in".
toen luv terugkwam, was die film voorby,
maar toen we haar uitlegden dat het
hoofdfiguur toch niét was vreemdgegaan,
zei luv:"goed!" -"maar," bracht ik in, "heeft
die man dan geen recht op 'n fris blaadje??"
"ach," zei luv. "die wil dat niet eens!"
ondanks alle heerkracht slaagde zy er toch in
ons alsnog een stevig rendier te braden.
state of being - 24 december 2013
praktisch dagelyks ben ik om één uur snachts nog bezig met verhuizen, ook nà een optreden in erpskwerps, en om drie uur snachts ben ik meestal nog doende met bloggen en tafelpoten goud verven - maar: toch is dat geen excuus voor de waarheid, die eruit bestaat dat ik de laatste tyd overdag een deerlyke slaapmachine gelyk; om zeven uur smorgens haal ik de kinderen uit bed, maar ik duik meteen daarna in snoekhouding weêr in myn weelderige kussenhoop, om my meteen de meest phantasmagorische dingen by mekaâr te dromen (heb tegenwoordig vaak dromen met, blykt dan achteraf, toekomst voorspellende inslag...); ik blyf voor pampus liggen tot twaalf of zelfs tot één uur smiddags... kryg ik daarna nog de kans om, rond den vieren pakweg, myn ogen opnief dicht te drukken, desnoods zittende op een harde houteren bidstoel: dan wéér zink ik onder, ik word vegetatief, een slapende varen - and i like it...